Τό «πρῶτο βῆμα» πρός τήν καταστροφή πραγματοποιήθηκε πέρυσι, μέ τήν ὑπογραφή τοῦ μνημονίου. Ὁ πρωθυπουργός τό παρουσίασε ὡς «λύσι ἐθνικῆς σωτηρίας» ἀπέναντι στήν ἐθνική χρεωκοπία καί δεσμεύτηκε γιά τήν «προσωρινότητα» του, ἀφοῦ τό ἀργότερο τό 2012 θά «βγαίναμε στίς ἀγορές»…

Τό «δεύτερο βῆμα» πρός πρός τήν ἐθνική ὑποτέλεια καί τήν παράδοσιν τῆς χώρας ἔγινε μόλις πρίν λίγες ἑβδομάδες, μέ τήν ψήφισιν τοῦ Μεσοπροθέσμου, τό ὁποῖο διαφημίστηκε ἀπό τόν Γ. Παπανδρέου καί τή «νέα» κυβέρνησί του ὡς «ἀναγκαία γέφυρα» γιά νά φτάσουμε μέχρι τό 2013, ὁπότε καί θά ἐνταχθοῦμε στόν ….ἀσφαλῆ «μηχανισμό στηρίξεως»…

Τό «τρίτο» καί καθοριστικό «βῆμα» συνιστοῦν οἱ «σωτήριες λύσεις» πού ἐδώθησαν ἀπό τό οἰκονομικό-πολιτικό διευθυντήριο τῆς εὐρωπαϊκῆς ἐννώσεως μιά ἑβδομάδα πρίν… Ἐκεῖ ὑπεγράφη στήν πράξι ἀπό τόν Γ. Παπανδρέου μιᾶς ἱστορικῆς σημασίας ΣΥΝΘΗΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ στήν ἀπόλυτη ἐξουσία καί στόν πλήρη ἔλεγχο τῶν συστημικῶν καί οἰκονομικο-πολιτικῶν συμφερόντων. Μιά συνθήκη, ἡ διάρκεια τῆς ὁποίας προβλέπεται νά ξεπεράση τίς τέσσερις δεκαετίες….

Εἶναι κατανοητό μιά ὑποτελής καί ἐθελόδουλη κυβερνητική ἐξουσία νά θριαμβολογῇ γιά τήν μακροχρόνια ὑποδούλωσι καί τήν ὑποθύκευσιν τῆς χώρας. Ποιά εἶναι, ὅμως, στήν πράξι τά «μέτρα σωτηρίας» καί πρός ποία κατεύθυνσι ἐνεργοποιοῦνται;

Εἶναι γεγονός ὅτι ἐδώθη ἐπιμήκυνσις στό χρέος, ὅπως καί εὐνοϊκότερα ἐπιτόκια, μείωσις τοῦ χρέους κατά 20% περίπου, δυνατότης ἐπαναγορᾶς τῶν Ἑλληνικῶν ὁμολόγων, ἐνίσχυσις τῶν Ἑλληνικῶν τραπεζῶν….Ἀκόομα καί ἐνίσχυσις μέ νέο «σχέδιο Marsall» , μᾶς ὑπεσχέθησαν…Ποιός ὅμως ἦταν ὁ βασικός στόχος; Ἡ ἀνάπτυξις τῆς οἰκονομίας, ἡ ἐπέκτασις καί ἀναδιάρθρωσις τῆς παραγωγικῆς δομῆς, ἡ αὔξησις τοῦ εἰσοδήματος τῶν ἐργαζομένων, ἡ δυνατότης παραγωγῆς πλεονάσματος, ἰκανοῦ νά ὁδηγήσῃ στήν σταδιακή ἀποπληρωμή τοῦ χρέους;

Δυστυχῶς ὅλα αὐτά στήν καλλίτερη περίπτωσι ἀποτελοῦν «παρεμπίπτοντες στόχους», ἀφοῦ κύριο μέλημα τῶν εὐρωπαίων ἡγετῶν καί τῶν χρηματοπιστωτικῶν παραγόντων ἀποτελεῖ ἡ ἀποτροπή τῆς ἐπεκτάσεως τῆς κρίσεως στήν Ἱσπανία καί, κυρίως στήν Ἰταλία, ἡ ὁποία προσφάτως κατέστη κεντρικός στόχος.

Ἐάν, μάλιστα, αὐτό τό «σκηνικό» συνδεθεῖ μέ τήν κρίσιν χρέους στίς ΗΠΑ καί τήν ἀποδυνάμωσιν τῆς πολιτικῆς ἰσχύος τοῦ Ὀμπάμα τότε προκύπτει ὁ κίνδυνος μιάς γενικευμένης κρίσεως μή χειραγωγήσιμης ἀπό τά κέντρα τοῦ «συστήματος».

Ἡ ἀπόφασις τοῦ εὐρωπαϊκοῦ διευθυντηρίου συνιστᾶ τακτική κίνησι ἐπιτεύξεως μιᾶς ΑΣΤΑΘΟΥΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ μεταξύ τῶν ἀπαιτήσεων τῶν χρηματοπιστωτικῶν συμφερόντων καί τῶν κρατικῶν οἰκονομιῶν τῶν περιφερειακῶν χωρῶν, οἱ ὁποῖες ὁδηγοῦνται στήν κατάρρευσιν. Τήν ἑπόμενη περίοδο εἶναι πιθανόν νά στοχοποιηθοῦν οἱ ΗΠΑ καί, στή συνέχεια, τό μέτωπο τῆς ἐπιθέσεως τῶν ἀγορῶν νά ἐπικεντρωθῇ καί πάλι στό «μαλακό ὑπογάστριο» τῆς εὐρωζώνης.

Ἐμεῖς, ὡς χώρα, ὡς κοινωνία, ὡς οἰκονομία, γιά νά ἐπιβιώσουμε, ἁπλῶς, θά πρέπῃ νά τηρήσουμε τό συμβόλαιο τῆς ἐκποιήσεως καί τῆς ὑποτελείας. Οἱ «μνηστῆρες» τῆς διαρπαγῆς ἤδη ἐνεφανίσθησαν στό προσκήνιο: Ἡ κυρία Κλίντον «ἐνδιαφέρεται» γιά τά ἐνεργειακά ἀποθέματα – πετρέλαιο καί φυσικό ἀέριο.

Ὅσο γιά τήν κυρία Μέρκελ, αὐτή, ὅπως φαίνεται, συνεφώνησε μέ τόν Γ. Παπανδρέου γιά ἰδιωτικοποιήσεις καί ἐκχωρήσεις στά πεδία τοῦ τουρισμοῦ, τῶν ὑποδομῶν – λιμάνια, ἀεροδρόμια – , τῶν ἐπικοινωνιῶν, τῆς ἐνεργείας. Τά φωτοβολταϊκά δίκτυα ἔχουν ἤδη «κλείσει» στίς γερμανικές ἑταιρεῖες μέ ῥήτρα, μάλιστα, πωλήσεως στή γερμανία ἐνεργείας σέ φθηνές τιμές…

Τό πρῶτο «ὄνειρο» τοῦ Γ. Παπανδρέου, νά γίνῃ πρωθυπουργός, πραγματοποιήθηκε…Τό δεύτερο «ὄραμα» εἶναι αὐτό τῆς παγκοσμίου διακυβερνήσεως….Ξεκινᾶ, λοιπόν, ὁ ἴδιος ἀπό τήν χώρα του, παραδίδοντας τήν Ἑλλάδα, τόν λαό της, τήν οἰκονομία, τόν ἐθνικό της πλοῦτο, τήν ἴδια της τήν ἀξιοπρέπεια, στά συστημικά κέντρα συμφερόντων πού θά ἀποφάσιζαν γιά τήν μοῖρα μας…

Ἐάν δέν ἀντιδράσουμε ἄμεσα, τότε ΔΕΝ ΘΑ ΖΟΥΜΕ, ΑΛΛΑ ΑΠΛΩΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΝΟΥΜΕ ΩΣ ΜΕΤΟΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ.

«Καιρός νά κλάψῃς καί νά πονέσῃς. Καιρός νά ΄δῇς»…  

Μενέλαος Γκίβαλος (Ἐπίκαιρα)

εἰκόνα