Σήμερα πολὺ χρόνο ἀφιέρωσα στὸν Παπούλια, ἀλλὰ ἔχω θυμώσει. Μὲ τὰ λεγόμενά του, μὲ τὴν παρουσία του στὴν παρέλασι καὶ ἰδίως γιὰ τὴν συνολική του στάσι.

Πατριώτης Κάρολε Παπούλια εἶναι αὐτὸς ποὺ αἰσθάνεται στρατιώτης καὶ ὑπηρετεῖ τὴν Πατρίδα του κάθε ὧρα καὶ στιγμή. Κάθε ὥρα καὶ στιγμή.

Πρὸ δύο περίπου ἐτῶν λοιπὸν σοῦ ἔγραφα:

«….Κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικ[ςη Δημοκρατίας. Σᾶς ζητῶ, σᾶς παρακαλῶ, σᾶς ἐκλιπαρῶ νὰ λάβετε μίαν ἀπόφασι. Μίαν ἀπόφασι ζωῆς. Σᾶς ζητῶ νὰ μελετήσετε, ἐκ νέου ἐὰν χρειάζεται, τὴ ἱστορία τοῦ τόπου μας. Νὰ μελετήσετε τὰ ἔως σήμερα γενόμενα. Νὰ μελετήσετε τὴν ἐκ τῶν ἔσῳ ἅλωσι τῆς ὡραίας Πατρίδος μου. Τῆς Πατρίδος σας. Καὶ τότε κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας νὰ μιλήσετε. Νὰ ἀφυπνίσετε τοὺς συμπολῖτες σας ποὺ σκοταδιστικῶς καὶ ὀργαωνμένα παραμένουν ἀνενημέρωτοι. Νὰ λάβετε θέσι ὡς Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Νὰ λάβετε θέσι ὡς Ἕλλην στρατιώτης ποὺ εἶσθε. Ἐσᾶς θὰ σᾶς ἀκούσουν. Θὰ σᾶς προσέξουν καὶ θὰ σᾶς λάβουν ὑπ΄ ὄψιν τους. Γιατί εἶσθε κι ἐσεῖς ἕνας στρατιώτης κύριε Πρόεδρε τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας. Ἕνας στρατιώτης ποὺ ἐτάχθη νὰ προασπίζεται μὲ μεγάλη εὐθύνη τὴν ΕΛΛΗΝΙΚΗ Δημοκρατία. Τὴν Ἑλληνικὴ κύριε Πρόεδρε. Τὴν Ἑλληνική. ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ…»

(ὅλη ἡ ἐπιστολὴ : ἐπιστολὴ στὸν πρόεδρο τῆς Ἑλληνικῆς δημοκρατίας. Μὲ μικρά γράμματα ὁ  πρόεδρος καὶ ἡ δημοκρατία πλέον. )

Ξέρεις τί ἔκανες ἐσύ Κάρολε; 

Ὄχι μόνον δὲν ἀπήντησες ἄμεσα, ἀλλὰ μόλις ἐλάχιστες ἡμέρες μετά, στὴν ἰδιαιτέρα σου πατρίδα, μᾶς ἀπεκάλεσες συμπολίτες καὶ συμπολίτισσες. Δῆλα δή, μᾶς ἔφτυσες κανονικότα. Ἀπὸ Ἕλληνες κι Ἑλληνίδες μεταλλαχθήκαμε σὲ συμπολῖτες. 

Χαριτωμενιές, θὰ ἔλεγα… Ἀλλὰ πλέον δὲν ἔχω οὔτε ὑπομονὴ οὔτε διάθεσι νὰ ἀσχοληθῶ σοβαρά.

Λοιπόν Κάρολε, ἐκτὸς τοῦ ὅ,τι στὰ 15 σου πόλεμος στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑφίστατο, διότι κατὰ τὰ δεδομένα τοῦ δημοσιευμένου βιογραφικοῦ σου, γεννήθηκες τὸ 1929, ἡ κατοχὴ ἔληξε τὸ 1944 κι ὁ ἐμφύλιος ξεκίνησε τὸ 1946. 

Ἐὰν λοιπὸν εἶχες σχέσι μὲ κάποιον πόλεμο, τότε φαντάζομαι πὼς αὐτὸς θὰ ἦταν πόλεμος κατὰ τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους. Δῆλα δή, πόλεμος γιὰ τὴν ἀπόσχισι ἐδαφῶν καὶ πληθυσμῶν ἀπὸ τὸ Ἐθνικὸ ἱστό.  Δῆλα δή Κάρολε, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, μᾶλλον δὲν ἦταν καὶ τόσο Ἐθνικὴ ἡ δράσις στὴν ὁποίαν  ἀναφέρεσαι.

Κλείνω μὲ μίαν τελευταία παρατήρησι: γιὰ ἐμένα, καὶ γιὰ πολλοὺς ἄλλους Ἕλληνες (κι ὄχι αὐτοὺς τοὺς ἠλιθίους ποὺ δίνουν τώρα τελευταῖα κάτι γελοῖες παραστάσεις) ἔχεις ἢδη ἀποχωρήσει, πολὺ πρὶν παρουσιαστεῖ τὸ περιστατικὸ τῆς παρελάσεως. Δὲν τὸ  ἀντιλαμβάνεσαι καὶ δὲν μπορῶ νὰ κάνω κάτι γιὰ νὰ τὸ  ἀλλάξω. Ἀλλὰ ὅπως κι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ σὲ τοποθέτησαν σὲ αὐτὴν τὴν θέσι, ἔτσι κι ἐσύ, εἶστε ἐκπρόσωποι ἑνὸς συστήματος ποὺ πρὸ πολλοῦ κατέρρευσε. Θὰ τὸ ἀκούσετε συντόμως τὸ ΜΠΑΜ ἀλλὰ δυστυχῶς, θὰ εἶναι πάρα πολὺ ἀργά. 

Προτείνω ἁπλῶς νὰ παραιτηθεῖτε, ἔως τῆς τελικῆς παραστάσεως. 

Ὅσο τὸ καθυστερεῖτε, τόσο μᾶς ἀποδεικνύετε πὼς εἶστε ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνοι γιὰ τὸ Ἔθνος.

Φιλονόη. 

Υ.Γ. Κι ὅσο γιὰ τόν ἐνικό;

Ἐγὼ εἶμαι Ἑλληνίδα Κάρολε. Καὶ σὲ ὅλους ἀπευθύνομαι μὲ Ἑλληνικό λόγο. 

Ἐὰν πάλι θεωρηθῇ ἀσέβια ὁ Ἑνικός μου, ἀπαντῶ: τὸν σεβασμὸ τὸν κερδίζουμε. Δὲν μᾶς χαρίζετε.