Καθόμαστε καὶ δίδουμε βαρύτητα σὲ ἀντικείμενα, προσώπα(τα) καὶ κουδουνίστρες ποὺ εἶναι γιὰ τὰ μπᾶζα.
Καθόμαστε καὶ ὑπολογίζουμε τὶς ὑπογραφές τους, τὶς δεσμεύσεις τους καὶ τὶς ἀσυνέπειές τους.
Καθόμαστε καὶ κλαῖμε τὴν Μοίρα μας, ἀν τὶ νὰ τοὺς στείλουμε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἦλθαν καὶ νὰ ἐξακολουθήσουμε τὸ ἔργο μας.

 

Δὲν βαριέσθε…
Ἑλλάδα, ὄχι καφριστικὰ κρατίδια, ἀλλὰ Ἑλλάδα, θὰ φτιάξουν μόνον αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ἀντιληφθεῖ ἤδη πὼς τὸ τραῖνο ἔφυγε… Ὄχι γιὰ ἐμᾶς… Γιὰ τὰ κωθώνια…
Ἐμεῖς ἐδῶ παραμένουμε…
Ἐμεῖς εἴμαστε οἱ κυρίαρχοι!
Ἐμεῖς ἀποφασίζουμε…
Γιὰ τὴν ὤρα παίζουμε μαζύ τους….
Λίγη ὑπομονή!
Σήμερα γελᾶμε…
Αὔριο θὰ γελᾶμε περισσότερο…
Μεθαύριο θὰ ἔχουμε πέσει κάτω ἀπὸ τὰ γέλια κι αὐτὰ τὰ σκουπίδια δὲν θὰ ὑπάρχουν οὔτε σὰν ἀνάμνησις.

Φιλονόη.

 φωτογραφία