Γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ θέλουμε, χρειαζόμεθα, ἀποζητοῦμε, οὐδὲν θὰ ἔλθουν νὰ μᾶς χαρίσουν οἱ ἄλλοι.
Αὐτὰ ποὺ πράγματι χρειαζόμεθα τὰ ἔχουμε μὲ τέτοιον τρόπο δομήσει καὶ προστατεύσει ἀπὸ ἀλλοιώσεις, μέσα μας, ποὺ θεωρητικῶς θὰ ἔπρεπε νὰ ἔχουν περιχαρακωθεῖ ἀπόλυτα καὶ τελικῶς νὰ μὴ βάλονται ἀπὸ ἐξωτερικὲς πηγὲς κινδύνου.
Ἐὰν λοιπὸν πράγματι συμβαίνῃ κάτι τέτοιο, τότε ἐμεῖς εἴμαστε πανέτοιμοι γιὰ νὰ εὕροῦμε στὴν ζωή μας καὶ νὰ μετατρέψουμε σὲ πραγματικότητά μας ὅλα αὐτὰ ποὺ πιστεύουμε, λαχταροῦμε, ὀνειρευόμαστε.

Ἡ μεγάλη διαφορὰ ὅμως γιὰ νὰ περάσουν ὅλα αὐτὰ ποὺ σκεπτόμεθα σὲ ἐπίπεδον πραγματοποιήσεως εἶναι στὸν βαθμὸ πίστεως καὶ δεσμεύσεως, ποὺ διατηροῦμε ἐμεῖς ἀπέναντί τους.
Γιὰ ὅσα ζητήματα ἡ δέσμευσίς μας παραμένει χαλαρή, …χαλαρὰ θὰ ἐμφανισθοῦν, ἐὰν ἐμφανισθοῦν καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἀναλόγων πράξεων, ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν στόχευσιν.

Καὶ πάντα θὰ πρέπῃ νὰ ἀναγνωρίζουμε στὸν ἑαυτόν μας δικαίωμα κτίσεως καὶ κατακτήσεως τῆς νέας καταστάσεως, στὴν ὁποίαν στοχεύουμε. Ἐὰν ἐμεῖς δὲν θεωροῦμε τοὺς ἑαυτούς μας ἀξίους καὶ ἱκανοὺς νὰ κατέχουν κάτι, γιατί αὐτό τό κάτι νά …«μᾶς προτιμήσῃ»;

Φιλονόη

φωτογραφία