Κάποιοι ἄνθρωποι ἔχουν κατακλύσει τὴν καρδιά τους μὲ τόσα ἀρνητικὰ συναισθήματα, φόβους, δυσαρέσκειες ἀπὸ τὸ παρελθόν, τραυματικὲς ἐμπειρίες, ποὺ ὅταν ἀνοίξουν τὴν πόρτα στὴν ἀγάπη, δὲν ὑπάρχει χῶρος γιὰ νὰ φιλοξενηθῇ.
Ὁ θυμός, ἡ μνησικακία, καὶ οἱ φόβοι, ἐνῶ εἶναι ἀρνητικὰ καὶ ἀνεπιθύμητα συναισθήματα, κατέχουν μιὰ περίοπτο θέσι μέσα σὲ πολλὲς καρδιὲς καὶ αὐτὸ συμβαίνει γιατὶ οἱ ἄνθρωποι πιστεύουν ὅτι θὰ προστατεύσουν τὸ παρόν τους καὶ τὸ μέλλον τους ἂν κουβαλοῦν πάντα μαζύ τους τοὺς παλαιοὺς θυμοὺς καὶ τὴν κάθε λογῆς ἀπογοήτευσι.
Ὁ φόβος μᾶς κάνει νὰ μὴν ἀφήνουμε χῶρο στὴν ἀγάπη.
Ὁ φόβος εἶναι μιὰ σκιὰ ἀπὸ τὸ παρελθὸν καὶ νομίζουμε ὅτι ἂν συνεχίσουμε νὰ φοβούμεθα τότε τὰ παλαιὰ τραύματα δὲν θὰ ἐπαναληφθοῦν…
Γινόμεθα καχύποπτοι….
Καὶ μίαν ἡμέρα ἔρχεται ἡ ἀγάπη, ποὺ ἐνῶ εἶναι τὸ μεγάλο ζητούμενο, τὸ ὁποῖο εὑρίσκεται πίσω ἀπὸ ὄλες τὶς ἐπιδιώξεις μας, οἱ περισσότεροι νοιώθουν τρόμο…
Νοιώθουν τρόμο γιὰ τὸ φῶς καὶ συνεχίζουν νὰ ζοῦν στὰ σκοτάδια… μέχρι ποὺ νὰ ἀποκτήσουν τὴν γενναιότητα ποὺ χρειάζεται γιὰ νὰ ἐμπιστευθοῦν τὴν ἀγάπη…
Γιὰ νὰ ἐμπιστευθοῦν καὶ πάλι τὴν ἀγάπη καὶ νὰ ἐπιτρέψουν στὸ φῶς της νὰ θεραπεύσῃ τὰ προσωπικά τους σκοτάδια.
Σημείωσις
Ὁ φόβος μᾶς κρατᾶ ὄχι μόνον μακρὰν τῆς ἀγάπης ἀλλὰ τῶν πάντων.
Οἱ πραγματικὲς σχέσεις βασίζονται στὴν προσωπικὴ ἔκθεσιν…
Γιὰ νὰ ἐκτεθῶ ὅμως σημαίνει πὼς ἔχω ἀφήσει πίσω μου κάθε φόβο.
Τὸ πῶς θὰ μὲ δοῦν οἱ ἄλλοι δὲν ἔχει σημασία ἀλλὰ τὸ πῶς θέλω ἐγὼ νὰ βλέπω τὸν ἑαυτόν μου μετρᾶ.
Κάθε σχέσις καὶ μία μικρά, ἤ μεγάλη, δοκιμασία, ποὺ πρέπει νὰ περάσουμε, πρὸ κειμένου ἐμεῖς νὰ αἰσθανόμεθα ἀσφαλεῖς…
Δὲν εἶμαι καλλίτερος ἤ χειρότερος ἐὰν ὁ ἀπέναντι πατᾷ ἐπάνω στὶς ἀδυναμίες μου, ποὺ σαφῶς πάντα ὑπάρχουν, πρὸ κειμένου νὰ αἰσθάνεται ὁ ἴδιος καλλίτερα. Εἶμαι μόνον γιὰ τὶς δικές μου πράξεις καὶ γιὰ τὰ δικά μου συναισθήματα ἀπολύτως ὑπεύθυνο ὄν…
Αὐτὰ φροντίζω, συντηρῶ, προασπίζω μὲ τὸ νὰ …ἀδιαφορῶ μὲ τοὺς φόβους τῶν ἄλλων καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν ἐπιτρέπῳ στοὺς δικούς μου νὰ μὲ καταδυναστεύσουν…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Ο φόβος μή κριθώ λοιπόν. Τον αναγνωρίζω και με έχει τραυματίσει σοβαρά στο παρελθόν απομακρύνοντας με από την αληθινή αγάπη. Τα σκαλοπάτια της ωρίμανσης δίνουν μεγάλη βοήθεια όπως διαπίστωσα. Δεν έχω αποβάλει πλήρως τον φόβο αλλά έχω περάσει στο στάδιο του “Αὐτὰ φροντίζω, συντηρῶ, προασπίζω μὲ τὸ νὰ …ἀδιαφορῷ κάποτε μὲ τοὺς φόβους τῶν ἄλλων καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν ἐπιτρέπῳ στοὺς δικούς μου νὰ μὲ καταδυναστεύσουν…”
Λεπτές ισορροπίες γιατί η ψυχούλα μας είναι ένα πολύ τρυφερό πράγμά.
Εκπαιδεύοντας την ταπεινότητα είναι ένα σπουδαίο εργαλείο πέραν τούτων. Μια ταπεινότητα που ζυμώνεται από αυτοπαρακολούθηση, αυτοβελτίωση, παραδοχή των λαθών και και και…
Μεγάλη κουβέντα γείτονα και επίπονη.
Εξαιρετικές οι σκέψεις σου.
Μεγάλη κουβέντα καὶ ἐπίπονη… Αὐτὴ εἶναι ἡ οὐσία…
Μὲ μίαν λεπτομέρεια, ἐπὶ πλέον… Δὲν ξέρω ἐὰν ἡ αὐτοσυνειδησία ἐμπεριέχῃ ταπεινότητα, γνωρίζω ὅμως πὼς ὅσο «βαθύτερα ταξειδεύεις», τόσο περισσότερο σέβεσαι κάθε ὄν γύρω σου. Αὐτὸ δὲν ξέρω ἐὰν λέγεται ταπεινότης ἤ συνειδητότης…
Ὅσο μεγαλένῃ ὁ αὐτοσεβασμὸς τόσο μεγαλώνει καὶ ὁ σεβασμός… Χεράκι χεράκι πηγαίνουν αὐτά…
Αχ αυτές οι ωραιότατες Ιθάκες. Μαγεία που παντρεύει τον Θεό με τον Άνθρωπο…
Βρισκόμενος σε μια πολύ σκληρή φάση εσωτερικής αναζήτησης ανατρέχω σε παλιότερα άρθρα μου και παίρνω το θάρρος να σου ζητήσω να ρίξεις μια ματιά τις “Φ-Ο-Β-Ι-Ε-Σ”
Γείτονα, ὁ φόβος, κυριολεκτικῶς, σημαίνει ἀπουσία φωτός. Ἀπουσία γνώσεως. Φοβᾶμαι τοὺς κεραυνούς, ὅσο δὲν γνωρίζῳ τὸ πῶς δημιουργοῦνται. Ὅταν μάθῳ ἀπομυθοποιοῦνται καὶ χάνουν τὸ μεγαλύτερον τμῆμα τῆς τρομακτικότητός τους. Ἴσως κι ὅλο…
https://filonoi.gr/2013/12/11/fobos/
Πάντως καλὴ ἡ σκέψις σου…
Νὰ τὸ ἐπεξεργαστῷ…
!!!!!!! Μπορώ να πω ότι νιώθω εκείνη την ευτυχία που προκύπτει από το να μιράζεσαι. Θα μου επέτρεπες μαζί με τις “Φ-Ο-Β-Ι-Ε-Σ” μου να παραπέμπτω και στο δικό σου κείμενο; Είναι εξαιρετικό.
Ἐλεύθερα!!!