Ὅταν ἐρωτευόμαστε ἔναν ἄνθρωπο στὴν πραγματικότητα ἐρωτευόμαστε τὴν μοναδικότητά του, αὐτὸ τὸ ἐλεύθερο πέταγμά του, αὐτὴ τὴν ξεχωριστὴ μουσικὴ τοῦ πνεύματός του. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὀμορφιά του, ἡ ἐλευθερία του. Πολλὲς φορὲς ὅμως μέσα στὴν σχέσι ἀρχίζει κάποιος νὰ κάνει διάφορα πράγματα γιὰ νὰ ἐλέγξῃ τὸν ἄλλο, νὰ τὸν περιορίσῃ, νὰ τὸν ἀλλάξῃ καὶ ἔτσι νὰ κλείσῃ κάθε πόρτα πρὸς τὴν ἐγκαταλείψι. Μαζὺ μὲ αὐτὸ σταματάει καὶ ἡ ἐλευθερία. Ὁ ἄνθρωπος ἦταν ὄμορφος ἐπειδὴ ἤταν ἐλεύθερος, γιατὶ ἡ ἐλευθερία εἶναι συστατικὸ τῆς ὀμορφιᾶς. Τὸ πουλὶ ποὺ πετᾶ ἐλεύθερο στὸν ἄνεμο ὑψηλὰ δὲν εἶναι τὸ ἴδιο ἐὰν τὸ βάλῃς μέσα στο κλουβί. Τὸ πουλὶ ποὺ πετᾶ ὑψηλὰ στὸν οὐρανὸ εἶναι ὄμορφο, τὸ ἴδιο πουλὶ μέσα στὸ κλουβὶ εἶναι ἄσκημο. Ἡ ἐλευθερία ἔχει φύγει, ὁ οὐρανὸς ἔχει φύγει καὶ τὰ πτερά του δὲν ἔχουν νόημα πιά, εἶναι βάρος.
Ὅταν ὅμως ἐρωτεύτηκες αὐτὸ τὸν ἄνδρα ἢ αὐτὴ τὴν γυναῖκα ἦταν ἐλεύθερος…
Τώρα ὅμως μέσα στὴν σχέσι καταστρέφεις ὄλες τὶς πιθανότητες γιὰ ἐλευθερία, ἀλλὰ σὲ αὐτὴν τὴν καταστροφὴ παρασύρεις καὶ τὴν ὀμορφιὰ καὶ ξαφνικὰ ἀνακαλύπτεις πὼς δὲν ἀγαπᾶς καθόλου αὐτὸν τὸν ἄνδρα ἢ αὐτὴν τὴν γυναῖκα, γιατὶ δὲν ἔχει πιὰ ὀμορφιά. Αὐτὸ συμβαίνει κάθε φορὰ καὶ μετὰ ψάχνεις νὰ εὕρῃς ἔναν ἄλλον ἄνδρα ἢ μίαν ἅλλη γυναῖκα, χωρὶς ὅμως νὰ κυττάξῃς τὸ τὶ ἀκριβῶς κάνεις.

Γιῶτα Σούσουλα