Ἕνας κόπος, ποὺ θὰ μοῦ ἀποδώση ἕνα ἀποτέλεσμα, ἀποδεικνύει πὼς ἐδημιούργησα.
Τὸ κάθε μικρὸ ἤ μεγάλο μας δημιούργημα εἶναι ἕνα μικρό μας …«παιδί». Καὶ γιὰ κάθε ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ μικρά  μας …«παιδιά» αἰσθανόμεθα ὑπερήφανοι…!!!
Ἤ μήπως ὄχι;

Μήπως μᾶς κατέλαβε ἡ ῥουτίνα;
Μήπως θεωροῦμε δεδομένον κάτι πού δέν εἶναι δεδομένον;
Μήπως δέν ἀναγνωρίζουμε στόν ἑαυτόν μας τό δικαίωμα τῆς ἀπολαβῆς καί τῆς ἐπιβραβεύσεως;

Ἐὰν ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ χαρῶ μὲ τὸ κάθε μου μικρὸ δημιούργημα, σημαίνει πὼς δὲν ἀναγνωρίζω στὸν ἑαυτόν μου τὸ δικαίωμα τῆς χαρᾶς.
Σημαίνει πὼς δὲν ἀναγνωρίζω στὸν ἑαυτόν μου τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς.
Διότι ἡ κάθε μικρὴ χαρά, ποὺ μὲ κόπο κερδίζω, εἶναι ΔΙΚΗ ΜΟΥ καὶ εἶναι αὐτὴ ποὺ μὲ κάνει νὰ αἰσθάνομαι τόσο ὄμορφα, ὅσο νὰ πασχίσω νὰ ἐπαναλάβω τὴν ἀπολαβή. Δῆλα δὴ ὅταν συνειδητοποιῶ πὼς ἡ χαρά μου εἶναι ἀποτέλεσμα κάποιας πράξεώς μου, τότε εἶναι βέβαιον πὼς θὰ ἐπαναλάβω αὐτὴν τὴν πράξιν γιὰ νὰ ἐπαναλάβω τὸ βίωμα.

Ἐὰν ὅμως ἰσχύουν τὰ παραπάνω, τότε ἐγὼ ἀποφασίζω γιὰ τὸ ἐὰν ἡ ζωή μου εἶναι ὡραία ἤ ὄχι.
Τί λέτε; Εἶναι ἔτσι;

Φιλονόη

φωτογραφία