Ἄλλοι μαζεύονται σὲ σπίτια καὶ κάνουν Μυστικοὺς Δείπνους, μὲ σκοπὸ νὰ πείσουν τὸν Σημίτη νὰ μᾶς σώσῃ κι ἐπειδὴ ὁ Σημίτης δὲν πείθεται, παρακαλοῦν τὸν Στουρνάρα.
Κάποιοι ἄλλοι παίρνουν σοβαρὸ ὕφος καὶ μᾶς ἀναλύουν τὴν «λύσι Καραμανλῆ».
Ὑπάρχουν κι αὐτοὶ ποὺ δὲν θὰ ἔλεγαν ὄχι σὲ μίαν ἐνδεχόμενον ἐπιστροφὴ Σαμαρᾶ, έπειδὴ εἶναι ὁ μόνος ποὺ ἀπέδειξε τὴν ἀξία του σὲ συνθῆκες μάχης καί, ἀπὸ κοντά, ἐκεῖνοι, λιγότεροι εἶναι ἡ ἀλήθεια, ποὺ θεωροῦν ὅτι σὲ μίαν δύσκολο στιγμὴ δὲν θὰ χαθοῦμε, μιᾶς ποὺ ἔχουμε ἀκόμη διαθέσιμο νὰ μᾶς ἀναλάβῃ τὸν Βενιζέλο.
Ὅλοι αὐτοὶ οἱ παραπάνω, μαζὺ μὲ μερικοὺς ἀκόμη, πιὸ δευτεράντζες, ποὺ θεωροῦν ἀξιοποιήσιμα πολιτικὰ κεφάλαια τὴν Φώφη, τὸν Λοβέρδο καὶ τὸν Σταύρακα, συγκροτοῦν τὸ ἐγχώριον μέτωπον τῆς λογικῆς. Ἀποροῦν, μάλιστα, εἰλικρινῶς γιὰ τὸ πῶς ἔφθασε ἡ χώρα νὰ κυβερνᾶται ἀπὸ τὸν Σύριζα καὶ ἀποκαλοῦν, ὅσους δὲν πείθονται ἀπὸ τὴν ὡριμότητα, τὴν ὑπευθυνότητα καὶ τὸν ῥεαλισμό τους, ψεκασμένους.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.