Ἄνοιξαν οἱ Ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου!!!

Ἀφορμῆς δοθείσης ἀπὸ τὴν δολοφονία (διότι περὶ δολοφονίας ἐπρόκειτο) Μαυρίκου, ποὺ ἦταν τὸ σύνθημα γιὰ τὴν ὁλικὴ ἀποδόμησιν τοῦ, φαινομενικῶς, τελείου οἰκοδομήματος τῆς διαφθορᾶς…
Ἤ, έὰν θέλετε, μία δολοφονία ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι  ἡ πρώτη …
φούσκα ποὺ ἔσκασε…
…Μίας φούσκας ἀπὸ τὶς πολλές, (ὅπως κι αὐτὴ τοῦ Noor1) ἀπὸ τὶς ἀμέτρητες, ποὺ πίσω τους κρύβουν, τεχνηέντως, τὴν σαπίλα αὐτοῦ τοῦ βρωμεροῦ οἰκοδομήματος, ποὺ κατήντησε (νὰ εἶναι) τὸ ἑλλαδοκαφριστάν…
…Ἑνὸς ἑλλαδοκαφριστανικοῦ μορφώματος, ποὺ μᾶς ἔπεισαν πὼς ὀφείλουμε νὰ προασπιζόμεθα ὡς πατρίδα μας, ἀποκρύπτοντάς μας τὴν οὐσιαστικὴ ἔννοια τῆς Πατρίδος, τοῦ ῥόλου μας καὶ τῆς  εὐθύνης μας.

Οἱ ἐλάχιστες ἀποκαλύψεις τοῦ βρωμεροῦ παρασκηνίου αὐτῆς τῆς δολοφονίας, ὅπως ἐπίσης καὶ τὸ ἄνευ ἀρχῆς καὶ τέλος (κατὰ πῶς φαινόταν ἀρχικῶς) βάραθρον τῆς διαφθορᾶς, μαζὺ μὲ τὸν ἀπέραντο κι ἄνευ ἀρχῆς καὶ τέλους, ὀχετὸ καὶ χρηματισμὸ καὶ πρακτοριλίκι τῶν δημοσιοκάφρων, τῶν κομματικῶν κουδουνισμένων καὶ τῶν ἐργολάβων, εἶναι ἁπλῶς μία αἰχμὴ ὅλου αὐτοῦ ποὺ συμβαίνει στὴν χώρα καὶ στὶς ζωές μας. Μία αἰχμή, διότι τελικῶς ἡ μόλυνσις ἔχει ἐξαπλωθεῖ τόσο πολύ, ποὺ θὰ εἶναι παράξενον τελικῶς ἐὰν στὸ πέρας αὐτῆς τῆς διαδρομῆς ἀποκαλυφθῇ κάποιο …καθαρό τους κομμάτι.

Τὰ ἐθνικά μας θέματα, ποὺ ἀρχῆς γενομένης μὲ τὸ «ἡ Κύπρος κεῖται μακράν» ἔλαβαν τὴν …ἐκπτωτική τους πορεία, ἔως τοῦ σημείου …ἀφανισμοῦ αὐτῶν, ἐφ΄ ὅσον πλέον τὰ σύνορα ἔχουν καταλυθεῖ, ἐπισήμως, τὴν (ἂς ποῦμε) φύλαξίν τους παραδόσαμε στὸ ΝΑΤΟ, στὴν «Ἡνωμένη Εὐρώπη» καὶ στὴν Τουρκία, ἀλλὰ καὶ σὲ …«ἀγνώστου ταὐτότητος νταβατζῆδες», ὅπως καὶ ἡ ἔννοια τοῦ κράτους, ποὺ ἔχει καταντήσει …ἀνέκδοτον, εἶναι σὰν τὰ «περασμένα μεγαλεῖα καὶ  διηγώντας τα νὰ κλαῖς», ἐφ’ ὅσον γιὰ τὸ μεγαλύτερο τμῆμα τοῦ πληθυσμοῦ προέχει ἡ ἐπιβίωσις καὶ …«ἂς πάῃ καὶ τὸ παλιάμπελον»!!!

Ἄνοιξαν οἱ Ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου!!!3

πολίτης

Ἄνοιξαν οἱ Ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου!!!2

σκάι

Ἄνοιξαν οἱ Ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου!!!1

πρῶτο θέμα

Ὁ πΣῶῤῥας  ἁλωνίζει, «ἐξαγοράζει» τὰ πάντα, ἐπίσης μὲ ἀέρα κοπανιστό, μοιράζοντας ἐλπίδες καὶ παπαρολογίες, ἡ κυβέρνησις …«ἀναβαπτίζει» σὲ ἀνάπτυξιν τὴν γενοκτονία μας, οἱ δανειστὲς τοῦ κοπανιστοῦ ἀέρος, ὡς γνήσιοι τοκογλῦφοι, ἀπαιτοῦν τὸ αἷμα μας γιὰ ἀποπληρωμὴ τοῦ κοπανιστοῦ ἀέρος ποὺ μᾶς …«ἐδάνεισαν», ἡ χώρα ἁλώνεται ἐκ τῶν ἔσω, χιλιάδες (ἢ κι ἑκατομμύρια) τζιχάντια καταλαμβάνουν τὶς ὁρισμένες θέσεις ἀπὸ τὰ ἀφεντικά τους, γιὰ νὰ ἀρχίσουν νὰ παίζουν (καί) ἐκ τῶν ἔσω τὴν τελευταία πράξιν τοῦ δράματος, ἀλλὰ ἐμεῖς ἀγωνιοῦμε γιὰ τὸ ἐὰν αὔριο τὰ παιδιά μας θὰ ἔχουν τροφὴ καὶ στέγη ἢ γιὰ τὸ ἐὰν τὸ τάδε κόμμα, μαζὺ μὲ τὸν δείνα κουδουνισμένο, ἢ τὴν παρατάδε ἐλπιδοφορία θὰ μᾶς ἐπαναφέρη στὰ πρὸ «κρίσεως» δεδομένα μας, ἀρνούμενοι νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἡ παράστασις τελείωσε…

Σήμερα ἐνημερώθηκα ἀπὸ κάποιον ὅτι ἔφθασαν μὲ τὸ τραῖνο (στὴν περιοχή μου) δεκάδες ἔποικοι ἀρσενικοί, νεώτατοι καὶ μάχιμοι.
Κατέβηκαν ἀπὸ τὸ τραῖνο, μὲ τὰ κεφάλια χαμηλὰ καὶ ἀνᾲ τετράδες (ὀργανωμένοι κανονικά) ἐχάθησαν στὰ πέριξ χωράφια.

 Μ.Τ.

Νερό καί τρόφιμα γιά ὧρες ἀνάγκης;

Οἱ πολῖτες ἀφοπλίζονται, γιὰ νὰ μὴν κινδυνεύσουν τὰ κουδουνισμένα ἀπὸ τὸ (δίκαιον) μένος τους…
Οἱ ἐθνοφύλακες ἀπειλῶνται καὶ παραγκωνίζονται, γιὰ νὰ μὴν κινδυνεύσουν οἱ πάσης φύσεως εἰσβολεῖς ἀπὸ τὶς περιπολίες τους…
Οἱ φερόμενοι ὡς κυβερνητικοὶ ἄρχοντες ἐκστομίζουν τὴν μία κοτσάνα πίσω ἀπὸ τὴν ἄλλην, προσπαθώντας νὰ κρατηθοῦν γιὰ λίγο ἀκόμη, τυπικῶς, στὶς καρέκλες τους…
Οἱ τραπεζίτες κάνουν τὶς τελευταῖες ἁρπακτές τους…
Ἡ λεηλασία ὁλοκληρώνεται…
Κάθε φυλῆς τσόγλανος ἔχει λάβει θέσιν ἁρπακτικοῦ, γιὰ νὰ καρπωθῇ τὰ τελευταία, ἐναπομείναντα, περιουσιακά μας στοιχεῖα…
Κι ἐμεῖς παρατηροῦμε, ἄναυδοι καὶ τρομαγμένοι ἴσως, τὴν ἀπόλυτον ἀποδόμησιν…

«…Ὁ κάμπος εἶναι ὅλη ἡ χώρα… Κι ὄχι μόνον…
Κι ἔχει πολὺ ξεραΐλα γιὰ νὰ γευθοῦν… Πάρα πολύ! Καὶ θὰ εἶναι ὅλη δική τους! Καὶ μεγαλώνει… Ἁπλώνει…
Νομίζουν πὼς θὰ μᾶς κάνουν νὰ δουλεύουμε γιὰ νὰ μποροῦν αὐτοὶ νὰ μᾶς δολοφονοῦν ἐλεύθερα…
Νομίζουν πὼς θὰ γίνουμε τὰ δουλικά τους, γιὰ νὰ στρώνονται στὶς πλᾶτες μας…
Νομίζουν πὼς θὰ μᾶς κάνουν νὰ ξεχάσουμε τὸ ποιοὶ εἴμαστε…
Χά! Πόσο γελασμένοι εἶναι! Μὰ πόσο!…»

Στὴν ἔξοδο κύριοι ὁ λογαριασμός! Σᾶς περιμένουμε στὰ Δερβενάκια!

[..Τὸ «ἐμεῖς» βέβαια, ἂς μὴν τὸν ἐξετάσουμε πολὺ πολύ, ἐφ΄ ὅσον μέσα στὸ «ἐμεῖς» συμπεριλαμβάνονται (τύποις) πρακτόρια, δοσίλογοι, πλιατσικολόγοι, ῥουφιάνοι, κομματόσκυλα, ἐθνομηδενιστές, ἁρπακτικά, ἐξαγορασμένοι, φοβισμένοι, προσκυνημένοι, μαυραγορίτες καί, τώρα τελευταία, ἐπὶ πλέον καὶ …σωῤῥοέλληνες.
Τὸ τέλειον σκηνικὸ τῆς ἀποσυνθέσεως…]

Ὅσο γιὰ ἐμᾶς τοὺς ἰδίους, ὡς ἄτομα καὶ ὡς τμήματα συνόλου κοινωνιῶν, ἂς μὴν τὸ θίξουμε. Τὶς κοινωνίες μας τὶς χάσαμε πρὸ πολλοῦ, ὅταν ἀφήσαμε τὶς πραγματικές μας ἑστίες γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὰ «καλὰ τοῦ πολιτισμοῦ μας» καὶ τελικῶς, λίγο λίγο, ἐπιτρέψαμε νὰ μᾶς διαβρώσουν οἱ …«ἀξίες» του, ποὺ στὴν πραγματικότητα ἦσαν οἱ κερκόπορτές μας.
Στὸν βωμὸ τῆς «πολιτικῆς ὀρθότητος», εἶτε ἀπὸ χαζομάρα, εἶτε ἀπὸ προσδοκίες ἀνταποδοτικότητος, εἶτε ἀκόμη καὶ λόγῳ ἐλπίδων ποὺ δὲν ἱκανοποιοῦνται, παραμένουμε στὴν πλειοψηφία μας μουδιασμένοι, τρομοκρατημένοι καὶ στοχοποιημένοι, τὴν ὥρα ποὺ διαπιστώνουμε πὼς «ἐπενδύσαμε στὸ λάθος ἄλογο» καὶ πὼς ὁ λογαριασμὸς εἶναι ὅλος δικός μας.
Ἡ παράστασις φθάνει στὸ τέλος της καὶ ἐμεῖς, φαινομενικῶς ὡς κομπάρσοι αὐτῆς τῆς παραστάσεως, δὲν ἔχουμε κάποιον λόγο στὰ ὅσα συμβαίνουν καὶ στὰ ὅσα μᾶς ἀφοροῦν, ἐφ΄ ὄσον στὴν πραγματικότητα οὐδέποτε πολεμήσαμε γιὰ τὰ πραγματικά, τὰ χρήσιμα καὶ τὰ ἀναγκαῖα, ἐπιτρέποντας στὶς πλαστότητες νὰ κυριαρχήσουν καὶ νὰ δηλητηριάσουν ὅλο τὸ ἐπίπεδον ἀντιλήψεώς μας. Ἐκπτώσεις παντοῦ…
Τὸ σαράκι κατατρώγει ὅ,τι ἀπέμεινε καὶ τώρα πιὰ ἀναζητοῦμε τρόπους ἐξόδου, ἐὰν εἶναι ἐφικτό.

Ὅμως…
Ὁ πόλεμος εἶναι  ἐν ἰσχύι  καὶ  οἱ, πραγματικές, μάχες εἶναι ἐμπρός μας.
Δὲν χάσαμε κάτι, διότι δὲν εἴχαμε κάτι.
Δὲν γίνεται, γιὰ παράδειγμα, νὰ στηθῇ τὸ σωστὸ οἰκοδόμημα στὰ λάθος θεμέλια. Κι ἐμεῖς ἐπιλέξαμε τὰ λάθος θεμέλια γιὰ νὰ δομήσουμε τὸν πλαστό μας κόσμο.
Παίξαμε καὶ χάσαμε, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν εἶναι ἡ καταστροφή μας. Ἡ  καταστροφή μας θὰ ἐπέλθη ἐὰν δὲν ἀντιληφθοῦμε τὸ γιατί, τὸ πῶς καὶ τὸ πότε στραβοπατήσαμε, πρὸ κειμένου νὰ ἀρκεσθοῦμε σὲ διαρκῶς ἐκπτωτικὲς πορεῖες…
…μὰ ἔως ἐδῶ.

Ἡ τελευταία πράξις τοῦ δράματος…
…φαινομενικῶς, ἔφθασε.
Οἱ ἀσκοὶ τοῦ Αἰόλου ἄνοιξαν καὶ κάποιοι, καλὰ βυθισμένοι  στὴν διαπλοκή, ἀγωνιωδῶς προσπαθοῦν νὰ σφραγίσουν τὶς ῥωγμές.
Ἡ παπαρολογία, ἡ προπαγάνδα καὶ ἡ βλακεία φαίνονται νὰ ἐπικρατοῦν, ἐπισκιάζοντας τὶς ἀλήθειες καὶ ἀλλοιώνοντάς μας τὶς εἰκόνες, στρέφοντας τὴν προσοχή  μας στὰ δευτερεύοντα καὶ ἀποκρύβοντάς μας τὰ οὐσιώδη.
Οἱ χαμένοι, οἱ πραγματικὰ χαμένοι, εἶναι ἄλλοι. Ὄχι ἐμεῖς. Ἐμεῖς, στὴν πραγματικότητα, δὲν εἴχαμε καὶ δὲν χάσαμε.
Οἱ πλαστές, οἱ  εἰκονικὲς πραγματικότητες ποὺ πιστέψαμε, καταῤῥέουν καὶ οἱ πλαστογράφοι τῆς ἱστορίας ξεγυμνώνονται, ἀφήνοντάς μας μὲ τὴν μοναδική μας περιουσία: τὴν ταὐτότητά μας.
(Σημεῖον κλειδί, γιὰ τοὺς ἀντιλαμβάνοντες!!!).
Μᾶς πείθουν πὼς μᾶς ἀποτελειώνουν, ἀλλὰ ἀδυνατοῦν νὰ συνειδητοποιήσουν πὼς μᾶς βοηθοῦν νὰ ἐπανέλθουμε στὰ σωστὰ σημεία ἰσοῤῥοπίας καὶ στηρίξεώς μας, νὰ ἐντοπίσουμε ταχύτερα τὴν ταὐτότητά μας, τοὺς ῥόλους μας καὶ τὸν σκοπό μας.
Πιστέψαμε πὼς δροῦν ἀποτελειώνοντάς μας…
…μά, στὴν πραγματικότητα, ὅσο κι ἐὰν ξεβολευόμεθα διὰ τῆς βίας, ἐπιστρέφουμε σὲ ἐκεῖνα τὰ σημεῖα ποὺ ὀφείλαμε νὰ εὑρισκόμεθα, γιὰ νὰ φτιάξουμε τὶς δικές μας γραμμὲς ἀμύνης.
Τὶς πραγματικὲς γραμμὲς ἀμύνης.

Οἱ μάχες, οἱ πραγματικὲς μάχες, σὲ λίγο ξεκινοῦν.
Μποροῦμε νὰ κλαῖμε, νὰ ἀναπολοῦμε τὰ λεηλατημένα, νὰ ὀνειρευόμεθα τὰ περασμένα μας μεγαλεια, ἀλλά, θέλουμε δὲν θέλουμε, ἐὰν πραγματικὰ πιστεύουμε κατ’ ἐλάχιστον σὲ αὐτὴν τὴν ῥημαδο-ἔννοια «Ἑλλάς» (κατανοώντας την ἤ ὄχι) ἂς μετακινηθοῦμε καλλίτερα. Τώρα ἀρχίζουν ὅλα.
Κι αὐτὰ ποὺ ἀρχίζουν δὲν ἀποκαλῶνται «ἀνάπτυξις» καὶ «ἐπενδύσεις» καὶ «σωτηρίες» ἀλλὰ πραγματική, οὐσιαστικὴ ἐκ τῆς βάσεως ἀναγέννησις.
Τὸ κοπιαστικότερον ὅλων μὰ καὶ τὸ ἀναγκαιότερον ὅλων.

Ἂς σταθοῦμε λοιπὸν γιὰ μίαν στιγμή, πρὸ κειμένου  νὰ ἐπαναπροσδιορίσουμε τὶς ἀξίες μας, τὶς (ἀληθεῖς) ἀνάγκες μας καὶ τοὺς (ἀναγκαίους) στόχους μας. Ἂς πετάξουμε τὰ ἄχρηστα καὶ τὰ περιττά, παραμένοντας στὰ οὐσιώδη καὶ στὰ σπουδαία.
Ἂς ξεχάσουμε αὐτὰ ποὺ «εἴχαμε καὶ χάσαμε» καὶ ἂς ξεκινήσουμε γιὰ τὴν ἀνεύρεσιν αὐτῶν ποὺ πράγματι χρειαζόμεθα.

Οἱ δικαιολογίες τελείωσαν.
Οἱ πιστώσεις χρόνου ἐπίσης.
Τώρα, μετὰ τὸ ἀναμενόμενον …ΜΠΑΜ, ξεκινᾶ ὁ πραγματικός μας ἀγών. Ὁ δικός μας ἄθλος.
Κι αὐτὸ εἶναι τελικῶς τὸ δικό μας «λιθαράκι» σὲ ἐτοῦτον τὸν πλήρους ἀποδομήσεως κόσμο μας.

Φιλονόη.

Σημείωσις

Ποῦ κολλοῦν τά …«Δερβενάκια»;
Χά… Ἐκεῖ ποὺ κολλοῦν καὶ οἱ …«Θερμοπῦλες».
Ἐκεῖ ποὺ κολλοῦν καὶ ὅλες οἰ περασμένες (κι ἐπερχόμενες) θυσίες, ποὺ κτίζουν δικαιώματα ἐλευθερίας.
Ἐκεῖ ποὺ ὁ Ἐλεύθερος Ἄνθρωπος ἀποποιεῖται τῶν ὅποιων ἀτομικῶν του δικαιωμάτων, γιὰ νὰ ἀγωνισθῇ γιὰ τὰ δικαιώματα τοῦ συνόλου.
Ἐκεῖ ποὺ ὅλα τὰ περιττὰ παύουν νὰ ἀσκοῦν ἐπάνω μας ἐξουσίες…
Ἐκεῖ ποὺ παύουμε νὰ εἴμαστε ἄτομα καὶ δομοῦμε, θεμελιωδῶς, τὶς κοινωνίες μας καὶ τελικῶς τὶς πολιτεῖες μας.
Ἐκεῖ ποὺ τὸ «κουράγιο Νικήτα, Περσιάνους σφάζεις» ψιθυρίζεται ἀπὸ κάθε ἀναγεννημένο Νικηταρᾶ αὐτοῦ τοῦ κόσμου…

 

 

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Ἀπαντῆστε

Ἡ ἠλεκτρονική σας διεύθυνση δὲν θὰ δημοσιευθεῖ. Τὰ ὑποχρεωτικὰ πεδία σημειώνονται μὲ *