Ἐὰν στὴν Ἀμερικὴ δὲν ὑπῆρχε ἡ κρατικὴ κουλτούρα ἐπιβολῆς τοῦ νόμου καὶ τῆς προστασίας τοῦ δημοσίου χώρα καὶ τῆς ἰδιωτικῆς περιουσίας,οἱ κρετίνοι, ποὺ μίαν μόλις ἡμέρα μετὰ ἀπὸ μίαν δημοκρατικὴ ἐκλογὴ διαδηλώνουν κατὰ τῆς νομιμότητος (ἐπικαλούμενοι, -τί ἄλλο;-, δημοκρατία ἀσφαλῶς), θὰ εἶχαν, μέχρι στιγμῆς, κάψει καμμιὰ εἰκοσαριὰ πανεπιστήμια, θὰ εἶχαν ὀργώσει καμμιὰ πεντηνταριὰ πλατεῖες πόλεων καὶ θὰ εἶχαν καταστρέψει μερικὲς χιλιάδες αὐτοκίνητα, ποὺ κάποιοι συμπολῖτες τους ἐξέχασαν σταθμευμένα στὰ σημεία ἀσκήσεως τῶν δημοκρατικῶν δικαιωμάτων τῶν παιδιῶν.
Αὐτό, γιὰ ὅσους ὁρκίζονται ὅτι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες, ποὺ καῖμε ἀνενόχλητοι τὴν Ἀθήνα μὲ κάθε εὐκαιρία καὶ χωρὶς ἐμφανὴ λόγο, εἴμαστε λαὸς κακῆς ποιότητος, ἐπειδὴ δὲν ἐπεράσαμε διαφωτισμό. Ὁρκίζονται, χωρὶς νὰ καταλαβαίνουν, ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἶναι παντοῦ ἴδιοι, σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς. Παίρνουν γιὰ δικό τους ὅσον χῶρο τοὺς παραχωρήσῃς, χωρὶς ἀναστολὲς καὶ δισταγμούς. Θεωροῦν δημοκρατία τὸ κέφι των καὶ τίποτα περισσότερο.
Μόνον ἡ νόμιμος βία μπορεῖ νὰ τοὺς περιορίσῃ κι ἐὰν ὁ κάθε Παυλόπουλος, ὡς ὑπουργὸς ἀρμόδιος νὰ τὴν ἀσκήσῃ, παραλείψῃ νὰ ἀσκήσῃ τὶς ἀρμοδιότητές του, ἡ Ἀθήνα καίγεται.
Ὅπως θὰ ἐκαίγετο ἡ Νέα Ὑόρκη, τὸ Λονδῖνο, τὸ Μόναχο, τὸ Παρίσι.
Εἶναι οἱ Παυλόπουλοι ποὺ κάνουν τὴν διαφορά, οἱ φύλακες, αὐτὸ ποὺ λέμε οἱ «ἐλὶτ κάθε κοινωνίας» καὶ ὄχι ὁ πολὺς λαός. Αὐτοὶ βάζουν τὰ ὅρια κι αὐτοὶ φροντίζουν τὴν τήρησίν των. Ἐμεῖς ἀτυχήσαμε στὶς ἐλίτ. Ἀλλὰ τὶς προστατεύουμε ἀκόμη, ῥίπτοντας τὸ βάρος στὸν λαό, ποὺ εἶναι καὶ κακὸς κι ἀδιαφώτιστος.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.