Λόγῳ τῆς σημερινῆς ἐπετείου τῆς δολοφονίας τοῦ Καποδίστρια, μοὺ ἐζήτησε φίλος νὰ σχολιάσω (σὲ δική μου δημοσίευσι), ὅπου μεταξὺ τῶν ἄλλων ὁ Καποδίστριας ἀναφέρεται σὰν μὴ δημοκρατικός, σχεδὸν ἀπολυταρχικός, ὁ ὁποῖος κατήργησε στὴν οὐσία τὸ Σύνταγμα τῆς Τροιζηνίας καὶ τὰ τοιαῦτα….
Δὲν ἔχω κάποιον ἐνδοιασμὸ νὰ παραδεχθῶ ὅτι ἡ Ἑλλὰς τὸν 19ο αἰῶνα εἶχε ἴσως τὸ πλέον δημοκρατικὸ καὶ εὐρὺ ἐκλογικὸ σῶμα, ἀφοῦ ἐψήφιζαν ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἄῤῥενες ἐπάνω ἀπὸ τὸ 25ο ἔτος τῆς ἡλικίας τους, τὴν στιγμὴ ποὺ τὰ ἀνάλογα ἐκλογικὰ σώματα στὴν διαφωτιΖμένη Δύση ( καὶ στὶς ΗΠΑ) ἦσαν τῆς τάξεως τοῦ 15-30%.
Αὐτῆ ἡ Πλέρια δημοκρατία, σὲ ἕναν λαὸ τσομπαναραίων καὶ ψαράδων, εἶναι ἡ κυρία αἰτία τῆς μονίμου ὀπισθοδρομήσεώς μας.
Μὲ τὴν δολοφονία τοῦ Καποδίστρια, ἀλλὰ καὶ ἀργότερα μὲ τὸ Σύνταγμα (ἔτσι τὸ ἔλεγαν) τοῦ 1844 ἡ Ἑλλὰς ἐπέλεξε νὰ παραμείνῃ, γιὰ τὸ ὑπόλοιπο τοῦ βίου της, μία χαχολοκρατικὴ δημοκρατία…
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.