Γιατί ἦσαν …(ἀκρό)-δεξιοί (παρακαλῶ;) αὐτοί πού τά ἔβαλαν μέ τό μπουτάριο;
Γιατί ἐπηκολούθησε τόση φασαρία ἀπό τά μέσα μαζικῆς ἐξαπατήσεως, τό «δημοκρατικό τόξο» καί ὅλα τά καθεστωτικά παπαγαλάκια, πού ἐπί πλέον, μανιωδῶς καί θρασυτάτως ἐλησμόνησαν τούς ἐπαναλαμβανομένους καί ἀκραίους τραμπουκισμούς τῶν νῦν καί πρώην κυβερνώντων;
Καί, μάλιστα, γιατί ἐπί πλέον ἦσαν καί …κουκουλοφόροι;

εἰκόνα

Γνωρίζετε ἐσεῖς πολλούς πραγματικούς …(ἀκρό)-δεξιούς πού θά ἔκρυβαν τά πρόσωπά τους;
Γνωρίζετε πολλούς ἀπό αὐτούς τούς …(ἀκρό)-δεξιούς, πού θά …μυξόκλαιγαν σέ δικαστήρια γιά νά μήν καταδικασθοῦν γιά τίς πράξεις τους;
Ἤ μήπως γνωρίζετε πολλούς τέτοιους …(ἀκρό)-δεξιούς πού δέν θά ὑπερασπίζοντο ἔως τέλους τίς θέσεις τους;
Ἐγὼ πάντως δὲν γνωρίζω.
Ἀντιθέτως, τολμῶ νὰ ἰσχυρισθῶ, πὼς ὅλοι αὐτοὶ ποὺ γνωρίζω καὶ θὰ ἐχαρακτηρίζοντο ὡς …(ἀκρό)-δεξιοὶ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας, οὐδέποτε θὰ ἐπιχειροῦσαν νά …βάψουν τὰ χέρια τους μὲ τὸ αἷμα τοῦ (κάθε) μπουταρίου. Θὰ προτιμοῦσαν σαφῶς τὸν διάλογο, τὴν ἐπιχειρηματολογία καὶ τὴν γελοιοποίησιν τοῦ (κάθε) μπουταρίου, ἀλλὰ οὐδέποτε θὰ χειροδικοῦσαν. Ἐπὶ πλέον οὐδέποτε θὰ μυξόκλαιγαν σὲ δικαστήρια καί, φυσικά, οὐδέποτε θὰ ἀπεποιοῦντο τὶς θέσεις τους.

Τί ἦσαν λοιπόν αὐτά τά ἄτομα πού μᾶς ἐπαρουσίασαν ὡς …(ἀκρό)-δεξιούς;

Ὅταν λέμε σοσιαλισμὸς τὸ ἐννοοῦμε

Μήν ἦσαν χρυσαυγῆτες;
Μήν ἦσαν κάτι ἀκόμη πιό …ἀκραῖο;
Μήν ἦσαν σκέτο ἔμμισθα πρακτοράκια;

Καλὸ θὰ ἦταν ὅμως ἐδῶ νὰ κάνουμε μίαν παρένθεσιν καὶ νὰ ἀναλογισθοῦμε τὸ τὶ ἀκριβῶς συνέβη, πραγματικά, στὴν Θεσσαλονίκη, τὴν περασμένη ἑβδομάδα. Ὄχι αὐτὸ ποὺ μᾶς ἔδειξαν φυσικά, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ δὲν θέλουμε νὰ παραδεχθοῦμε.

Τὸ ἐν λόγῳ σκηνικὸ (τὶ περίεργον…!!!), ἐκτὸς ἀπὸ ἐμφανῶς στημένο ἦταν καὶ ἀπολύτως προκλητικό, ἐφ΄ ὅσον εὐθαρσῶς, ἐπιδεικτικῶς καὶ ἐπιθετικῶς ἐχρησιμοποιήθη γιὰ νὰ μαζοποιηθοῦν ὅλοι ὅσοι ἀκόμη παραμένουν ἀντιδρῶντες στὶς κορῶνες (τοῦ κάθε) μπουταρίου.

Ἔκ πρώτης καὶ μόνον ὄψεως εἶναι εὐκόλως διακριτὸ τὸ γεγονὸς τῆς μὴ παρουσίας ἀστυνομικῆς δυνάμεως πέριξ τοῦ προκλητικοτάτου μπουταρίου.
Ἡ παρουσία κουκουλοφόρου, ποὺ δὲν συνάδει μὲ τὶς ἐκδηλώσεις μνήμης τῶν Ποντίων, ἐπίσης δὲν μπορεῖ νὰ θεωρηθῇ τυχαία.
Ἡ παρουσία κάποιων ποὺ τὸ ἔπαιζαν καὶ δημοσιοκάφροι, ποὺ λύσσαξαν νὰ ἀναπαράγουν τὶς σκηνὲς τῆς ἐπιθέσεως, ποὺ φαγώθηκαν μὲ τοὺς …(ἀκρο)-δεξιοὺς ἀλλὰ δὲν ἅπλωσαν τὸ χεράκι τους νὰ σώσουν τὸ γερούνδιον, ἀποδεικνύει ἐπίσης τὸ πόσο καλὰ συμφωνημένα τὰ εἶχαν ὅλα. Ἕνας ἀπὸ ὅλους αὐτοὺς τοὺς …ἀνθρωπιζτές, δὲν ἔσπευσε νὰ …σώσῃ τὸν στόχο-εἴδωλο τῶν μέσων μαζικῆς ἐξαπατήσεως, κάτι ποὺ ἐμμέσως μᾶς παραπέμπει πὼς ὁ σκοπός δὲν ἦταν νὰ …σωθῇ τὸ γερούνδιον, ἀλλὰ νὰ πατήσουν ἐπάνω στὸ σκηνικὸ καὶ νὰ ἔχουν, γιὰ καιρό, νὰ λέν.

Μὴ ἔχοντας στοιχεία γιὰ νὰ στήσουν προπαγάνδα κατὰ τῶν ἀντιδραστικῶν (κατὰ τοὺς σαπροφυτικοὺς ἐκπροσώπους βεβαίως) ἔστησαν αὐτὸ τὸ γελοῖον σκηνικόν. Κατὰ τὴν αὐτὴν λογικὴ οἱ Μυτιληνιοί, οἱ Σαμιῶτες, οἱ Χιῶτες, οἱ Θεσσαλονικεῖς, ἀλλὰ κι ὅποιοι ἄλλοι, ποὺ διαμαρτύρονται γιὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ τόπου τους, εὔκολα γίνονται στόχος, ἀλλὰ ἀπουσίας στοιχείων, ἀρκοῦνται σὲ …ψευδομάρτυρες καί, κυρίως, σὲ προγραφές. Ἀπειλώντας καὶ στοχοποιώντας ὅμως κινδυνεύουν διαρκῶς νὰ πέσουν στοὺς λάκκους ποὺ στήνουν. Τὸ ἐν λόγῳ σκηνικὸν σύντομα θὰ συνδεθῆ μὲ τοὺς πάσης φύσεως ἀντιδρῶντες ἀνᾷ τῇ χώρᾳ. δὲν χαρακτηρίζονται ἁπλῶς ὡς ἀκροδεξιοὶ καὶ φασίστες, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον στοχοποιῶνται ἀπὸ τούς, ἐπίσης ἐμμίσθους, παρακρατικούς.

Ἐπὶ πλέον ὅταν κάποιος ἐπιζητᾷ κι ἐπιδιώκει νὰ ἀποκατασταθῇ ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια συντάσσεται (ἴσως κι ἐν …ἀγνοίᾳ του) μὲ τὴν …«μάστιγα τῶν ἀκρο-δεξιῶν», ἐφ΄ ὅσον ἀπειλεῖ τὶς ἀσάφειες τῶν ἀποδομητῶν τῆς ἱστορίας μὲ ἐπιχειρήματα. 

Διαρκῶς πληθαίνουν οἱ φωνὲς αὐτῶν ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ἀπαρνηθοῦν τὶς ἀλήθειες, ποὺ ταὐτοχρόνως θὰ τοὺς ὁδηγοῦσε στὸ νὰ ἀποποιηθοῦν ἀκόμη περισσοτέρων ἐλευθεριῶν τους, καθὼς ἐπίσης καὶ νὰ πολλαπλασιάσουν τὶς ἐκπτώσεις τους στὴν ἠθική τους πραγματικότητα.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς αὐτὸ τὸ περιστατικὸ ἦταν πολὺ χρήσιμο στὴν κρατοῦσα τάξιν τῶν σαπροφυτικῶν ἐκπροσώπων, γιὰ νὰ διακρίνουν (ἀφ΄ ἑνός) τὸ ἐὰν ἄντέχουμε ὡς κοινωνία τὴν μπουτάριο-τΣΥΡΙΖΑιο-ΑΝΕΛικὴ ἐκδοχὴ τοῦ ἀριστεροῦ σοσιαλισμοῦ, ὠθώντας μας ὅμως σαφῶς, ἐκ τῶν πραγμάτων, στὴν χρυσαυγητικὴ (ἀκρό)-δεξιὰ (ποιός ἦλθε;) σοσιαλιστικὴ ἐκδοχή, ἀλλὰ (κι ἀφ΄ ἑτέρου) γιὰ νὰ ἐνεργοποιηθῇ καὶ πάλι ἕνα ἐμφυλιοπολεμικὸ κλίμα χρησιμότατον καὶ πρὸ πολλοῦ προγραμματισμένο.

Ἕνα γερούνδιον σὰν τὸ μπουτάριον, πού, ἐπισήμως, τὶς ἔφαγε, γιατί δέν περιέφερε τίς …πληγές του, ὡς ἄλλη κανέλλαινα, πρό κειμένου νά …ἀποδείξῃ τοῦ ἰσχυρισμοῦ του τό ἀληθές;

Ἐκ παραλλήλου τὸ μπουτάριον ἔλαβε ἐκ νέου τὸ χρίσμα (τὸν θέλει ὁ πSoros εἴπαμε) γιὰ τὶς ἐπόμενες ἐκλογές, τὰ μέσα μαζικῆς ἐξαπατήσεως ξεσάλωσαν καὶ τὸ «δημοκρατικὸ τόξον», ἀσθμαίνοντας, ἔσπευσε νὰ χρησιμοποιήσῃ, πρὸς ὄφελός του, τὴν (διόλου τυχαία) βία.

Τὸ χειρότερον ὅλων εἶναι πὼς οὐδὲν ἐκ τῶν Ποντιακῶν σωμματείων ἀπεφάσισε νὰ στραφῇ κατὰ τοῦ μπουταρίου, ποὺ προσβάλλει μνῆμες νεκρῶν, συνειδήσεις καὶ ὁλόκληρες κοινωνικὲς ὁμάδες, συμφωνώντας, ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς, μὲ τὶς δηλώσεις τοῦ μπουταρίου.
(Ἡ κίνησις κρανιδιώτου εἶναι ἄλλη ὑπόθεσις καὶ οὐδόλως σχετίζεται μὲ τὸ χρέος τῶν Ποντίων. Ὁ δὲ μπουτάριος δὲν διαθέτει ἀσυλία, γιὰ νὰ μὴν διατρέχῃ κίνδυνο ποινῆς, βάσει τοῦ «ἀντιῤῤατσιστικοῦ» τους νομομαγειρεύματος.)

Συνεπῶς ἐπετεύχθη ἕνα ἀκόμη μηχάνευμα ποὺ μᾶς μαζανθρωποιεῖ…
Καὶ δὲν ἦταν τὸ πρῶτο…

Στὸ παραπάνω ἀπόσπασμα μπορεῖτε νὰ διαπιστώσετε τὸ πόσο εὔκολα γελοιοποιῶνται ἅπαντες οἱ ἀντιδρῶντες στὸ τέμενος, ἐφ΄ ὅσον τὸ θέμα τοῦ παρισταμένου δὲν ἦταν τὸ τέμενος, ἀλλὰ τὸ ἐὰν ὁ …«ἐπενδυτής» κοιμήθηκε σὲ παγκάκι ἤ ὄχι.

Τὸ …κατάπιαμε ἀμάσητο, ἀλλὰ καὶ ὁ φόβος ἐξαπλώνετια, ἐφ΄ ὅσον στὴν πραγματικότητα κάποιοι αἰσθάνονται ἀκόμη περισσότερο ἀπειλούμενοι σήμερα. 

Τὸ εὔκολο συμπέρασμα λοιπόν, ἀπὸ τήν, ἂς ποῦμε, ἐπίθεσιν στὸ μπουτάριον, εἶναι πὼς ὁ μπουτάρης δεδικαίωται.
Ἐπισήμως πλέον θεωρεῖται δεδομένον πὼς ὅταν κάποιος ἀντιδρᾷ στὶς εἰς βάρος του ἐπιθέσεις εἶναι φασίστας, διαθέτει χουντικὰ σταγονίδια, εἶναι ἀκρό-δεξιός, εἶναι ἀντιδημοκράτης, εἶναι ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν κοινωνία, εἶναι τέλος πάντων …«ἐχθρὸς τοῦ λαοῦ». Ὅλοι μας ὁδεύουμε ὅμως πρὸς αὐτὴν τὴν θέσιν, διότι ὅλοι οἱ ἄλλοι δρόμοι μᾶς ἀποκλείονται, ἕνας πρὸς ἕναν. Μήπως τελικῶς δέν εἶναι καί τόσο τυχαία αὐτή ἡ ἐξέλιξις;

Φιλονόη

Σημειώσεις

Κατ’ αὐτοὺς λοιπόν, ποὺ σήμερα τὸ παίζουν κυβερνῶντες, δημοσιοκάφροι, πολιτικοὶ ἀναλυτὲς πρέπει κάθε ἀντίδρασις νὰ τσουβαλιάζεται κανονικά, πρὸ κειμένου νὰ τρομοκρατῶνται καὶ νὰ ἀδρανοποιῶνται ἀκόμη περισσότεροι. Ἡ ἀντίδρασις ὅμως, σὰν φυσικὴ ἐπιλογή, δὲν γίνεται νὰ ἐξαφανισθῇ. Πρὸς τοῦτον καὶ μᾶς προσφέρονται συγκεκριμένες λύσεις κι ἐπιλογές. Ἔξω ἀπὸ τὰ μαντριὰ δὲν ὑπάρχει χῶρος γιὰ ἀντιδράσεις.

Οἱ δύο μέτρων καὶ δύο σταθμῶν ἀντιμετώπισις τῆς βίας εἶναι ἀκόμη ἔνα σημεῖον ποὺ πρέπει νὰ προσέξουμε.
Ἐν τάξει… δὲν ἦταν φασίστας ὁ ἀντιδραστικὸς ὅταν πολεμοῦσε τὸν GAP, τὸν παπαδήμιο, τὸν μπένυ, τὸν σαμαρᾶκο… Τότε ἦταν «παιδὶ τοῦ λαοῦ»!!!

Γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, αὐτὸ ποὺ ἐπολτοποιήθη, μέσα ἀπὸ τὰ πρόσφατα γεγονότα, δὲν ἦταν ἡ ἰδία ἡ (ἀκρό)-δεξιὰ ἀλλὰ τὸ ἔμφυτο πατριωτικὸ συναίσθημα τῶν Ἑλλήνων. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς στὴν χώρα μας (πλὴν ἐλαχίστων …πασχόντων) οὐδέποτε ὑπῆρξε ἀκροδεξιός. Αὐτὸ ποὺ εἴχαμε (καὶ ἔχουμε) ἐν ἀφθονίᾳ ἦσαν κεντρῶοι, δημοκράτες, ἀριστερίζοντες, σοσιαλιστίζοντες, ἀμεσοδημοκράτες καὶ ἕνας σκασμὸς ἀπὸ κάτι ἀπολύτως ἐλεγχόμενον…

Καί, καλὸ εἶναι νὰ προσέξουμε ἐπίσης τὴν διαδικασία ἀποδόσεως δικαιοσύνης. Ἀκόμη περισσότερο μάλιστα ἀπὸ τὰ προηγούμενα, ἐφ΄ ὅσον μὲ τὶς ποινές χαδάκια τό ἀνθελλήνιστο μόρφωμα τῆς (ποιός ἦλθε;) δικαιοσύνης τούς ἐπέτρεψε νὰ ἐξέλθουν ἐλεύθεροι πρὸ κειμένου, συντόμως, νὰ σπάσουν μερικά ἀκόμη μπουτάρια κεφάλια;