Ἔργα καὶ ἡμέραι τῆς φιλελεσικῆς
«πορφυρογεννήτου» ἀριστείας,
ποὺ μᾶς κουνᾶ, μὲ ἀναίδεια, τὸ δάκτυλο…

(Ὁ «περὶ οὗ ὁ λόγος δεξὶ χέρι τοῦ Κούλη», πού, σὲ παλαιότερες ἐποχές, τὸν ἐπεστράτευε ἡ ντόρα (ὡς ΥΠΕΞ) γιὰ νὰ γυρνᾷ τὰ κανάλια καὶ νὰ ἀποκαλῇ τὸ Σκοπιανὸ ὡς «χαμένη ὑπόθεση»…)

Ἀντιγράφω ἀπὸ τὸν  Δ.Μ.:

Τὸν Νίκο Γεωργιάδη τὸν ξέρω, τὸν ἔχω συναντήση πολλὲς φορὲς στὴν ζωή μου.

Τὸν ἐγνώρισα στὸ Βερολίνο στὸ μπὰρ τοῦ ξενοδοχείου ποὺ ἐμένα ὅταν ἐπισκεπτόμουν τὰ κεντρικὰ μίας ἑταιρείας γιὰ μίαν ἐπένδυση καὶ ἔτρεμε τὸ φυλλοκάρδι μου γιὰ τὸ ἐὰν θὰ τὴν πάρῃ τελικὰ ἡ ἑταιρεία ποὺ ἐδούλευα, αὐτός μου εἶπε ὅτι ἦταν σὲ μία συνάντηση μίας ἐπιτροπῆς τῆς Κομισιὸν γιὰ τὰ δικαιώματα τῆς χελώνας.

Τὸν ξανά-συνῄντησα στὸ Λονδῖνο σὲ ἕνα ἑστιατόριο, ὅπου εἶχα εὑρεθῆ, ἐνῶ ἤμουν ἐκεῖ γιὰ νὰ περάσω συνέντευξη γιὰ μία δουλειὰ μὲ τὴν «Πάτερσον καὶ ζοχόνις» στὴν Νιγηρία, αὐτὸς ἦταν ἐκεῖ ἀπεσταλμένος μίας ἐπιτροπῆς τοῦ εὐρωκοινοβουλίου γιὰ τὶς ἐπιπτώσεις τῆς λουκουμόσκονης στοὺς Ἀβορίγινες κατοίκους τῆς Αὐστραλίας.

Τὸν συνήντησα στὴν Ῥουμανία, στὸ πιὸ γνωστὸ κωλάδικο, ὅταν γιὰ τὴν ἑταιρεία ποὺ ἐδούλευα εἶχα βγάλη ἔξω δύο βαρετοὺς γ.γ. τοῦ ὑπουργείου ἐμπορίου καὶ μοῦ ζητοῦσαν μπαξίσι γιὰ νὰ προωθήσουν μίαν ἄλλη δουλειά, αὐτὸς ἦταν ἐκεῖ μὲ μίαν παρέα ἀπὸ τὰ Ἠνωμένα Ἔθνη, γιὰ μίαν συνάντηση γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν τυφλῶν πελαργῶν ποὺ μεταναστεύουν στὴν Κωνστάντζα τὸ καλοκαίρι.

Τὸν συνῄντησα στὴν Ἀθήνα, ὅταν πῆγα στὴν ἑταιρεία συμβούλων γιὰ ἕνα πρόγραμμα τῆς Ἡνωμένης Εὐρώπης καὶ μοῦ εἶπε, ὅτι ἔχει ἄκρες στὶς Βρυξέλλες καὶ στὴν κυβέρνηση γιὰ νὰ ἐγκρίνῃ τὸ πρόγραμμα καὶ νὰ πάρῃ τὴν ἀμοιβή του.

Τέλος τὸν ἤξερα, ὅταν φοιτητὴς μεταπτυχιακὸς σκοτωνόμουν στὸ διάβασμα καὶ στὰ ντὲτ λάηνς, ἐνῶ αὐτὸς ἔπαιρνε τὸ 12ο μεταπτυχιακό του στὶς σχέσεις τῶν ἀγροτῶν τῆς Φλάνδρας μὲ τοὺς καραγωγεῖς τῆς Μαλαισίας.

Ὅταν ἐγὼ ἤμουν ἀσίσταντ μὲ βαρὺ πρόγραμμα αὐτὸς ἀπελάμβανε ἀκόμη μία ὑποτροφία τοῦ ἱδρύματος ὑποτροφιῶν τοῦ ἰνστιτούτου γιὰ τὴν καλυτέρευση τῆς ζωῆς τῶν πιγκουίνων τῆς κεντρικῆς Ἀφρικῆς.

……………………………………………………………………….

Τὸν ξέρω καὶ τὸν ξέρω καλά, αὐτὸν καὶ τὴν κλίκα του, μία ζωὴ στὴν καλοπέραση τῶν διεθνῶν ὀργανισμῶν μὲ ἀποδοχὲς μεγαλοστελέχους τῆς Τζένεραλ Μότορς καὶ φόρτο ἐργασίας δημοσίου ὑπαλλήλου τοῦ ὑπουργείου συγκοινωνιῶν στὰ Φουρνᾶ Εὐρυτανίας.

Τὸν ξέρω, τὸν ξέρω καλά, εἶναι ἡ γνωστὴ σοσιαλιμπερὰλ κλίκα, οἱ τεμπέληδές της εὐφόρου κοιλάδος, αὐτοὶ ποὺ κουνοῦν τὸ δάκτυλο στὸν καστανᾶ στὶς Θεσσαλονίκης γιατί δὲν κόβει ἀποδείξεις, αὐτοὶ ποὺ κουνοῦν τὸ δάκτυλο στὸν κάτοικο τῶν Πατησίων, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβῃ τὸν πολυπολιτισμὸ ἐνῶ ὁ ἴδιος εὑρίσκεται μὲ τὴν κλίκα του στὴν πολυκατοικία μὲ θυρωρὸ στὸ Μανχάταν ἢ στὸ σπίτι μὲ φρουρὰ τῶν βορείων προαστίων.

Τὸν ξέρω καλά, μὲ τὰ πτυχία του καὶ τὶς θέσεις, πτυχία χωρὶς ὁποιοδήποτε βάρος καὶ θέσεις χωρὶς οἱανδήποτε εὐθύνη, ποὺ θαμπώνει τὸ πόπολο καὶ ἀναλαμβάνει νὰ τὸ σώσῃ ἡ ὁ ἴδιος ἢ σὰν βοηθὸς ἄλλων σωτήρων.

Τὸν ξέρω καλὰ αὐτὸν καὶ τοὺς ὁμοίους του καὶ δὲν ἔχει ὁποιοδήποτε βάθο ὡς ἄνθρωπος, δὲν εἶναι Ἀρίστος σὲ ὁ,τιδήποτε ἄλλο, πέραν ἀπὸ τὸ νὰ γλύφῃ καὶ νὰ ἕρπῃ, γιατὶ εἶναι τεμπέλης κατὰ συῤῥοὴ καὶ κἀτ’  ἐξακολούθησιν.

Τὸν ξέρω καλά.

Κι ἐδῶ ἡ Μολδαβὴ δικηγόρος, ποὺ δὲν κατέθεσε στὴν δίκη, διότι δὲν προσεκλήθη:

Χοϊδᾶς Διονύσιος

ἐπιμέλεια κειμένου Φιλονόη καὶ Φίλοι