Ὁ Ἕλλην…

…καὶ ὁ Καναδὸς Ζουστῆν.

Ἐν ὀλίγοις ἡ ἱστορία….
Αὐτὸς ὁ ὀρθοπολιτικὸς γενετήσιος ἀδήν, ποὺ παριστάνει τὸν πρωθυπουργὸ τοῦ Καναδᾶ, ὁ Ζουστῆν Τρυντῶ δηλαδή, περίπου εἴκοσι χρόνια πρίν, σὲ κάποιο πάρτυ, εἶχε βάψει τὴν μούρη του μαύρη.

Αὐτὰ τὰ πράγματα στὴν ἐποχή μου ἦσαν καὶ φυσιολογικὰ καὶ δὲν προσέβαλε κάποιον.

Αὐτὸς ὁ γενετήσιος ἀδὴν λοιπὸν ἔχει ἐκλογὲς στὸν Καναδᾶ σὲ λίγες ἑβδομάδες καὶ οἱ ἀντίπαλοί του ἀνέσυραν αὐτὴν τὴν φωτογραφία.
Ποιό εἶναι τό θέμα ὅμως;
Ἔκανε κάτι κακό τὸ ἀρχ@δ@ αὐτό;
Ὄχι βέβαια….
Ἔλα μου ὅμως, ποὺ ἡ ὀρθοπολιτικὴ ἀστυνομία αὐτὰ τὰ πράγματα τὰ ἀπαγορεύει καὶ ἐνῶ θὰ περίμενε κάποιος νὰ γίνῃ χαμὸς ἀπὸ τὰ «ψευδόμενα» λίμπεραλ μέσα (Lugenpresse) τὸ ἔκαναν γαργάρα.

Δύο μέτρα καὶ τρία σταθμὰ οἱ ὀρθομαρξιστικὲς μεταμοντέρνες Πράβδες.
Αὐτὸ πρέπει νὰ εἶναι τὸ θέμα καὶ ὄχι τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ γενετήσιος ἀδένας ὁ Ζουστῆν ἔβαψε τὴν μούρη του μαύρη.

«Ἕνας»

Μὲ ἀφορμὴ τὴν ὑπόθεση Τρυντῶ.
Ἀποκριάτικη μεταμφίεσις σημαίνει διακῳμώδησις, γελοιοποίησις, χλευασμός, παρῳδία. Mimicry = mockery. Ἀλλοιῶς δὲν ὑπάρχει λόγος νὰ μεταμφιέζεσαι.

Δύο ἁπλᾶ παραδείγματα:

• α) οἱ πλαστικὲς μάσκες προσώπου ποὺ μιμοῦνται τὰ χαρακτηριστικὰ κάποιου πολιτικοῦ·
• β) οἱ ἀποκριάτικες στολὲς καθολικῆς καλόγριας ἢ καθολικοῦ ἱερέως, οὐδέποτε ὅμως ὀρθοδόξου μοναχῆς ἢ ὀρθοδόξου παπᾶ.

Τὸ περιούσιο ὀρθόδοξο γένος στὴν Ἑλλάδα ἔχει μακρὰ παράδοση διακωμωδήσεως τῶν ἀλλοδόξων καὶ εἰδικὰ τῶν μισητῶν παπικῶν.

Θυμᾶμαι μία φορὰ στὸ δημοτικὸ θὰ πήγαινα σὲ κάποιο πάρτυ μασκὲ καὶ συζητούσαμε μὲ τὴν μητέρα μου τί νὰ ντυθῶ. Ἔψαχνα κάτι λιγότερο συμβατικὸ ἀπὸ τὰ πολυφορεμένα καουμπόης-ἰνδιάνος, μπάτσος, πυροσβέστης, ἀστροναύτης. Πρότεινα λοιπὸν νὰ ντυθῶ παπάς. «Καλὴ ἰδέα», μοῦ εἶπε, «νὰ ντυθῇς καθολικὸς παπάς». «Δὲν θέλω καθολικὸς παπὰς θέλω ὁ γνωστὸς δικός μας Ἕλλην παπὰς μὲ τὰ μούσια». Μὲ κύτταξε μὲ φρίκη. Δὲν μπῆκε κἂν στὸν κόπο νὰ ἀπαντήσῃ στὴν παιδικὴ ἀπορία «τί κακὸ ἔχει νὰ ντυθῇς ὀρθόδοξος παπάς». Ἁπλῶς, «δὲν γίνονται αὐτὰ τὰ πράγματα».

Ἂς εἴμαστε εἰλικρινεῖς λοιπόν. Ἂν ἔμπαινα στὸν κόπο νὰ πασαλείψω φοῦμο τὰ μοῦτρα μου γιὰ νὰ παραστήσω τὸν νγρ (προσθέσατε τὰ φωνήεντα μόνοι σας) θὰ ἦταν ἐπειδὴ τὸν θεωρῶ κάτι κατώτερο ἀπὸ ἐμένα. Ἢ κάτι ἀνώτερο καὶ ἰσχυρότερο ὅπως ὅταν τὰ παιδάκια ντύνονται ἀστυνομικοὶ ἐπειδὴ καυλώνουν μὲ τὴν ἐξουσία καὶ τὰ γκάνια. Μέσος ὁδὸς δὲν ὑπάρχει, ἡ μεταμφίεσις οὐδέποτε εἶναι  οὐδετέρα καὶ ἀθώα.

Ἐξοργισμένος Ἕλλην