Διάβαζα λοιπὸν γιὰ κάποιον τύπο πού, λέει, πὼς ἀφῴδευε ἐμπρὸς στὴν βρεταννικὴ πρεσβεία.

Tελικῶς, ὅπως ἀπεδείχθη πράγματι ἀφῴδευε τὸ ἄτομον, ἀλλὰ ὄχι ἐμπρὸς στὴν βρεταννικὴ πρεσβεία, μὰ κάπου στὶς ΗΠΑ, ὅπου, θεωρητικῶς, διαβιεῖ.

Τὸ δημόσιον …χέσιμο ἅπτεται (πρὸς ἀντιμετώπισιν) τῶν ἐκεῖ τοπικῶν Ἀρχῶν καὶ μόνον, ἀλλά, ὡς συνήθως, ἐδῶ κυκλοφορεῖ ὡς …«τοπικὴ εἴδησις». Βέβαια τὸ φαινόμενον διαρκῶς ἐξαπλώνεται καὶ στὰ εὐρωπαϊκὰ ἐδάφη καί, κατὰ πῶς ἰσχυρίζεται κάποια μανδὰμ Σουηδέζα, πράγματι εἶναι …ῥατσιστικὸ τὸ νὰ καταγγέλῃ κάποιος ἀνάλογες συμπεριφορές.

πηγὴ

Εἶναι γεγονὸς πράγματι πὼς κάποιοι ἐν τῶν «ἐξευρωπαϊσμένων» (μὲ τὸ ἔτσι θέλω τῶν τοκογλύφων καὶ τῶν Μ.Κ.Ο. τους) «ἐπενδυτῶν», ὅπου τοὺς ἔλθει καὶ κατουροῦν καὶ ἀφοδεύουν καί, τέλος πάντων μολύνουν καὶ βρωμίζουν δίχως νὰ νοιάζονται γιὰ τὶς ἐπιπτώσεις τῶν πράξεών τους, ἰδίως στὴν ὑγεία τους.
Νὰ θυμήσω ὅμως, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, πὼς δὲν χρειάζεται κάποιος νὰ προέρχεται ἐκ τῆς Ἀσίας ἢ τῆς Ἀφρικῆς γιὰ νὰ εἶναι βαρβαροειδές. Διαθέτουμε κι ἐδῶ, εἰς τὰς Εὐρώπας, ἀφθονία ἐκ τοῦ εἴδους.

Ἡ καλλίτερη κλωτσιά!!!

Καί, φυσικά, νὰ τονίσω πὼς χρειάζονται τὰ ψεύδη γιὰ νὰ θιγῇ μία ἀνωμαλία στὶς κοινωνίες μας. Ἀρκοῦν τὰ ἀληθῆ καὶ μόνον γεγονότα γιὰ νὰ ἀποδείξουμε τὰ λεγόμενά μας.

Σήμερα ὅμως θὰ σᾶς μιλήσω γιὰ δύο δικές μου ἐμπειρίες, ποὺ δὲν ἀναφέρονται σὲ «ἐπενδυτές», ἀλλὰ σὲ μονίμους κατοίκους τῆς γηραιᾶς Ἠπείρου.
Τὸ πρῶτο περιστατικὸ συνέβη πρὸ μερικῶν μηνῶν, ἀκριβῶς ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι μου, ἡμέρα – μεσημέρι. Ἕνα ζευγάρι γύφτων/ἀθιγγάνων/ῥομᾶ ἐφ’ ὅσον πρῶτα μᾶς ἀνεστάτωσε μὲ τὶς ἀγριοφωνάρες του (ἠχογραφημένο μήνυμα ποὺ ἐπαναλαμβάνετο), στὴν συνέχεια ἐστάθμευσε ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι μου, προσπαθῶντας νὰ ἀποκολλήσῃ μέρος ἀπὸ τὰ κάγκελα, κτυπῶντας τα. Τὰ σκυλιά μου ἄρχισαν νὰ γαυγίζουν, ἐγὼ ἐξῆλθα καὶ τοὺς κύτταξα μὲ νόημα καὶ αὐτοί, παύοντας τὴν προσπάθειά τους, ἐπεβιβάσθησαν στὸ ὄχημά τους γιὰ νὰ φύγουν. Πρὶν νὰ ξεκινήσουν ὅμως ἡ μανδάμα ἐξῆλθε κι ἐκεῖ, ἐμπρὸς στὴν πόρτα μου μᾶς …ξέχεσε κανονικότατα καὶ μὲ ἀπέραντη χαρά!!!
Τί κι ἐάν ἔβαλα τίς φωνές; Αὐτοὶ εἶχαν ἐξαφανισθῆ.

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν, σὲ ἕναν περίπατό μου πρὸς κάποιαν παραλία τῆς Ἀττικῆς, ὅπου τὰ πεῦκα φθάνουν ἔως τὴν θάλασσα, εἶδα κάπου στὸ βάθος ἔνα σκάφος μὲ σουηδικὴ σημαία, ποὺ εἶχε ἐλλιμενισθῆ σὲ ἕνα παρακείμενο λιμανάκι. Δὲν ἔδωσα σημασία, διότι συχνά-πυκνὰ ἐμφανίζονται παρόμοια πλοιάρια στὴν περιοχή μας καὶ ἐξηκολούθησα τὸν δρόμο μου, γιὰ νὰ καταλήξω σὲ ἔνα παγκάκι τῆς παραλίας, ὅπου ἡ σκιὰ ἑνὸς πεύκου μὲ προστάτευε ἀπὸ τὸν ἥλιο.

Αὐτὸ ὅμως ποὺ μοῦ τράβηξε τὴν προσοχὴ ἦταν κάτι ἄλλο. Μία μανδάμα, ἐντελῶς βορειοευρωπαϊκῶν χαρακτηριστικῶν, ποὺ δὲν τὴν συνέδεσα ἐξ ἀρχῆς μὲ τὸ πλοιάριον, ἔφθασε στὴν παραλία καί, ἀντικρύζοντάς με, ἄρχισε νὰ συμπεριφέρεται κάπως …περίεργα. Λίγο σὰν νὰ χοροπηδοῦσε, λίγο σὰν νὰ παραπατοῦσε, λίγο σὰν κάτι νὰ ἔψαχνε… Κάθισε τελικῶς σὲ ἕνα ἄλλο παγκάκι ἀλλὰ ἦταν ἀνήσυχη καὶ διαρκῶς σηκωνόταν, ἐξακολουθῶντας τὶς περίεργες κινήσεις καὶ συμπεριφορές της, γιὰ νὰ ἐπιστρέψῃ σὲ λίγο πάλι στὸ παγκάκι καί, ταχύτατα νὰ ἐπαναλάβῃ τὰ δικά της. Τελικῶς κάποιαν στιγμή, ἐφ΄ ὅσον πρῶτα ὅμως μὲ πλησίασε ἀρκετά, τόσο ὅσο νὰ παρατηρήσῃ λεπτομερῶς (καὶ μὲ μπόλικη ἀδιακρισία) τὸ περιεχόμενον τῆς τσάντας μου, ἐξηκολούθησε νὰ βαδίζῃ (πάντα μὲ τὸν ἴδιον τρόπο) πρὸς τὸν χῶρο σταθμεύσεως ὀχημάτων, δίπλα στὴν παραλία. Καί, ξαφνικά, ἐκεῖ ποὺ περιεργάζετο μὲ τὴν αὐτὴν …μανία ἔνα ὄχημα, κατέβασε τὰ βρακιά της καὶ τὰ …ἀμόλησε.

Βλέποντάς την νὰ βρωμίζῃ ἕναν δημόσιο χῶρο, ὅπου κυκλοφοροῦν παιδιά, ἀκόμη καὶ τὸν χειμῶνα, σηκώθηκα ἐκνευρισμένη γιὰ νὰ τῆς κάνω παρατηρήσεις ἀλλά, στὸ μεταξύ, αὐτὴ μὲ εἶδε καὶ ἔφυγε σχεδὸν τρέχοντας γιὰ νὰ ἐξακολουθήσῃ λίγο παραπέρα, δίπλα σὲ ἕνα σπιτάκι, τὶς ἐκτονώσεις της. Στὸ μεταξὺ μὲ τὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ μου διέκρινα πὼς ἡ θάλασσα εἶχε γεμίση σκουπίδια καὶ τότε ἀκριβῶς συνειδητοποίησα πὼς αὐτὰ τὰ σκουπίδια δὲν ἦσαν λόγῳ κάποιας ἀναταραχῆς, ἀλλὰ λόγῳ τοῦ σουηδικοῦ σκάφους.

Ἀηδιασμένη ἐπέστρεψα στὴν παραλία καὶ ξεκίνησα νὰ μαζεύω τὶς βρωμιές τους, ἰδιαιτέρως θυμωμένη μὲ τὰ ἀνθρωποειδῆ αὐτά, ποὺ μὲ πρόσχημα τὸν τουρισμὸ (ἢ καὶ τὸν …ἀνθρωπιζμὸ ἐνίοτε) μολύνουν ὅ,τι ἐγγίζουν. Διότι, ὡς γνωστόν, ἐχέσθησαν ὅλα αὐτὰ τὰ βαρβαροειδῆ (ποὺ δὲν χρειάζεται ἀπαραιτήτως νὰ εἶναι βορειο-εὐρωπαϊκῆς, ἀφρικανικῆς ἢ ἀσιατικῆς προελεύσεως, διότι διαθέτουμε κι ἐδῶ ἄφθονα ἐκ τοῦ εἴδους τους…) περὶ τῆς βρωμιᾶς ποὺ ἀφήνουν πίσω τους. Καί, ἐπίσης ὡς γνωστόν, ὅταν κινδυνεύουν ἀπὸ τὰ ὀργισμένα στοιχεία τῆς Φύσεως, ποὺ ἀποκαθιστοῦν μερικῶς ἢ ὁλικῶς κάποιες ἰσοῤῥοπίες, αὐτά, τὰ ἴδια βαρβαροειδῆ, γιὰ νὰ γλυτώσουν ἀπὸ τὸ μένος τῶν φυσικῶν φαινομένων, γονατίζουν καὶ …προσεύχονται στὸν θεό τους, μήπως καὶ σωθοῦν!!!

Μὴν ἀσχολεῖσαι… Καθαρίζει ὁ …θεὸς γιὰ πάρτη σου!!!

Ὡς γνωστόν, τὸ «σῦν Ἀθηνᾷ καὶ χείρα κίνει» δὲν περνᾶ ἀπὸ τὸ ὁμοίωμα ἐγκεφάλου τους.

Χρειάσθηκα περισσότερο ἀπὸ μίαν ὤρα γιὰ νὰ συγκεντρώσω ὅλα τους τὰ ἀποῤῥίματα, ποὺ ἐξέβραζε ἡ θάλασσα διαρκῶς καί, ἐνᾦ ξεκίνησα γιὰ νὰ τὰ πάω στὸ σκάφος τους, γιὰ νὰ τοὺς τὰ ἐπιστρέψω, αὐτοὶ ἐσπευσμένως ἀνεχώρησαν κακὴν κακῶς καὶ μὲ κίνδυνο νὰ συγκρουσθοῦν μὲ ἔνα ψαράδικο. Διότι, ὄπως ἀντιλαμβάνεσθε, ὅλην αὐτὴν τὴν ὤρα μὲ παρακολουθοῦσαν…
Καί, ἐννοεῖται, πὼς σὲ κάποιαν ἄλλην παραλία, κάποιας ἄλλης περιοχῆς, ἐπίσης θὰ ἀφήσουν τὸ βρωμερό τους στίγμα αὐτά, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀνάλογά τους, βαρβαροειδῆ.
Ὡς γνωστὸν ἄλλως τὲ δὲν εἶναι τὸ χρῶμα ποὺ σὲ κάνει νὰ ξεχωρίζῃς ἀπὸ τὰ βαρβαροειδῆ, παρὰ μόνον ἡ ἀνεγκεφαλίτις σου.

Συνεπῶς καλὸ εἶναι νὰ μὴν ἑστιάζουμε στὸ ἐὰν οἱ «νεοέλληνες» εἶναι καφροειδοῦς συμπεριφορᾶς, ἀλλὰ ἀφ΄ ἑνὸς στὸ πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς ἀνέχονται αὐτὲς τὶς συμπεριφορὲς καί, ἀφ’ ἑτέρου, στὸ πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς πράγματι ἔχουμε ἀπαλλαγῆ ἀπὸ καφροειδῆς συμπεριφορές, τέτοιου τύπου.

Ὅσο γιὰ τοὺς «σεβαστοὺς ἑταίρους» μας εἶναι μία ἀπὸ τὰ ἴδια μὲ ὅ,τι δὲν μᾶς ἀρέση. Ἄλλως τέ, τὸ νὰ σέβεσαι τὸ περιβάλλον, γενικῶς (κι ὄχι ἐπεὶ δὴ σὲ αὐτὸ διαβιεῖς), εἶναι θέμα ἐνστικτώδους συμπεριφορᾶς, ποὺ ὅσοι τὴν ἐκφράζουν, συνήθως τὸ κάνουν διότι ἔτσι ἔχουν ἐκπαιδευθῆ. Ὑπὸ τὸ κράτος τοῦ φόβου τῆς τιμωρίας εἶναι πολλοὶ αὐτοὶ ποὺ δείχνουν νὰ σέβονται τὸ περιβάλλον, ἀλλὰ ὅταν νοιώσουν ἀπηλευθερώμένοι ἀπὸ τὶς ἀστυνομεύσεις, συμπεριφέρονται χειρότερα καὶ ἀπὸ τὰ χειρότερα ἀνθρωποειδῆ. Δὲν θέλω λοιπὸν νὰ ἀναφέρομαι σὲ αὐτοὺς τοὺς «πεπολιτισμένους» διότι τὸ βαρβαροειδές τους πολὺ εὔκολα τὸ ἀφήνουν νὰ ἐκφρασθῇ καὶ νὰ ἐκτονωθῇ. Ἐγὼ θέλω νὰ ἀναφέρομαι μόνον σὲ ἐκείνους ποὺ πράγματι ὅπου κι ἐὰν σταθοῦν, παραμένουν ἀπολύτως ἐναρμονισμένοι μὲ τὸ φυσικὸ περιβάλλον, προστατεύοντάς το, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν εἶναι ὁ τόπος τους ἢ ὄχι. Καί, δυστυχῶς, σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, ὅσο καὶ νὰ τοὺς ἀναζητήσῃς, σὲ μικρὲς καὶ ἀνύπαρκτες μειψοψηφίες θὰ καταλήξεις.

Φιλονόη