Ὁ Γιῶργος, μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια στὴν ἀλλοδαπή, ἐπέστρεψε στὴν μητέρα πατρίδα.
Ἦταν τὸ μακρυνὸ 2032 καὶ εἶχε ἐπιστρέψη στὴν μητέρα πατρίδα μετὰ τὸ βάθεμα καὶ τὸ πλάτεμα τῆς οὐγκαρτιανῆς δημοκρατίας, ποὺ ἐγκαθιδρύθη τὸ 2023 καὶ στὰ πρῶτα 9 χρόνια της παρενθέσεως τῶν 87 ἐτῶν ἦσαν ἐντυπωσιακά.
Ῥυθμοὶ ἀναπτύξεως 7% , ἐνῶ ἡ πέμπτη τεχνολογικὴ ἐπανάστασις ἔφερνε τὴν Ἑλλάδα στὴν παγκόσμιο πρωτοπορεία.

Ὁ Γιῶργος ἔλειπε ἀπὸ τὸ μακρυνὸ 2012, ὅταν ἔφυγε 24 ἐτῶν ἀπόφοιτός του Πολυτεχνείου καὶ εἶχε ἐπιστρέψη 45αρης πιὰ σὰν τεχνικὸς διευθυντὴς στὸ προτζὲκτ γιὰ τὰ Φ-47 (ἀεροπλάνα 6ης γενεᾶς), ποὺ κατεσκευάζοντο κατὰ 90% στὴν Ἑλλάδα.

Οἱ γονεῖς του εἶχαν ἀποδημήση εἰς κύριον ἐπὶ Κυριάκου (τοῦ σωτῆρος τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμων ἀμὴν) καὶ τίποτα δὲν τὸν συνέδεε πιὰ μὲ τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν.

Ἀφοῦ κατέβηκε στὸ ἀεροδρόμιο τῶν Σπάτων μὲ τὴν ὀνομασία «στρατηλάτης Κωνσταντῖνος», πῆρε τὸν προαστιακὸ μὲ τὸ ὄνομα «Μιλτιάδης» καὶ κατέβηκε στὸν σταθμὸ Δουκίσης Πλακεντίας, ὅπου πῆρε τὸ μετρὸ (τῶν 8 γραμμῶν πλέον καὶ τῶν 125 σταθμῶν ἀπὸ τὸ 2031) μὲ τὸ ὄνομα «Ἀρχιμήδης» καὶ εἰδικότερα τὴν μπλὲ γραμμὴ μὲ τὸ ὄνομα «Σωκράτης» γιὰ τὸ κέντρο.

Ἤθελε νὰ κατεβῇ στὴν πλατεία Ὁμονοίας, ἀλλὰ δὲν ἔβλεπε πουθενὰ αὐτὸ τὸ ὄνομα.
Ἐρώτησε κάποιον κύριο, ποὺ εἶναι ἡ πλατεία Ὁμόνοιας γιὰ νὰ πάρῃ ἕναν περίεργο μορφασμὸ πρὶν τοῦ ἀπαντήσῃ, δὲν ὑπάρχει πλέον αὐτὴ ἡ ὀνομασία τὴν ἀποκαλοῦμε πλέον μὲ ὑπερηφάνεια ὅλοι «πλατεία Ἑλλήνων ἡρώων».
Ἀφοῦ ἔβλεπε τὶς στάσεις στὸν δρόμο μὲ καινούργια ὀνόματα, ὅπως σταθμὸς «Στρατηγοῦ Γρίβα-Διγενῆ» καὶ «Συνταγματάρχου Βελισσαρίου» κατέβηκε στὴν «πλατεία Ἑλλήνων ἡρώων» ἀνέβηκε ἐπάνω γιὰ νὰ εὑρεθῇ σὲ ἕνα τοπίο ἄγνωστο καὶ πανέμορφο.

Ἀνηφόρισε τὴν Πανεπιστημίου ὅπου εἶδε μὲ ἔκπληξη ἕνα μεγάλο ἄγαλμα τοῦ Καποδιστρίου καὶ τὴν ὁδὸ μετονομασμένη σὲ Ἰωάννου Καποδιστρίου ἐνῶ φθάνοντας στὸ Σύνταγμα διεπίστωσε μὲ ἔκπληξη ὅτι πλέον ὀνομάζετο «βασιλέως Ὄθωνος» καὶ στὴν κάτω μεριὰ εἶχε ἕνα τεράστιο ἄγαλμα τοῦ ῥομαντικοῦ ἐκείνου βασιλέως μὲ τὴν βασίλισσα Ἀμαλία.

Θέλησε νὰ καταλύσῃ στὸ ξενοδοχεῖο «μεγάλη Βρεταννία», ἀλλὰ μὲ ἔκπληξη διεπίστωσε ὅτι τὸ ὄνομα εἶχε ἐλαφρῶς διαφοροποιηθῆ σὲ ξενοδοχεῖο τῆς «Μεγάλης Ἑλλάδος».

Ἀφοῦ μπῆκε στὸν χῶρο τῆς ὑποδοχῆς διεπίστωσε ὅτι τὰ ἑλληνικὰ ποὺ μιλοῦσαν ἦσαν ἐλαφρῶς διαφορετικὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἤξερε ὁ ἴδιος.
Ἔτσι ἡ ὄμορφη ῥεσεψιονίστ ἀφοῦ τοῦ προσέφερε ἕνα κρασὶ εἶπε ὅλο ὑπερηφάνεια ὅτι εἶναι «ἐκ τῆς διευθύνσεως»…

Εἶχε ἀκούση ἀπὸ τοὺς συγχωρεμένους γονεῖς του γιὰ τὶς περίεργες γενικὲς καὶ δοτικὲς ἀλλὰ τώρα τὶς ἄκουγε μὲ ἔκπληξη γιὰ πρώτη φορά.
Τοῦ ἐζητήθη νὰ γράψῃ τὰ στοιχεῖα του καὶ ἐδέχθη τὴν εὐγενικὴ ἐπίπληξη τῆς ῥεσεψιονίστ, ὅτι πρέπει νὰ τὰ γράψῃ στὸ πολυτονικό…

Ἦταν στὴν μητέρα πατρίδα πλέον μόλις τρεῖς ὧρες καὶ ὅλα φαίνονταν τόσο μαγικὰ καὶ διαφορετικά…

«Ἕνας»