Πτωχοποίησις… Ὑπέρ-πτωχοποίησις κυρίως τοῦ Δυτικοῦ κόσμου. Μία τακτικὴ πού, ἂν κι ἀκόμη δὲν γίνεται ἀντιληπτὴ ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους, ἐν τούτοις εἶναι πλέον ἤδη γεγονός. Δὲν ὁμολογεῖται ἐπισήμως… Δὲν γίνονται προσπάθειες ἀντιμετωπίσεως αὐτῆς τῆς πτωχοποιήσεως, διότι δὲν εἶναι ἐπιθυμητὸ κάτι τέτοιο… Δὲν θὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε ἐμεῖς, παρὰ μόνον ὄταν θὰ εἶναι μὴ ἀναστρέψιμος αὐτὴ ἡ κατάστασις…

Ἡ Ἡνωμένη Εὐρώπη τῶν τοκοφλύφων, μὲ τὰ δαιδαλώδη νομομαγειρεύματά της, μὲ τὰ σοσιαλιστικά της ἐπιδόματα καὶ τὴν ἐξάπλωσιν τῆς κοινωνίας τῶν πτωχῶν. Φαβέλλες κι ἄλλες, νεώτερες φαβέλλες, ἀλλὰ καὶ διαρκῶς περισσότερες φαβέλλες θὰ χαρακτηρίζουν σὲ λίγο ὅλην τὴν ἤπειρο τῶν Ἡνωμένων Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν τῆς «μεγάλης μΠατρίδος» μας.

Γράφαμε ἀπὸ τὸ 2012  πὼς σκοπὸς τῶν Ἡνωμένων Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν τῆς Εὐρώπης εἶναι ἡ πλήρης πτωχοποίησις τῶν πάντων.

Ἀλήθεια, ποῦ πηγαίνουν ὅλα μας τά χρήματα; Γιατί ἡ φτώχεια πλέον εἶναι σάν τό μεταδοτικόν νόσημα; Ποιός μᾶς ὁδηγεῖ σέ μή ἀναστρέψιμα οἰκονομικά ἐπίπεδα;

Κι ὅμως, ἡ φτώχεια ἐξαπλώνεται παντοῦ… Ἀκόμη καὶ στὴν Γερμανία.

Ἀρκετὰ καλοπεράσαμε μὲ τὶς καπιταλιστικὲς (καθησυχαστικὲς) ἐκδοχὲς τοῦ κομμουνισμοῦ, καθὼς καὶ μὲ τὰ παραθυράκια τῶν …ἴσων εὐκαιριῶν. Τὰ κεφάλια μέσα πλέον. Στὰ 112,8 ἔφθασαν τὰ θύματα τῆς φτώχειας (πάντα ἐπισήμως λέμε!!!).
Ἤ, γιὰ νὰ λέμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἀπὸ τὰ (ἐπισήμως) 512,4 ἑκατομμύρια κατοίκων (κι ὄχι ἀπαραιτήτως ἰθαγενῶν) τῆς Εὐρώπης, τὰ 112,8 ἐὰν δὲν πεινοῦν, σίγουρα ἀκροβατοῦν μεταξὺ πείνας καὶ λοιπῶν μορφῶν βίας τοῦ ὑπέρ-σοσιαλιστικοποιμένου τοῦ μπολιτισμοῦ μας. Δῆλαδή… Δύο στοὺς ἐννέα πεινοῦν… Τόσο ἁπλᾶ…

Ἀνταπόκρισις ἀπὸ Στρασβοῦργο, τοῦ Νίκου Ῥούσση:

Τα θύματα της φτώχειας έφθασαν τα 112,8 εκατομμύρια στην ΕΕ!

Την δημιουργία, ενός καθολικού βασικού εισοδήματος για όλη την ΕΕ, προκειμένου να περιορισθεί ο αριθμός των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, ζητάει με γραπτή του ερώτηση προς την Κομισιόν, ο Λιθουανός ευρωβουλευτής της Ομάδας Renew Europe, Viktor Uspaskich.

Η ερώτησή του, αποκτά ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι σ’ αυτήν αναφέρεται ότι, οι άνθρωποι που εξακολουθούν να κινδυνεύουν από την φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, έφθασαν «αισίως» τα 112,8 εκατομμύρια σ’ όλη την ΕΕ.

Όπως δε υπογραμμίζει ο Λιθουανός ευρωβουλευτής, «ο συνεχιζόμενος υψηλός αριθμός ατόμων, που απειλούνται με φτώχεια στην ΕΕ κάθε χρόνο, δείχνει ότι μη δεσμευτικά νομικά μέσα, όπως η στρατηγική «Ευρώπη 2020» ή οι συστάσεις του Συμβουλίου της ΕΕ, δεν αποτελούν επαρκή βάση για την αποτελεσματική καταπολέμηση της φτώχειας στην ΕΕ. Αυτό όχι μόνο επιδεινώνει τις υπάρχουσες ανισότητες μεταξύ των κρατών μελών, αλλά δεν φαίνεται πολύ καλό στα μάτια τρίτων χωρών.»

Ρωτά, λοιπόν, την Κομισιόν, πώς σκοπεύει να αντιμετωπίσει την φτώχεια στην ΕΕ, προκειμένου να διασφαλισθεί ότι οι πολίτες της ΕΕ δεν τυγχάνουν διαφορετικής μεταχειρίσεως στην ίδια την ευρωπαϊκή κοινότητα.
Καταλήγει δε λέγοντας ότι «είμαι πεπεισμένος ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα καθολικό βασικό εισόδημα για να αποτραπεί η φτώχεια των ανθρώπων στην ΕΕ».

Αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, η απάντηση της «νέας» Κομισιόν που, όπως είναι γνωστό, δεν έχει συμπεριλάβει την αντιμετώπιση της φτώχειας στην ΕΕ, στις βασικές της προτεραιότητες.
Νίκος Ῥούσσης
Στρασβούργο

Βέβαια, ὡς γνωστόν, τὸ 2012 εἴχαμε 120 ἑκατομμύρια, ἤ ἄλλως ἕναν στοὺς τέσσερεις Εὐρωπαίους, κάτω ἀπὸ τὸ ὅριον τῆς πτώχειας. Τί ἄλλαξε ἀπό τότε; Ἔχουμε σοβαρές καί δραστικές μειώσεις τῶν πεινασμένων ἤ κάτι ἄλλο συμβαίνει; Διότι ἡ Σοσιαλιστικὴ μΠατρίδα μας δὲν μᾶς συνηθίζει σὲ τέτοιες ἀγαθοεργίες.

Ἡ Εὐρώπη τῆς φτώχειας

Πολὺ ἁπλᾶ οἱ ἐπιδοματικὲς πολιτικὲς καλύπτουν τὶς πραγματικὲς (κι ἀποσιωποιημένες) ἀκραῖες συνθῆκες διαβιώσεως, ποὺ ἀπολύτως συστηματικῶς καὶ μεθοδευμένως, ὁδηγοῦνται οἱ κάτοικοι τῆς «μεγάλης σοσιαλιστικῆς μπατρίδος μας».  Ἤ, γιὰ νὰ λέμε κι ἐδῶ τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους, ἡ φαινομενικὴ μείωσις αὐτῆς τῆς καταστάσεως εἶναι ἀπολύτως πλασματική.
Κι ἐπίσης, καλὸ εἶναι νὰ ἔχουμε κατὰ νοῦ, πὼς ἐὰν γιὰ κάποιον λόγο σταματήσουν αὐτὲς οἱ ἐπιδοματικὲς παροχές, ὡς τακτικές, τότε, δυστυχῶς μας, θὰ καταῤῥεύσουν πολλὲς ὡραιοποιημένες εἰκόνες στὴν εὐρωπαϊκή μας μπατρίδα, μὲ οὐδὲ μίαν πιθανότητα ἀνακάμψεως. Διότι, ὅσο κι ἐὰν δὲν μᾶς ἀρέσῃ, ἡ περίοδος ποὺ διανύουμε δὲν εἶναι κρίσις, ἀλλὰ κατρακύλα καὶ μετακίνησις τοῦ βιοτικοῦ μας ἐπιπέδου σὲ κάτι ἀντίστοιχον μὲ αὐτὸ τοῦ Μεσαίωνος.

Εἶναι ὁ κομμουνισμὸς …«ἀγάπη» μου!!! (ε) [Κι ἐσὺ κυττᾶς τὸ …«δάκτυλο»!!!]

Ἔγραφα λοιπὸν ἐπίσης, τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2018, πὼς ναὶ μὲν τὰ Νότια τμήματα τῆς ἠπείρου ἦσαν, ἐκ πρώτης ὄψεως (καὶ σὲ πρῶτον ἀπολύτως στάδιον σχεδιασμοῦ) στοχοποιημένα, πρὸ κειμένου νὰ σύρουν τὴν Γερμανία στὸν χορὸ τῆς …ἐκκινήσεως ἑνὸς νέου πολέμου, ἀλλὰ ἡ πτωχοποίησις τῶν πληθυσμῶν ἦταν τὸ μέσον, γιὰ νὰ καθυποταγοῦν ἅπαντες, γηγενεῖς καὶ «νεοευρωπαῖοι» στὸ ἴδιον ἀκριβῶς ἐπίπεδον διαβιώσεως: τὴν ἀπόλυτο πενία!!!
Ὅπως ἀκριβῶς γιὰ αἰῶνες δῆλα δὴ συνέβαινε.

«…Αὐτὰ ὅμως ποὺ συμβαίνουν δὲν ξεκίνησαν τώρα, ἀλλὰ ἀρκετὰ χρόνια πρίν. Τότε ποὺ ὅλη ἡ Νότιος Εὐρώπη, ὡς μέλος (ὑποχείριον) τῆς «Ἡνωμένης Εὐρώπης» τῶν τοκογλύφων, ἔπρεπε νὰ …ματώσῃ, γιὰ νὰ μπορέσῃ ἐπὶ τέλους (καὶ γιὰ μίαν ἀκόμη φορά) νὰ ῥευστοποιήσῃ, νὰ ἐκποιήσῃ καὶ νὰ παραδώσῃ ὅλον τὸν Δημόσιο πλοῦτο της στὴν Γερμανία (βιτρίνα), ἀλλὰ καὶ στὶς πέριξ αὐτῆς χῶρες, πρὸ κειμένου νὰ παραταθῇ, εἰ δυνατόν, ἡ ἐπιβίωσίς της, ἀλλὰ καὶ νὰ ἐνδυναμωθῇ τόσο ὅσο ἀπαιτεῖτο, πρὸ κειμένου νὰ μετατραπῇ (γιὰ ἀκόμη μίαν φορά) σὲ κεντρικὸ παράγοντα …καταστροφῆς τῶν χωρῶν τῆς Εὐρώπης.

Ἡ καταστροφὴ μίας χώρας, πέραν τοῦ πόνου ποὺ προκαλεῖ, εἶναι ἰδιαιτέρως συμφέρουσα γιὰ τοὺς τοκογλύφους τοῦ κόσμου μας, ἐφ΄ ὅσον ἐκτὸς τὰ περιουσιακὰ στοιχεία τῆς χώρας ποὺ ὑφαρπάζουν, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ὅπλα ποὺ διακινοῦν, καλῶνται μετά, ὡς …ἐπενδυτές, νὰ τὴν ἀνοικοδομήσουν. Κι αὐτὸς ἀκριβῶς ὁ μηχανισμὸς λειτούργησε ἄριστα στὸν Α΄ καὶ στὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μὰ καὶ σὲ κάθε ἄλλην ἀνάλογο (ἐμπόλεμο ἤ μή) περίοδο τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου μας. Ἀφῆστε δὲ ποὺ ἀποτελεῖ μίαν θαυμασία εὐκαιρία νὰ ἀλλάξουν χέρια οἱ περιουσίες, ποὺ ἀπεκτήθησαν μὲ κόπο. (Καί ποῦ νά καταλήξουν ἄρα γε;)…»

Ἰταλική …χρεωκοπία ἤ καλοσχεδιασμένη καταστροφή τῆς Νοτίου Εὐρώπης;

Σήμερα οἱ παραδοχὲς ὅλων αὐτῶν τῶν σαπροφύτων εἶναι ἁπλῶς ψήγματα ἀληθείας, ἀπολύτως ἐφησυχαστικές, ποὺ εἴτε ἀποδεικνύουν τὴν ἀνικανότητά τους νὰ ἀντιληφθοῦν πὼς οἱ μέθοδοί τους ἐπιφέρουν τὰ ἀντίθετα ἀποτελέσματα τῶν ὅσων ὑπόσχονται εἴτε, ἀκόμη χειρότερα (σὲ κάποιες περιπτώσεις ὑψηλοβάθμων στελεχῶν) καὶ γνωρίζουν καὶ συνεργοῦν καὶ μᾶς παραπλανοῦν ἀπολύτως συνειδητῶς.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἡ ἀλήθεια, καθὼς φυσικὰ καὶ ἡ πραγματικὴ εἰκόνα τῶν οἰκονομικῶν λεηλασιῶν, ἀποκρύπτεται.

Ἐὰν ἐννοήσουμε τὸ ποῦ μᾶς ὀδηγοῦν, τὸ λιγότερο ποὺ θὰ ἀποφασίσουμε νὰ πράξουμε εἶναι νὰ ἐντοπίσουμε τρόπους γιὰ νὰ ἔλθουμε σὲ ἐπαφὴ μὲ ὅλα ἐκείνα ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ ἐπιβιώσουμε. Ἡ περίοδος ποὺ θὰ ἀκολουθήση, εἰδικῶς γιὰ ἐμᾶς ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, θὰ εἶναι ἰδιαιτέρως σκληρὰ καὶ ἐπιπέδου γενοκτονίας.
Ἀλλὰ ἂν καὶ ὁ Νότος, ποὺ θὰ ὐποφέρη πρῶτα ἀπὸ ὅλους τοὺς λοιποὺς Εὐρωπαίους, θὰ ἀρχίση, κάπως καὶ ὅπως ὅπως, σιγά-σιγὰ νὰ σηκώνεται, ἐν τούτοις ὁ σχεδιασμὸς εἶναι τέτοιος πού, τελικῶς, οὐδέποτε νὰ διαφύγουμε τῶν μεσαιωνικῶν οἰκονομικῶν προτύπων ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ μᾶς ἐπιβάλουν.
Ὄχι μόνον γιὰ ἐμᾶς εἴπαμε, ἀλλὰ γιὰ ὅλους τοὺς (ἔως πρότινος) καλομαθημένους Εὐρωπαίους.

Γιατί ὅλα αὐτά; Μά, διότι θὰ μᾶς ἐλέγχουν καλλίτερα, δίχως νὰ τοὺς ἀπειλοῦμε…
Ἐν ὀλίγοις… Ὅσο πιὸ ἐξηπλωμένη, σὲ ἐπίπεδον πλυθυσμῶν, ἡ ἔνδεια, τόσο μεγαλύτερες οἱ ἐξαρτήσεις αὐτῶν τῶν πληθυσμῶν ἀπὸ τὸ «κράτος-προνοίας» καὶ τὰ ἐπιδόματά του καὶ τόσο πιὸ μεγάλοι, ἀλλὰ ἀποτελεσματικοί, οἱ ἐκβιασμοὶ τῶν πολιτῶν.
Θὰ καταντήσουμε πλήρως ἀδρανοποιημένα μαζανθρωπάρια ὅλοι μας, βάσει αὐτῶν ποὺ ἔχουν σχεδιασθῆ εἰς βάρος μας. Πεινασμένος σημαίνει ἀπελπισμένος. Ἐὰν συνυπολογίσουμε τὴν ὑπέρ-καταναλωτικότητα ποὺ βασιλεύει καὶ σέρνει τοὺς πάντες σὲ ὅλο καὶ μεγαλύτερες ἐκτάσεις, τότε ἕνα εἶναι βέβαιον: αὐτοβούλως θὰ τὸ πάθουμε ὅλο αὐτὸ τελικῶς.
Μὲ τὶς ὑγείες μας λοιπόν… 

Φιλονόη