Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ ἔχουμε διαρκῶς στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μας.
Ὑπῆρχαν, ὑπάρχουν καὶ θὰ ὑπάρχουν πάντα Ἄνθρωποι ἀλλά, δυστυχῶς μας, τὸ ἴδιο θὰ συμβαίνη καὶ μὲ τὰ ἀνθρωπάκια.

Ἡ διαπίστωσις κοινή. Κοινοτάτη. Ὅμως, εἰδικῶς στὶς ἡμέρες μας, ἴσως μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν αἰσχρή μας πραγματικότητα, νὰ μπορέσουμε νὰ βγάλουμε τέτοια συμπεράσματα, ποὺ θὰ μᾶς στηρίξουν στὸ νὰ ἰσχυροποιήσουμε τὶς θέσεις μας καὶ τὶς ἐπιλογές μας. Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα, ἐὰν οἱ πολλοὶ ἐπιλέγουν, συνειδητῶς ἢ ἀσυνειδήτως, νὰ σέρνονται, ὅσο δύσκολο κι ἐὰν φαντάζῃ, ἐκ πρώτης ὄψεως, τελικῶς αὐτὴ ἡ γενικὴ κατάντια λειτουργεῖ ὡς μοχλὸς ἀσκήσεως πιέσεως σὲ ὅλους τοὺς ἄλλους, ποὺ ἀκόμη στέκονται ὄρθιοι.

Καλὸ λοιπὸν εἶναι, τώρα, εἰδικῶς σὲ αὐτὲς τὶς περίεργες ἐποχές, νὰ ἀποφασίσουμε ἄμεσα γιὰ τὸ ποία πλευρὰ θὰ λάβουμε. Θά σταθοῦμε ἀποφασισμένοι δίπλα στήν ἀναγκαία Ἀνθρωπιά γιά τόν κόσμο μας, ἤ θά προσκυνήσουμε τήν προχειρότητα, τήν βλακεία καί τόν τυχοδιωκτισμό;
Ἐὰν ἐπιλέξουμε τὸ δεύτερο εἶναι βέβαιο καὶ τὸ γρήγορο τέλος μας.
Ἐὰν ἐπιλέξουμε τὸ πρῶτο εἶναι βέβαιον πὼς θὰ ὑποχρεωθοῦμε σὲ ἀγῶνες ποὺ δὲν εἴχαμε διανοηθῆ, ἀλλὰ ἀκριβῶς λόγῳ αὐτῶν τῶν ἀγώνων, θὰ διδαχθοῦμε ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἀπαιτῶνται, πρὸ κειμένου νὰ στήσουμε τὸν κόσμο μας στὰ πόδια του ἀπὸ τὴν ἀρχή.

Δὲν μᾶς ἐγγυᾶται κάποιος πὼς θὰ βγοῦμε ζωντανοὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν διαδικασία. Ἡ μόνη ἐγγύησις ποὺ ἔχουμε εἶναι πὼς δὲν θὰ παραδοθοῦμε ἀμαχητί.
Διότι αὐτὸς ὁ πλανήτης, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἐπιτρέπει μόνον στοὺς πολεμιστὲς δικαίωμα στὴν ζωή.

Καί εἶναι τελικῶς κριτήριον ἡ Ἀνθρωπιά;
Ναί, εἶναι, διότι, ὡς γνωστόν, μόνον ὅλα τὰ πλάσματα τοῦ κόσμου μας ποὺ ὑπηρετοῦν κι ἀκολουθοῦν τοὺς Φυσικοὺς Νόμους μὲ σεβασμό, ἔχουν καὶ …δικαίωμα νὰ «ἀκοῦν» τὶς Φυσικὲς διαδρομές, πρὸ κειμένου νὰ αἰσθάνονται κύτταρα ἑνὸς ἑνιαίου κι ἀδιαιρέτου Ὅλου καὶ νὰ ἀγωνίζονται γιὰ αὐτό..

Φιλονόη

εἰκόνα