Θὰ ‘θελα νὰ κοιμηθῶ μίαν ἡμέρα…
καὶ νὰ ξυπνήσω σὲ ἕναν αἰῶνα…
ὅπου καὶ τὰ πουλιὰ ἀκόμη νὰ κελαηδοῦν Ἑλληνικὰ καὶ Νικητήρια… Συνέχεια →

Κατ’ ἀρχάς, νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ζωὴ εἶναι κάτι τελείως διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔως τώρα ἀντιλαμβανόμεθα. Διότι, ὡς γνωστόν, ὅταν ἡ βία καθορίζῃ τὴν καθημερινότητά μας, εἶναι πολὺ λογικὸ νὰ διαβιοῦμε κι ὄχι νὰ ζοῦμε, ἐφ΄ ὅσον διαρκῶς ἑστιάζουμε στὸ πῶς θὰ ἀντιμετωπίσουμε τὴν βία καὶ σπανιότατα στὸ νὰ ἀπολαύσουμε τὶς μικρές, ἀλλὰ ὑπαρκτές, χαρὲς τῆς ζωῆς.
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην… Ζεῖ μόνον αὐτὸς ποὺ ἐνᾦ κάθε στιγμὴ εἶναι ἀποφασισμένος νὰ πολεμήσῃ γιὰ τὶς ἐπιλογές του, παραλλήλως ὅμως ἀπολαμβάνει κάθε βῆμα αὐτῆς τῆς διαδικασίας.
Πόσοι ἀπό ἐμᾶς τό ἐπιτυγχάνουν αὐτό; Συνέχεια →

…διότι μᾶς βγάζει ἀπὸ τὴν ὑποχρεωτική, γιὰ ὅλους μας, διαδικασία ἀναζητήσεως τῶν αἰτίων τῆς κατάντιας μας.
Μᾶς βγάζει ἀπὸ τὸ «ἀναγκαῖον» ξεφλούδισμα, ποὺ χρειαζόμεθα γιὰ νὰ κατανοήσουμε τὶς ἀλήθειες καὶ τὰ αἴτια τῶν δεινῶν μας.
Μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπὸ τὴν εὐθύνη τῆς ζωῆς μας, τῶν πράξεών μας καὶ τῶν ἐπιλογῶν μας.

Συνέχεια →

Γιὰ νὰ πολεμήσῃς πρέπει νὰ αἰσθανθῇς ἑτοιμοπόλεμος μαχητής.
Γιὰ νὰ αἰσθανθῇς ἑτοιμοπόλεμος μαχητής, πρέπει νὰ σὲ «ἀναγνωρίσῃς».
Γιὰ νὰ σὲ «ἀναγνωρίσῃς πρέπει νὰ κυττάξῃς βαθειὰ μέσα σου καὶ νὰ συνομιλήσῃς μὲ τὸν ἑαυτόν σου, εἰλικρινῶς, πρὸ κειμένου νὰ ἀνακαλύψῃς τὸ ποιὸς εἶσαι, τὸ ποῦ σοῦ πρέπει νὰ πορευθῇς καὶ τὸ ἐὰν πράγματι εἶσαι ἀποφασισμένος νὰ διανύσῃς αὐτὴν τὴν διαδρομή.
Συνέχεια →