Ἀπόφασις ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ τὸ κατανοήσουμε. Φθάνουμε στὸ τέλος τοῦ ψέμματος, γιὰ νὰ κάνουμε χῶρο καὶ νὰ ἀφήσουμε ὅλα τὰ περιθώρια, ποὺ ἀπαιτῶνται, γιὰ νὰ λάμψῃ καὶ νὰ βασιλεύσῃ ἡ ἀλήθεια…
Νὰ …«γεμίζω» μὲ ὅλους τοὺς τρόπους!
Νὰ …«γεμίζω» διαρκῶς, μὲ ὅλες τὶς εὐκαιρίες, ὁπουδήποτε καὶ ὁποτεδήποτε. Νὰ …«γεμίζω» ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Ἡλίου μὲ ζεστασιά… Νὰ …«γεμίζω» ἀπὸ τὸ χαμόγελο τῶν παιδιῶν, δικῶν μου καὶ ξένων, μὲ ὄνειρα… Νὰ …«γεμίζω» μὲ τὸ σφίξιμο τοῦ χεριοῦ μου ἀπὸ τὸν φίλο, μὲ ἀγάπη… Νὰ …«γεμίζω» μὲ εὐθύνη ἀπὸ τὴν συνειδητοποίησιν τῆς μοναδικῆς μου … Συνέχεια
Ὡραῖο τό βιβλίο;
Καί μέ ἕνα βιβλίο ξεχνιέμαι; Ναί, ὡραῖο τὸ βιβλίο, ἀλλὰ πρέπει νὰ εἶναι καὶ χρήσιμο. Γενικῶς τὸ κάθε βιβλίο εἶναι πολὺ ὡραῖο καί, ἐπὶ πλέον, μᾶς μαθαίνει πολλὰ πράγματα. Ἤ μήπως ὄχι;
Κυττῶντας τὸν Ἥλιο!
Μὲ κάθε εὐκαιρία. Μὲ κάθε πρόφασιν. Σὲ κάθε μας στιγμή… Ἀκόμη κι ὅταν τὰ νέφη ἤ ἡ βροχὴ μᾶς τὸν κρύβει, ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀναζητοῦμε ἐπιμόνως μία ἀκτίδα του.
Τὴν ἀλήθεια θὰ τὴν εὕρῃς…
Ὅταν πραγματικὰ τὴν ἀναζητᾷς μὲ προσήλωσιν καὶ πάθος! Δὲν κρύβεται…. Ὁ πλανήτης αὐτὸς ἐξαρτᾶται ἀπολύτως ἀπὸ τὸ Φῶς. Καὶ τὸ Φῶς εἶναι ὁ προστάτης, ὁ φύλαξ καὶ ἡ οὐσία τῆς Ἀληθείας.
Ἀτενίζοντας τὸ αὔριο…
Μὲ τὴν δική μου ματιά. Ὄχι μὲ τὴν λογικὴ ἀλλὰ μὲ τὸ νὰ ἀφήνομαι, νὰ κλείνῳ τὰ μάτια καὶ νὰ ὀνειρεύομαι. Τὸ αὔριο πάντα, ὅσο κι ἐὰν δὲν θέλουμε νὰ τὸ ἀποδεχθοῦμε, εἶναι ἀποτέλεσμα καὶ συνδυασμὸς ἐπιθυμιῶν, φόβων καὶ ὀνείρων μας. Ἀναλόγως τῆς βαρύτητας ποὺ δίδουμε σὲ κάθε ἕνα ἀπὸ αὐτά, θὰ μοιάζη, λιγότερο ἤ … Συνέχεια