Ὅταν πραγματικὰ τὴν ἀναζητᾷς μὲ προσήλωσιν καὶ πάθος!
Δὲν κρύβεται…. Ὁ πλανήτης αὐτὸς ἐξαρτᾶται ἀπολύτως ἀπὸ τὸ Φῶς.
Καὶ τὸ Φῶς εἶναι ὁ προστάτης, ὁ φύλαξ καὶ ἡ οὐσία τῆς Ἀληθείας.
Ὅσο κι ἐὰν τὴν σκεπάζουν ἢ τὴν βρωμίζουν ἢ τὴν ἀλλοιώνουν, πάντα, κάτω ἀπὸ ὁποιεσδήποτε συνθῆκες, ξεπροβάλλει ἀπαστράπτουσα καὶ ἀδιαπραγμάτευτος!!!
Ὅσα τιμήματα κι ἐὰν πληρώσουμε, ὅσο κόπο κι ἐὰν καταθέσουμε, ὅση ἀγωνία κι ἐὰν βιώσουμε, ἐὰν πράγματι τὸ θέλουμε, θὰ τὴν εὕρουμε.
Ἄλλως τέ…
Ἡ πραγματικὴ ζῳὴ εἶναι ἕνα ταξείδι πρὸς τὴν Ἀλήθεια…
Ἡ πραγματικὴ Εὐτυχία μόνον μέσα ἀπὸ τὴν Ἀλήθεια ὁρίζεται…
Ἡ ἀπόλυτος κατάῤῥευσις τοῦ ψεύδους, τῆς βρωμιᾶς, τῆς ἀνηθικότητος, τῆς ἀδικίας, τῆς ἀτιμίας, τῆς ἀνισότητος σιγὰ σιγὰ διαφαίνεται πὼς ἔρχεται…
…διότι, γιὰ πολλοὺς αἰῶνες ἐπολέμησαν ἀφύσικες δυνάμεις νὰ κρύψουν τὸν Ἔρωτα καὶ τὴν Χαρὰ ποὺ φέρνει τὸ ταξείδι πρὸς τὴν Ἀλήθεια, καθιστώντας το κοπιῶδες, τρομακτικὸ καὶ κάποιες φορὲς ἀδύνατον…
Μὰ οἱ σκιὲς κρύβονται πιά… Κι ἐμεῖς ἀνακαλύπτουμε καὶ πάλι τὸν μοναδικό μας δρόμο!!!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Άντε καί σου λέω πως ηύρες την
Θα να την καμεις τι;
Μπα και πουλιέται με το δράμι;
Μπα και ξέρεις λεφτά ποιος θα να δώκει για να πάρει την;
Κι άμα ξέρεις σύρε πούλα την και ότι πάρεις φάε και πιέ το στην Μύκονο να καλόπεράσεις
Καί άσε τα ” καταρευσις του ψεύδους της ανηθικότητας και τής αδικίας”
Άμα καταρρεύσουν αυτά μπρε που λεγεις πως θα να στέκεται η κοινωνία;
Κι άμα θα να ρτει το φως και φύει το σκοτάδι πως θα να βλέπουμε πού μάθαμε στο σκοτάδι και τώρα
μας καίει το φως τα μάτια;
Πώς για;
Εάν δεν αρέσει μην το δημοσιεύεις Φιλονοη
Ήταν έτσι για να σου φτιάξει λίγο το κέφι
Μετ’ εκτιμήσεως
Τὴν Ἀλήθεια τὴν ἀναζητοῦμε, μὲ ὅλο καὶ μεγαλύτερον πάθος, μόνον ὅταν τὴν προσεγγίζουμε μόνοι μας. Ἐὰν τὴν …«κλέβουμε» ἢ ἐὰν τὴν …ἀποφεύγουμε, εἶναι τὸ σκοτάδι ποὺ μᾶς θωπεύει σὰν …ἐραστὴς ἢ ἐρωμένη γιὰ νὰ παραμένουμε πλανεμένοι στὴν ἡδονὴ τοῦ ψεύδους καὶ τῆς πλαστότητος.
Καί τί νά γενοῦμε λοιπόν; Ἤ, ὀρθότερα, μποροῦμε νά γενοῦμε; Κι ἐάν ναί, πῶς;
Νὰ εἶσαι καλά.
Θὰ πρέπῃ νὰ κατανοήσουμε ἐπίσης πὼς ἡ ἡδονὴ τῆς …βλακείας, οὐδὲ μίαν σχέσιν ἔχει μὲ τὴν ἡδονὴ τῆς Σοφίας. Μίαν καὶ μόνον φορὰ νὰ γευθῇ (ἢ νὰ …ὑποψιασθῇ πὼς γεύεται) κάποιος τὴν ἡδονὴ τῆς Σοφίας, μεταμορφώνεται-μετουσιώνεται σὲ ἀφοσιωμένον ἀναζητητὴ τῆς Ἀληθείας.
Ἐπίσης θὰ πρέπῃ νὰ τονίσουμε πὼς ἡ Ἀλήθεια ΔΕΝ εἶναι γιὰ ὅλους. Ὄχι διότι δὲν τὴν δικαοῦνται ὅλοι (ἀποκλείονται τὰ νομομαγειρευτικὰ τερτίπια), παρὰ μόνον διότι ἐλάχιστοι τὴν ἀντέχουν, τὴν σέβονται, τὴν τιμοῦν καὶ τὴν ὑπερασπίζονται.
Ὁπότε… γιὰ νὰ φθάσουμε κάπου, ὁπουδήποτε μᾶς ταιριάζει κι ἀντέχουμε, πρέπει πρῶτα νὰ ἐπιλέξουμε τὸν μοναχικὸ δρόμο τῆς …ἀνηφόρας…
Πόσοι λοιπόν; Ἔ, αὐτό…