Μόνον μία δική μου ἀπόφασις εἶναι ἱκανὴ νὰ ἀλλάξῃ ὁριστικῶς τὸν κόσμο μου. Διότι ὅλα ἀλληλο-εξαρτῶνται στὸν κόσμο μου καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἀλληλο-ἐπιδροῦν μεταξύ τους διαρκῶς.
Κι ὅταν ἕνας «κρίκος» μίας ἁλυσίδος διαφοροποιηθῇ, τότε ἀλλάζουν ὅλοι οἱ κανόνες ποὺ διέπουν τὸν ῥόλο τῆς ἁλυσίδος.
Συνέχεια →

Θὰ μπορούσαμε, ὡς κοινωνία, νὰ ἐπιλέξουμε ἕναν στόχο, ὁποιονδήποτε καὶ νὰ σπεύσουμε νὰ τὸν ὑλοποιήσουμε, ἐὰν κι ἐφ’ ὅσον πρωτίστως ἐπιτυγχάναμε νὰ συντονισθοῦμε.
Θὰ τὸν προτιμούσαμε μάλιστα ἰδιαίτερα …χαμηλό, αὐτὴν τὴν περίοδο, γιὰ νὰ μὴν κοπιάσουμε πολύ, ἰδίως τώρα ποὺ μᾶς ἔχει ταλαιπωρήσει τόσο βίαια ἡ …«κρίσις».
Συνέχεια →

Συνηθίζουμε τελικῶς νὰ υἱοθετοῦμε κάθε εἴδους ἀπόψεις ποὺ ….ἐπιβεβαιώνουν τὸ σύστημα πεποιθήσεών μας. Ἀκόμη κι ὁ τρόπος ποὺ θρησκευόμεθα ἢ ποὺ ψηφίζουμε ἢ ποὺ δημιουργοῦμε τὶς σχέσεις μας, ἤ, τέλος πάντων, ποὺ ἐπιλέγουμε τὸ ὅ,τι δήποτε, γενικότερα, οὐδόλως πατᾶ ἐπάνω σὲ στέρεες βάσεις ἐπιχειρημάτων, παρὰ μόνον σὲ πρόσκαιρες ἀντιλήψεις κι ἀπόψεις, πού, συνήθως, ἐὰν συναντήσουν ἀντίλογο καλὰ δομημένο, καταῤῥέουν θορυβωδῶς. Κυρίαρχος δὲ μοχλὸς ἐλέγχου τῶν συμπεριφορῶν μας, ποὺ ἐκπηγάζουν ἐκ τῶν ἀπόψεών μας, εἶναι τὸ θυμικό μας. Συνέχεια →

Τὶς ταχύτητες τῆς πτώσεώς μας…
…ἐπανερχόμεθα σταδιακῶς σὲ πιὸ φυσικοὺς ῥυθμούς, ἐναρμονιζόμενοι σιγὰ σιγά, ἀλλὰ σταθερά, μὲ τοὺς Παγκοσμίους Συμπαντικούς Νόμους.

Συνέχεια →

Οἱ ὁποῖοι σαφῶς καὶ ὑπάρχουν στὶς κοινωνίες μας.

Γιὰ  νὰ ἐπανέλθουν, στὸ ἀκέραιον, οἱ φυσικὲς ἐκεῖνες διεργασίες, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν, βῆμα τὸ βῆμα, στὸ νὰ ἀνακτήσουμε ἔναν πρὸς ἔναν ὅλους τοὺς βαθμοὺς Ἐλευθερίας μας, ἀπαιτεῖται νὰ περάσουμε μέσα ἀπὸ ἀμέτρητα ἐμπόδια, παγίδες καὶ διλήμματα. Ἐκ πρώτης ὅμως πρέπει, ὁ καθεὶς στὸν βαθμὸ ποὺ τοῦ ἀναλογεῖ, νὰ παύσουμε νὰ παίζουμε τοὺς ῥόλους τῶν θυμάτων καὶ νὰ υἱοθετήσουμε ῥόλους πρωταγωνιστῶν. Συνέχεια →

Ἐὰν ἔως σήμερα, βάσει τῶν διαπιστώσεών μου, τῶν ἐμπειριῶν μου καὶ τῶν παθημάτων μου, κάποια σημεῖα ἢ περίοδοι τῆς ζωῆς μου εἶναι ἀπολύτως λάθος, τότε, γιὰ κάποιον λόγο, κάτι ἔχω ἀντιληφθεῖ λάθος.
Τὸ τὶ εἶναι αὐτό, τὸ πῶς ἀλλάζει καὶ τὸ γιατὶ πρέπει νὰ ἀλλάξῃ, εἶναι μία διαδικασία ἁπλῆ, ἀλλὰ σίγουρα ἀναγκαία, ποὺ ὅμως γιὰ νὰ ὑλοποιηθῇ ἀπαιτεῖται νὰ ἀλλάξω ἐγὼ τὶς ὀπτικές μου, μὰ καὶ νὰ λάβω οὐσιαστικὲς ἀποφάσεις. Συνέχεια →