Ζωντανεύοντας τὸν σκοπό μας…

Βυθισμένοι στὴν καθημερινότητα, ξεχνᾶμε τοὺς σκοπούς μας…
Συχνά-πυκνά, λόγῳ τῶν καθημερινῶν πιέσεων, τοῦ ἄγχους καὶ τῆς ῥουτίνας, λησμονοῦμε τὰ ὅσα μεγάλα καὶ σπουδαία θὰ θέλαμε νὰ συμβοῦν στὸν κόσμο μας. Περισσότερο ἀπὸ ὅλα ὅμως λησμονοῦμε τὸν δικό μας ῥόλο καὶ τὸ δικό μας μερίδιον εὐθύνης, ἀφήνοντας ἔξω ἀπὸ τὰ σχέδιά μας τὰ ἀναγκαία, ποὺ ὀφείλουμε νὰ πράξουμε πρὸ κειμένου νὰ πλησιάσουμε, ὅσο τὸ δυνατόν, στοὺς σκοπούς μας. Συνέχεια

Βλακεία ἀπροσμέτρητος; «Τοξικότης …ἀρνητικῆς ἐνεργείας»; Ἤ ἁπλῶς …δειλία; (α)

Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα, ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!! 

Ἂν τί …Εἰσαγωγῆς.

Τώρα γιατί ξεκινῶ μέ ἕναν τέτοιον τίτλο; Πιστεύω  πὼς ὁ τίτλος θὰ ἀποδειχθῇ στὸ πέρας αὐτοῦ τοῦ ἀφιερώματος. Πρὸς τοῦτον ζητῶ τὴν ὑπομονή σας.

Ἂς ποῦμε τὸ πασιφανές, σχετικῶς μὲ τὴν ἐνέργεια. Τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἐνέργεια; Μπορεῖ νά ὁρισθῇ μέ ἐλάχιστες λέξεις ἤ …ἐννοεῖται περιφραστικῶς;
Συμφώνως μὲ τὸν κοινὸ ὁρισμό της, ἐνέργεια εἶναι ἡ ἱκανότης ἑνὸς συστήματος ἢ σώματος ἢ ὀργανισμοῦ νὰ παράξῃ ἔργον. Δῆλα δὴ ἡ ἐνέργεια, ἀπὸ μίαν σκοπιά, εἶναι μία …«μονάδα μετρήσεως» τοῦ ἀποδιδομένου/παραγομένου ἔργου.
Συνεπῶς ἀπό ποῦ κι ὡς ποῦ συζητᾶμε γιά θετική ἤ ἀρνητική ἐνέργεια; Μήπως τελικῶς ὁ τρόπος πού χρησιμοποιοῦμε τό ἀποδιδόμενον ἔργον μπορεῖ νά χαρακτηρίσῃ τήν ἐνέργεια ὡς κάτι καλό ἤ κακό;
Τότε γιατί τό μαχαίρι δέν εἶναι καλό ἤ κακό παρά μόνον ὁ τρόπος χρήσεώς του καθορίζεται ἀπό αὐτόν πού τό χρησιμοποιεῖ εἴτε γιά νά κόψῃ ψωμί εἴτε γιά νά σκοτώσῃ; Εὐθύνεται τό μαχαίρι; Ὄχι φυσικά. Κατ’ ἐπέκτασιν, εὐθύνεται ἡ ἐνέργεια; Ὄχι φυσικά.
Τότε πῶς τήν προσδιορίζουμε ὡς «θετική» ἤ «ἀρνητική», παπαγαλίζοντας τήν κάθε παπαριά πού οἱ διαφημιστές χρησιμοποιοῦν γιά νά προωθήσουν προϊόντα τῶν πολυεθνικῶν;
Συνέχεια

Ζητῶντας «σωτῆρες» παραιτούμεθα ἀπὸ τὴν Ἐλευθερία

Τὸ ἴδιο τὸ πολιτικο-κομματικὸ σύστημα, ποὺ ὑποστηρίζεται ἀπὸ ἕνα καθαρὰ τοκολάγνο νομικὸ πλαίσιο, εἶναι ἕνα μηχάνευμα ποὺ ἀπὸ ἀρχῆς του στόχος του ἦταν ἡ παραπλάνησις καὶ ἡ, μερικὴ ἀρχικῶς, ἀλλὰ ἐν συνεχείᾳ πλήρης, ἀτομικὴ ἀποποίησις τοῦ Χρέους καὶ τῆς Εὐθύνης ὑπερασπίσως τῶν βαθμῶν τῆς Ἐλευθερίας μας. Συνέχεια

Λάθη δὲν διορθώνονται μὲ λάθη

Ὅσο ἐμεῖς κυττᾶμε νὰ διορθώσουμε τὰ λάθη τοῦ κόσμου μας, ἐνᾦ ἀδυνατοῦμε νὰ ἐξέλθουμε τῆς καθημερινότητός μας γιὰ νὰ παρατηρήσουμε ἐξ ἀποστάσεως καὶ δίχως συναισθηματικὲς ἐξαρτήσεις, αὐτὸν τὸν κόσμο, δυστυχῶς μας, ἐπαναλαμβάνουμε διαρκῶς τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια λάθη. Κι αὐτὸ διότι εἴμαστε κύτταρα αὐτοῦ τοῦ λάθος κόσμου καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἐμποτισμένοι μὲ τὶς λάθος ἀντιλήψεις, μὲ τὶς λάθος ὀπτικὲς καί, φυσικά, μὲ τὶς λάθος ἐκτιμήσεις. Θέλουμε δὲν θέλουμε εἴμαστε μέρος τοῦ λάθους. Συνέχεια

Ἱστορικὲς ἀναγκαιότητες…

…εἶναι πλέον τὸ νὰ ξέρουμε ὄχι μόνον τὸ ποιὸς εἶναι ὁ πραγματικός μας ἐχθρός, ἀλλὰ καὶ τὸ γιατὶ τὸν πολεμοῦμε. Συνέχεια

Δίδοντας μίαν εὐκαιρία στὶς …εὐκαιρίες!!!

Ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεώς του ὁ Ἄνθρωπος εἶχε ἕνα προσόν: ἀγνοοῦσε τὸ αὔριο.
Μὰ ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ἄγνοια εἶναι καὶ τὸ πλεονέκτημά μας, διότι ἀφ΄ ἑνὸς μποροῦμε νὰ δημιουργοῦμε ἔργα σημαντικά, ὡς Ἀνθρωπότης, ἐφ΄ ὅσον δὲν γνωρίζουμε τὸ τέλος, ἀλλὰ ταὐτοχρόνως αὐτὴ ἡ ἄγνοια δίδει τροφὴ στὴν ἀνάγκη τῆς ἐξερευνήσεως, τῆς ἀνακαλύψεως καὶ τῆς ἐφευρετικότητος.
Καὶ ἡ ἐξερεύνησις εἶναι  τὸ «ἅλας τῆς ζωῆς» μας. Συνέχεια