Ἡ νόησις δὲν ὑπάρχει ἄνευ τοῦ σώματος.

 

Ἡ νόησις δὲν ὑπάρχει ἄνευ τοῦ σώματος.
Ἡ ψυχὴ, εἶναι ἡ δίδουσα εἰς φυσικὸν τι σῶμα τὴν ἀτομικότητα καὶ τὴν σημασίαν αὐτοῦ καὶ ἀποτελεῖται ἐκ τῆς θρέψεως, κινήσεως κατὰ τόπον αἰσθήσεως, μνήμης, πάθους, φαντασίας καὶ νοῦ. Ἐκ τῶν λειτουργιῶν τούτων τῆς ψυχῆς μόνος ὁ νοῦς εἶναι ἴδιος εἰς τὸν ἄνθρωπον, ἀλλὰ καὶ οὖτος ἐν τῇ παθητικὴ μορφὴ αὐτοῦ βάσιν ἔχει τὴν πείραν καὶ εἶναι συνδεδεμένος μὲ τὴν ζωὴν τοῦ σώματος. Ὁ ποιητικὸς ὅμως νοῦς εἶναι ὅλῳς χωριστὸς ἀπὸ Συνέχεια

Περὶ προελεύσεως τῶν κακῶν.


Εἰς τὸ πρόβλημα τοῦτο, τεθὲν ἤδη ὑπὸ τοῦ Ἰαμβλίχου, ὁ Ἰουλιανὸς εἰς τὴν διατριβὴν του «Περὶ τοῦ πόθεν τὰ κακά» σήμερον ἀπολεσθεῖσαν» Τόσον δι᾿ἐκεῖνον, ὅσον καὶ διὰ τὸν Ἰάμβλιχον, ὁ Κόσμος, καλὸς καὶ ἀγαθὸς, εἶναι τὸ προϊὸν ἑνὸς ἀγαθοεργοῦ Δημιουργοῦ, εἰς τὸν ὁποῖον ἡ ὕπαρξις τῶν κακῶν δὲν δύναται ν᾿ἀποδοθῇ.

Συνέχεια

Ἰουλιανὸς ὁ Μέγας. (α)

Ὁ Φλάβιος Κλαύδιος Ἰουλιανὸς, ἦτο Ρωμαῖος αὐτοκράτωρ τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας (Βυζάντιο) κατὰ τὸν 4ον αἰώ. Ὑπῆρξεν δὲ, ὁ μοναδικὸς μὴ χριστιανὸς αὐτοκράτωρ τοῦ «Βυζαντίου».
Ἀναφέρεται εἰς τὴν ἱστορίαν ὡς «Παραβάτης» καὶ «Ἀποστάτης», χάριν τῆς Ἐκκλησίας ἡ ὁποία τὸν κατασυκοφάντησεν ὅπως καὶ ὅλους ὅσους ἐστέκοντο ἐμπόδιο εἰς τὰ σχέδιὰ της.
Ὁ Χριστιανισμὸς ἦτο ἐκ διαμέτρου ἀντίθετος μὲ τὴν ἑλληνικὴν του παιδείαν, καθὼς καὶ μὲ τὸν Ἑλληνικὸν Πολιτισμὸν. Ἀποπειράθη νὰ ἀνακόψῃ τὴν ἀσυδοσίαν τῶν κληρικῶν καὶ τὸν πλουτισμὸν τῆς Ἐκκλησίας, χωρὶς ὡστόσο νὰ προχωρήσῃ εἰς διώξεις ἑναντίον των. Προσπάθησε νὰ κρατήσῃ μία ἰσορροπία καὶ νὰ ἀποτρέψει Συνέχεια

Χάϊλ Χίτλερ (οὔρα Στάλιν)

Τοῦ Δ. Ψαθά!
(ἀντικαθίσταται τὸ χάϊλ Χίτλερ μὲ τὸ
οὔρα Στάλιν καὶ ἀφορὰ τοὺς κομουνιστὰς.!)

Χάϊλ Χίτλερ (οὔρα Στάλιν)

Τοὺς εἶπε ὁ Χίτλερ:…Ἐγὼ εἶμαι ὁ θεὸς σας!
Καὶ τὸν προσκύνησαν ἐκεῖνοι:….χάϊλ Χίτλερ!
Τοὺς εἶπε ὁ Χίτλερ: Μαζί μου θά κατακτήσετε τὸν κόσμο!
καὶ βράχνιασαν ἐκεῖνοι:….χάϊλ Χίτλερ!
Συνέχεια

«Κάθομαι ἐδῶ καὶ πλάθω τοὺς ἀνθρώπους σύμφωνα μὲ τὴν μορφή μου».


Ὁ Νοῦς νοεῖ τὸν ἑαυτὸν του ὡς κράτιστος καὶ ἡ νόησίς του εἶναι τῆς νοήσεως νόησις.
Ἀριστοτέλης [Μετὰ τὰ Φυσικά 1074b.15–1075a.10].Προμηθέας:
Κάθομαι ἐδῶ καὶ πλάθω τοὺς ἀνθρώπους σύμφωνα μὲ τὴν μορφή μου. Μία ρᾶτσα ποὺ νὰ μοῦ μοιάζῃ, διὰ νὰ πονάῃ καὶ νὰ κλαίῃ, διὰ νὰ χαίρεται καὶ νὰ ἀπολαμβάνῃ, καὶ διὰ νὰ μὴν σὲ σέβεται, ὅπως κι᾿ ἐγώ!
Συνέχεια

Ἐκκλησιάζουσαι.

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ: Ἐξέρχεται μετὰ προφυλάξεως ἐκ τῆς οἰκίας της, κρατοῦσα λῦχνον ἀνημμένον, τὸν ὁποῖον τοποθετεῖ ἐπὶ τινὸς λίθου καὶ ὁμιλεῖ πρὸς αὐτόν:
Ὦ φῶς λαμπρὸ τοῦ λύχνου μου! ποὺ εἰς τὸν τροχὸν τὸν ἔπλασαν καί ὕστερα ψηλὰ ψηλά, στὸ σπίτι τὸν ἐκρέμασαν!!
Λῦχνε, θὰ εἰπῶ τὴν τύχη σου, καὶ τὴν καταγωγή σου.

Συνέχεια