Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα,
ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!!

Τὸ περὶ Ἐλευθερίας (δι)-αἴσθημα, παραμένει διαχρονικῶς τὸ βασικότερον κριτήριον (κατ’ ἐμέ!) γιὰ νὰ ἀναζητήσουμε καὶ νὰ ἐντοπίσουμε μὰ καί, καταληκτικῶς, νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν (μᾶλλον μία καὶ μοναδική μας) διέξοδον ἀπὸ τὸ ὅλο καὶ πιὸ ἑλῶδες τέλμα μας (πάντα κατ’ ἐμέ!). Ὠθεῖ δὲ ὄλους ὅσους τὸ διαθέτουν καὶ τὸ συντηροῦν καὶ τὸ τροφοδοτοῦν μὲ ἦθος, ἀποφασιστικότητα, διαύγεια, ἐντιμότητα, ἀπολυτότητα καὶ -κυρίως- αὐτογνωσία, νὰ ἐπιλέξουν ἐξ ἀρχῆς πλευρά, σὲ κάθε περίπτωσιν (ἰδίως τοὺς τελευταίους 18 μῆνες), ἀνεξαρτήτως τῶν ἐπιστημονικῶν ἢ μή, ὑπαρκτῶν ἢ ἀνυπάρκτων, ἐπιχειρημάτων, ποὺ θὰ μποροῦσαν, σῦν τῷ χρόνῳ, νὰ διαθέτουν. Συνέχεια →

Ὁ νοῦς, τελειοῦται μεταβαίνων ἐκ δυνάμεως εἰς ἐνέργειαν.
Ὅτι εἶναι δύναμις ἀποδείκνυται ἐκ τούτων, ὅτι οὖτε πάντοτε νοεῖ, οὖτε τὰ αὐτὰ νοεῖ πάντοτε, ἀλλὰ ἄλλοτε ἄλλα καὶ, ὅταν συνεχῶς νοῇ, ἀποκάμνει.
Οὕτως ὁ νοῦς οὐσίαν καὶ μορφήν ἔχει ταύτην, ὅτι δύναται νὰ περιλάβῃ πᾶσας τὰς ἄλλας μορφᾶς.
Καὶ ἄν μὴ διέμενε τοιαύτη δύναμις, ἀλλ᾿ εἶχεν ἰδίαν ὡρισμένην μορφήν, ἕν ἀποκλειστικὸν εἶδος, δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ μεταβαίνῃ ἐκ μίας εἰς ἄλλην ἐνέργειαν καὶ νὰ δέχηται πάντα τὰ εἴδη, διότι τὸ ἰδιαίτερον ἐκεῖνο εἶδος του θὰ ἠμπόδιζε καὶ θὰ ἀντέφραττε τὰ ἄλλα ὡς ἀλλότρια. Συνέχεια →

Ἐλεύθερον διατελεῖ καὶ βέλτιστα πολιτευόμενον καὶ δυνάμενον ἄρχειν πάντων, μιᾶς τυγχάνον πολιτείας. Συνέχεια →

Ἀπεκρίθη ἐκ παλαιωτέρου τοῦ βαρβάρου ἔθνεος τὸ ἑλληνικὸν ἑὸν καὶ δεξιώτερον καὶ εὐηθείης ἠλιθίου ἀπηλλαγμένον μᾶλλον. Συνέχεια →