ΠΟΣΕΙΔΩΝ καί ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ.
Ποσειδῶν δὲ Ἀμφιτρίτην (τὴν τοῦ Ὠκεανοῦ) γαμεῖ, καὶ αὐτῷ γίνεται Τρίτων καὶ Ῥόδη, ἥν Ἥλιος ἔγημε. Πλούτων Περσεφόνης ἐρασθεῖς, Διὸς συνεργοῦντος ἥρπασεν αὐτὴν κρύφα. Δημήτηρ δὲ μετὰ λαμπάδων νυκτός τε καὶ ἡμέρας κατὰ πᾶσαν τὴν γῆν ζητοῦσα περίῃει· μαθοῦσα δὲ παρ᾿ Ἐρμιονέων ὅτι Πλούτων αὐτὴν ἥρπασεν, ὀργιζομένη θεοῖς κατέλιπεν οὐρανόν, εἰκασθεῖσα δὲ γυναικὶ ἦκεν εἰς Ἐλευσῖνα. Καὶ πρῶτον μὲν ἐπὶ τὴν ἀπ᾿ἐκείνης Κληθεῖσα Συνέχεια
Ἀγερμοὶ «κάλαντα» τῆς Ἀρχαῖας Ἑλληνικῆς Πρωτοχρονιᾶς, ποὺ ἑορτάζετο τὴν ἐαρινήν ἰσημερίαν.
Χελιδόνισμα (ἐπίκαιρο καὶ μεταφορικῶς.)
Ἦλθ΄ ἦλθε χελιδὼν
καλὰς ὥρας ἄγουσα,
καλοὺς ἐνιαυτούς,
ἐπὶ γαστέρα λευκά,
ἐπὶ νῶτα μέλαινα.
Παλάθαν σὺ προκύκλει ἐκ πίονος οἴκου
Συνέχεια
Ἀρκετὰ πρὶν οἱ φιλόσοφοι ἀσχοληθοῦν μὲ τὸ ὀντολογικὸν θέμα καὶ τὴν κοσμογονίαν, ἡ ποίησις τοῦ Ὁμήρου καὶ τοῦ Ἠσιόδου εἶχε δώσει θαυμασίας πληροφορίας εἰς τοὺς Ἕλληνας διὰ τὴν δημιουργία τοῦ σύμπαντος καὶ τῶν θεῶν. Συνέχεια
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ: Μία ἀντίφασις τῇς πολιτικῆς ζωῆς.
Ἀλώπηξ φραγμόν ἀναβαίνουσα, ἐπειδὴ ὀλισθήσασα καταπίπτειν ἒμελλεν, ἐπελάβετο πρὸς βοήθειαν βάτου. Καὶ δὴ τοὺς πόδας ἐπὶ τοῖς ἐκείνης κέντροις αἱμάξασα καὶ ἀλγήσασα.
Καὶ βεβαίως τοὺς πόδας (της) ἐπάνω εἰς τὰ ἀγκάθια ἐκείνου ἀφοῦ αἱμάτωσε καὶ ἐπόνεσε πρὸς αὐτὴν εἶπεν «Οἲμοι καταφυγοῦσάν με γάρ ἐπὶ σὲ ὡς ἐπὶ βοηθόν, σὺ χεῖρον διέθηκας.» αὐτὸ εἶπεν.
Συνέχεια
