ΠΟΣΕΙΔΩΝ καί ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ.

Ποσειδῶν δὲ Ἀμφιτρίτην (τὴν τοῦ Ὠκεανοῦ) γαμεῖ, καὶ αὐτῷ γίνεται Τρίτων καὶ  Ῥόδη, ἥν Ἥλιος ἔγημε. Πλούτων Περσεφόνης ἐρασθεῖς, Διὸς συνεργοῦντος ἥρπασεν αὐτὴν κρύφα. Δημήτηρ δὲ μετὰ λαμπάδων νυκτός τε καὶ ἡμέρας κατὰ πᾶσαν τὴν γῆν ζητοῦσα περίῃει· μαθοῦσα δὲ παρ᾿ Ἐρμιονέων ὅτι Πλούτων αὐτὴν ἥρπασεν, ὀργιζομένη θεοῖς κατέλιπεν οὐρανόν, εἰκασθεῖσα δὲ γυναικὶ ἦκεν εἰς Ἐλευσῖνα. Καὶ πρῶτον μὲν ἐπὶ τὴν ἀπ᾿ἐκείνης Κληθεῖσα Συνέχεια →

Ποσειδῶν δέ Ἀμφιτρίτην (τήν τοῦ Ὠκεανοῦ) γαμεῖ, καί αὐτῷ γίνεται Τρίτων καί Ῥόδη, ἥν Ἥλιος ἔγημε. Πλούτων Περσεφόνης ἐρασθείς, Διός συνεργοῦντος ἥρπασεν αὐτήν κρύφα. Δημήτηρ δέ μετά λαμπάδων νυκτός τε καί ἡμέρας κατά πᾶσαν τήν γῆν ζητοῦσα περίῃει· μαθοῦσα δέ παρ᾿ Ἐρμιονέων ὅτι Πλούτων αὐτήν ἥρπασεν, ὀργιζομένη θεοῖς κατέλιπεν οὐρανόν, εἰκασθεῖσα δέ γυναικί ἦκεν εἰς Ἐλευσῖνα. Καί πρῶτον μέν ἐπί τήν ἀπ᾿ἐκείνης Κληθεῖσαν Ἀγέλαστον ἐκάθισεν πέτραν παρά τό Καλλίχορον φρέαρ καλούμενον, ἔπειτα πρός Κελεόν ἐλθοῦσα τόν βασιλεύοντα τότε Ἐλευσινίων, ἔνδον οὐσῷν γυναικῷν, καί λεγουσῷν τούτων παρ᾿ αὑτάς καθέζεσθαι, γραῖά τις Ἰάμβη σκώψασα τήν θεάν ἐποίησε μειδιᾶσαι. Διά τοῦτο ἐν τοῖς θεσμοφορίοις τάς γυναῖκας σκώπτειν λέγουσιν.Ὄντος δέ τῇ Κελεοῦ γυναικί Μετανείρᾳ παιδίου, τοῦτο ἔτρεφεν ἡ Δημήτηρ παραλαβοῦσα· βουλομένη δέ αὐτό ἀθάνατον ποιῆσαι, τάς νύκτας εἰς πῦρ κατεπίθει τό βρέφος καί περιῄρει τάς θνητάς σάρκας αὐτοῦ. Καθ᾿ἡμέραν δέ παραδόξως αὐξανομένου τοῦ Δημοφῶντος (τοῦτο γάρ ἦν ὄνομα τῷ παιδί) ἐπετήρησεν ἡ «μετάνειρα», καί καταλαβοῦσα εἰς πῦρ ἐγκεκρυμμένον ἀνεβόησε· διόπερ τό μέν βρέφος ὑπό τοῦ πυρός ἀνηλώθη, ἡ θεά δέ αὐτήν ἐξέφηνε. Συνέχεια →