Πῶς εἶναι δυνατόν μέσα ἀπό τόση βία, πόνο, καταστροφή νά μπορῇ νά γεννηθῇ κάτι νέο καί ἰδίως κάτι καλό γιά τόν Ἄνθρωπο;
Πῶς εἶναι δυνατόν μέσα ἀπό τίς ἀμέτρητες καταπατήσεις στοιχειωδῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων νά προκύψουν ἐκεῖνες οἱ ἀναγκαῖες δομές γιά νά ἐπαναποκτηθοῦν τά ἀνθρώπινα δικαιώματα;
Πῶς εἶναι δυνατόν μέσα ἀπό τό, πράγματι, τρομακτικό τέλος τῆς σημερινῆς μας πραγματικότητος νά προκύψῃ κάτι ὑγειές; Συνέχεια →

Παιδεία; Παιδεία; Ἐδῶ δὲν ἔχουμε νὰ φᾶμε, τήν παιδεία θά κυττᾶμε;
Κι ὅμως… Παιδεία… Μόνον παιδεία… Διότι ἐὰν εἴχαμε παιδεία, ἀληθῆ παιδεία, δὲν θὰ εἴχαμε φθάση ἔως ἐδῶ… Κι ὅταν λέμε «παιδεία» δὲν ἀναφερόμεθα σὲ αὐτὰ ποὺ γνωρίζαμε ὡς παιδεία, ἐδῶ καὶ αἰῶνες. Διότι πραγματική, ἀνοικτή, οὐσιαστικὴ παιδεία ἔχουν νὰ δοῦν ἐδῶ καὶ αἰῶνες στὴν ἀνθρωπότητα. Αὐτὸ ποὺ ὑποχρεωτικῶς ὅλοι μας βλέπουμε εἶναι διαρκεῖς καὶ συστηματικὲς ἐκπαιδεύσεις, ἀναλόγως τοῦ ποιὸς κρατᾶ τὴν ἀρχή, πρὸ κειμένου νὰ παραμένουμε ἅπαντες ἥσυχοι καὶ ὑπάκουοι… Συνέχεια →

Ὑπάρχουν βεβαίως πάρα πολλὰ πράγματα ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε μόνοι μας. Ὅμως, ὡς γνωστόν, δὲν γίνεται νὰ γνωρίζουμε τὰ πάντα καὶ δὲν γίνεται νὰ ἔχουμε φυσικὸ ταλέντο γιὰ τὰ πάντα. Κατ’ ἐπέκτασιν, κάποιες φορές, στὴν ἀνάγκη, ὀφείλουμε νὰ ἐμπιστευθοῦμε ἄλλους, ποὺ πράγματι μποροῦν μὰ κυρίως θέλουν νὰ μᾶς βοηθήσουν. Συνέχεια →

Ὅσο ἀνόητη κι ἐὰν ἀκούγεται τὴν σήμερον ἡμέρα αὐτὴ ἡ φράσις, κρύβει μέσα της μία πραγματικότητα, ποὺ ἐὰν τὴν συνειδητοποιήσουμε θὰ ἀλλάξουν τὰ πάντα γύρω μας.
Διότι τὰ πάντα ξεκινοῦν καὶ τελειώνουν στὸ πῶς ἐμεῖς βλέπουμε τὰ γεγονότα κι ὄχι στὸ ποιὰ εἶναι τὰ γεγονότα. Συνέχεια →

Γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ κάνουμε τὶς ἐπανεκκινήσεις μας.

Πάντα ὅμως αὐτὴ ἡ ἀπόφασις εἶναι καὶ δύσκολη καὶ άσήκωτη. Ἰδίως ἐὰν δὲν φαίνεται νὰ εἶναι ἀπολύτως δική μας ἐπιλογή, ἀλλὰ ἀποτέλεσμα ἐξωτερικῶν παραγόντων, πιέσεων καὶ ἀναγκῶν. Συνέχεια →

Τὰ ὁποία, οὔτως ἢ ἄλλως, μόνον ἐμεῖς τὰ γνωρίζουμε.
Καί πῶς τά ἀντιμετωπίζουμε; Ὡς πιθανά νά συμβοῦν ἤ ὡς ἀπίθανα; Συνέχεια →