Νὰ ἔχουμε…
Ὄχι, δὲν φθινοπώριασε, ἐπισήμως, ἀκόμη.
Ὅμως ἡμερολογιακὰ μπήκαμε στὸ φθινόπωρον.
Ἕνα δύσκολο φθινόπωρον, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήση σὲ ἕναν ἀκόμη πιὸ δύσκολο χειμώνα.
Μὰ ὅλα αὐτὰ τὰ γνωρίζαμε καὶ τὰ περιμέναμε… Καιρὸς νὰ τὰ ἀντιμετωπίσουμε σὰν ὑπεύθυνοι Ἄνθρωποι κι ὄχι σὰν ἐξαπατημένοι πολῖτες. Συνέχεια →

Γιὰ τὸ προσωπικό μας ταξείδι πρὸς τὸ Φῶς καὶ τὴν Γνῶσιν…
Γιὰ τὰ  πρῶτα μας βήματα ἐλευθερίας…
Γιὰ τὴν ἀναζήτησιν τῆς Πατρίδος ποὺ χάσαμε…
Ἂς εἶναι ἡ ἀφορμή μας, ἡ ἐσωτερική μας ἀφορμή, γιὰ κάθε ἀναγκαία μας ἀλλαγή, ποὺ θὰ μᾶς δείξη ἕναν ἄλλον δρόμο, πιὸ οὐσιαστικὸ καὶ πιὸ  κοντὰ στὴν Φύσιν μας, γιὰ νὰ βροῦμε τὸν ἀτομικό μας βηματισμὸ πρὸς τὴν Ἀναγέννησίν μας… Συνέχεια →

Καὶ φθάσαμε στὸν Μάρτιο ἐπὶ τέλους…
Δύσκολος χειμώνας… Ὁ δυσκολότερος ἴσως…
Κι ἐδῶ ποὺ τὰ λέμε, μᾶλλον ἐτούτη ἡ ἄνοιξις εἶναι κάτι πράγματι νέο… Συνέχεια →

Φεβρουάριος.
Ὁ μῆνας ποὺ ὑφαίνει τὰ δικά του θαύματα.

Κρύες ἡμέρες, γεμάτες μάλλινα γάντια καὶ κασκόλ, μεγάλες νύκτες, μὲ μουσική, συζητήσεις γεμάτες ζωντάνια ἢ μοναχικὲς χαρές. Συνέχεια →