Σήμερα θὰ δοῦμε τὰ συνηρημένα ὀνόματα τῆς Β΄ κλίσεως καὶ τὰ ἀττικόκλιτα.

Τὰ ἀρσενικὰ καὶ θηλυκὰ συνηρημέα τῆς Β’ κλίσεως λήγουν σὲ –ους, ἐνῶ τά οὐδέτερα σέ –ουν.
Ἡ κάθε λέξις ἒχει τὸ «θέμα» της, τὸ μέρος δηλαδὴ ποὺ δέν ἀλλάζει (π.χ. ἡ λέξις «μήτηρ» ἒχει θέμα τὸ «μητ-» γιατὶ ἀπὸ ἐκεῖ καὶ μετὰ μπαίνουν οἱ καταλήξεις: μητ-ρός, μητέρα κ.λ.π.)
Συνέχεια →

ΜΑΘΗΜΑ 8ο

Σήμερα θὰ ἀναφερθοῦμε στὰ ὀνόματα τῆς Β΄ κλίσεως.
Στὴν Β΄ κλίσι ἀνήκουν τὰ ἀρσενικὰ καὶ θηλυκὰ ὀνόματα ποὺ λήγουν σὲ –ος καὶ τὰ οὐδέτερα ποὺ λήγουν σὲ –ο (σέ –ον δηλαδὴ… ἐκ τοῦ πονηροῦ καταργήθηκε τό –ν στὶς καταλήξεις διότι ἡ ἐκφορά του ἐνεργοποιεῖ τὶς συνάψεις τοῦ ἐγκεφάλου, ὃπως καὶ ἡ κατάληξις -ις… «Θὰ τὰ ποῦμε μὲ τὸ ΝΙ καὶ μὲ τὸ ΣΙΓΜΑ» μᾶς ἒλεγαν οἱ παλαιοί…)
Ὃπως πάντα κλίνουμε μεγαλοφώνως γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὴν μουσικὴ τῆς γλώσσης μας: Συνέχεια →

ΜΑΘΗΜΑ 7ο

Σήμερα θά δοῦμε πῶς κλίνονται τά οὐσιαστικά ὀνόματα τῆς Α’ κλίσεως.
Ἡ πρώτη κλίσις περιλαμβάνει ὀνόματα ἀρσενικὰ ποὺ καταλήγουν σέ –ας καί -ης, καὶ θηλυκὰ ποὺ καταλήγουν σὲ –α καὶ -η.

Ἡ κατάληξις –ας εἶναι μακρὰ (αὐτὸ γιὰ νὰ τονίζουμε σωστά, βάσει τῶν κανόνων ποὺ ἒχουμε ἢδη ἀναφέρει), ὃπως καὶ γιὰ τὰ θηλυκὰ ἡ κατάληξις –α εἶναι μακρά, ἂν δέν προηγεῖται στήν ὀνομαστική σύμφωνο, ἐκτός τοῦ «ρ». Δηλαδή «ἡ ἀλήθει-α» λήγει στό μακρὸν «α» ἐνῶ «ἡ γλῶσσ-α» λήγει στό βραχύ «α» πού λέγεται ΜΗ ΚΑΘΑΡΟ. Συνέχεια →

Σήμερα φίλοι μου, θὰ ἀναφερθοῦμε στὶς ἂτονες λέξεις καὶ τὶς πολύτιμες προθέσεις, ποὺ πιὰ δὲν διδάσκονται στὰ σχολεῖα, κι ἂς εἶναι ὁ ἀπόλυτος πλοῦτος τῆς γλώσσης μας.

ΔΕΝ τονίζεται τὸ ἀρσενικὸ ἂρθρο «ὁ» καὶ ὁ πληθυντικός του «οἱ»
Οὒτε τὸ θηλυκὸ ἂρθρο «ἡ» καὶ ὁ πληθυντικός του «αἱ». Συνέχεια →