Κι ὁ διάολος, θὰ συνεπλήρωνα ἐγώ.
Ἔχω ἕναν θεῖο… Ἀρνί, τὸν ἐχαρακτήριζαν ὅσοι τὸν ἐγνώριζαν…
Ἥρεμος ἄνθρωπος, γλυκός, ζεστός… Οὐδέποτε ὕψωσε τὴν φωνή. Οὐδέποτε ἐθύμωσε μὲ κάποιον ἀπὸ ἐμὰς γιὰ κάτι. Οὐδέποτε στραβοκύτταξε…
Κάποτε, κάτι, ὄχι καὶ τόσο σοβαρό, συνέβῃ μὲ κάποιο παιδί του.
Συνέχεια
Κατὰ πῶς μᾶς τὰ λέν, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, τὸ διοξείδιον καὶ τὸ μονοξείδιον τοῦ ἄνθρακος, μὲ πρῶτο καὶ κύριον τὸ διοξείδιον, ἦταν πολὺ καλλίτερον αὐτοῦ ποὺ ἀποβάλλουμε τώρα ἀπὸ τὶς καμινάδες μας. Αὐτό δέν ἰσχυρίζονται συμπερασματικῶς οἱ νεώτερες ἀνακοινώσεις πού προέρχονται ἀπό τίς νεώτερες μετρήσεις; Αὐτό δέν ἀντικρύζουμε κάθε πρωΐ πού μᾶς σκιάζει τό φῶς τοῦ ἡλίου; Συνέχεια
Καλὰ πηγαίνουν οἱ δουλειές, γιὰ κάποιους…
Γιὰ κάποιους ὅμως… Ὄχι γιὰ ὅλους..
Καὶ δυστυχῶς, αὐτοὶ οἱ κάποιοι, δὲν εἶναι αὐτοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους θὰ πάρουμε παράδειγμα…
«Ἐφέτος πουλᾶμε περισσότερο ἀπὸ τὰ περυσινὰ Χριστούγεννα.
Νὰ φαντασθῇςὅσα κιλὰ τρούφας ἔφερα ἀπὸ τὸ ἐξωτερικό, ποὺ κοστίζει 5900 εὐρῶ τὸ κιλό, ξεπούλησαν στὸ πὶ καὶ φί», μοῦ ἔλεγε γνωστός μου, ποὺ ἔχει ντελικατεσὲν στὸ Κολωνάκι. Συνέχεια
Ἦταν δύσκολα…
Πολὺ δύσκολα τότε…
Ἔχασε τὴν δουλειά του πρὶν τέσσερα ἤ πέντε χρόνια…
Τρία παιδιὰ στὸ σπίτι περίμεναν ἀπὸ αὐτὸν…
Ἡ γυναίκα του εἶχε μία μεγάλη θέσι, σὲ μεγάλη πολυεθνική… Ἀλλὰ τὸ σπίτι καὶ τὰ παιδιὰ ἦσαν δική του ὑποχρέωσις, διότι ἐκείνη ἤθελε νὰ κάνῃ καριέρα… Δὲν ἤθελε παιδιά
Ἀπὸ καιρὸ δὲν τὰ ἐπήγαιναν καὶ τόσο καλά…
Συνέχεια
Τυχαίνει να είμαι άκρως νομοταγής αλλά στα όνειρά μου δεν είμαι . Θα σας διηγηθώ λοιπόν ένα εξτρεμιστικό όνειρο , που είδα ένα βράδυ, σχετικό με την αυτοοργάνωση :
Είδα λοιπόν ότι μία μακρινή χώρα, το Ελλαδιστάν, είχε αλωθεί από ντόπιους προδότες (10 οικογένειες όλο κι’ όλο) και εκατομμύρια κόσμος οδηγούνταν στην εξαθλίωση . Ιδού τί έκαναν οι ιθαγενείς :
