Καλὴν Δύναμη γιὰ τὴν νέα χρονιά…
Ἂς μὴν κοροϊδεύομεθα ὅμως μεταξύ μας μὲ τὴν εὐχή.
Κάθε χρόνο εὐχόμεθα «καλὴ χρονιά», εἰδικὰ ὅμως τὰ τελευταῖα ὀτκὼ χρόνια ἡ λέξις (καλὴ) ἔρχεται νὰ μᾶς δείξῃ ὅτι εἶναι μία οὐτοπία. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: σκέψεις
Θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἠθοποιός…
…ἀλλὰ δὲν εἶναι, ἐφ΄ ὅσον δὲν ποιεῖ ἦθος. Πρὸς τοῦτον καὶ παραμένει, κατὰ ἕνα μέρος, σκέτος ὑποκριτής…
Καί τί εἶναι;
Μακάρι καὶ νὰ ἤξερε…
Ὑποτακτικὸς εἶναι… Πραιτωριανὸς εἶναι… Ἀμόρφωτος εἶναι… Παπαγάλος εἶναι… Μιμητισμοὺς κάνει… Ἀπαίδευτος παραμένει…
…ἀλλὰ τυγχάνει νὰ διαθέτῃ κάποιαν ἀξιοπρεπὴ (ἢ καὶ ὡραία) ἐμφάνισιν, ἐκ παραλλήλου μὲ κάποιο ὑποκριτικὸ τάλαντον. Ἔως ἐκεῖ… Συνέχεια
Κριτήρια ἐπιλογῆς μουσικῆς;
Ένας καλός άνθρωπος με παρότρυνε να πω τα 10 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών. Πφ, σκέφτηκα, εύκολο –ξεχνώντας ότι έχω καπνίσει σε πτήση της Ολυμπιακής και έχω πάρει τηλέφωνο με περιστροφική του δακτύλου κίνηση επάνω από καντράν.
Ἐργασία ἐργασία, ἐργασία!
Στίς 8 Μαΐου1945, κατά τόν ἑορτασμό τῆς συμμαχικῆς νίκης ἐπί τῶν Γερμανῶν, ὁ ὀλίγων ἡμερῶν πρόεδρος τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Χάρρυ Τρούμαν ἀπηύθυνε πρός τόν ἀμερικανικό λαό ἕνα λιτό διάγγελμα. Μέσα σ᾽ αὐτό ὑπῆρχε μιά φράση πού τήν θεωρῶ σάν τήν καλύτερη συνταγή γιά νά θεραπευθοῦμε ἀπό τήν ἠθική καί οἰκονομική καχεξία πού μᾶς δέρνει ἐδῶ καί καιρό: «Ἐάν ἠδυνάμην νά σᾶς δώσω ἕν μόνον σύνθημα διά τούς ἐπερχομένους μῆνας, τοῦτο θά ἦτο: – ἐργασία, ἐργασία, ἐργασία»!
Σὲ πορεία θανάτου.
Τώρα ούτε να τρέξεις, ούτε να κρυφτείς δε μπορείς. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της ήσυχης αποδοχής σου για όλα τα μέτρα που σου επέβαλλαν. Σού πήραν όλα τα όπλα ενώ τα είχες στα χέρια σου. Τα παρέδοσες εσύ εις το όνομα της ειρήνης και της νοικοκυροσύνης. Να μην τρέξει σταγόνα αίμα αλλά ας χυθούν εκατομμύρια δάκρυα. Τα δάκρυα δεν πονούν …έτσι νόμιζες. Τώρα ξεκινάει το πανηγύρι, ήσυχε συμπολίτη μου. Οι κακές Κασσάνδρες δεν ήταν για τα γούστα σου γιατί σου χαλούσαν την καθημερινότητά σου, τις κανονισμένες διακοπές σου, τις απλωτές και τις ξαπλωτές σου, το σίγουρο μέλλον σου.Άκου λοιπόν, τι θα έχει ήδη γίνει την ώρα που εσύ θα ξυπνήσεις από τον λήθαργό σου. Το σπίτι σου είτε το χρωστάς είτε όχι, ανήκει πλέον αλλού. Αν το χρωστάς δε σε κάποια τράπεζα τότε θα πληρώνεις δύο δόσεις ανά μήνα: Μία στην τράπεζα, μία στο κράτος. Και βέβαια θα σε αφήνουν να ζεις σε αυτό μέχρι την στιγμή που θα το χρειαστούν και θα σου κάνουν έξωση με το έτσι γουστάρω ή με μίαν απόφαση δικαστηρίου που θα ορίζει την έξωση συνταγματική.
Σπουδὴ γιὰ τὴν Ἀθανασία…
Ἀφιερωμένο σὲ ὅλους τοὺς συναδέλφους, φίλους καὶ συναγωνιστὲς ποὺ μποροῦν καὶ ὑπερίπτανται τῶν γεγονότων.
Συνέχεια