Ὅπως τώρα, ἔτσι καὶ τότε.
Ὅπως τότε ἐξεκίνησαν λιγοστοί, ἔτσι καὶ τώρα… Λιγοστοὶ ἔχουν ξεκινήσῃ.
Ὅπως τότε ἐλάχιστοι μπῆκαν ἐμπρὸς κι ἐξέθεσαν ἑαυτούς, ἔτσι καὶ τώρα, ἐλάχιστοι τολμοῦν καὶ μπαίνουν ἑμπρός, ἐκθέτοντας ἑαυτούς.
Ὅπως τότε οἱ πολλοὶ ἐκρύφθησαν στὰ χωριά τους, στὶς καθημερινές τους ἐργασίες, στὴν ὑπηρεσία τῶν ἀγάδων, ἔτσι καὶ τώρα, οἱ πολλοὶ κρύβονται πίσω ἀπὸ ἕνα πληκτρολόγιο ἤ μία τηλεόρασι ἤ στρώνονται σὲ ἕναν καναπέ.
Τίποτα δὲν ἔχει ἀλλάξῃ! Ἀπολύτως τίποτα!
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: σκέψεις
Στὸ χέρι μας εἶναι…
Ὅλα… Καὶ τὰ ὄμορφα μὰ καὶ τὰ ἄσκημα.
Ὅσο ὑπερβολικὸ κι ἐὰν φαντάζῃ κάτι τέτοιο, εἶναι μία πραγματικότης, ποὺ ἐὰν τὴν συνειδητοποιήσουμε, τότε αὐτομάτως τὰ πάντα, μικρὰ καὶ μεγάλα, θὰ ἀλλάξουν πρὸς τὸ καλλίτερο. Συνέχεια
Βαθμὸς δεσμεύσεώς μας στὴν ἀνελευθερία.
Ποῦ τοποθετῶ τόν ἑαυτόν μου;
Τί ἀξία τοῦ δίδω;
Αἰσθάνομαι κατώτερος; Ἀνώτερος; Ἤ ἐπί τέλους ἴσος πρός τούς γύρω μου;
Καί πῶς τό ἐκδηλώνω αὐτό; Μέ τό νά κρύβομαι ἤ μέ τό νά διεκδικῶ μίαν θέσι στήν ζωή;
Ἡ ἀληθινὴ ἐπανάστασις εἶναι κατὰ τοῦ ἰδίου σου τοῦ ἑαυτοῦ.
Ἡ ἀληθινὴ Ἐπανάστασις εἶναι ἐκείνη κατὰ τοῦ ἰδίου σου τοῦ Ἑαυτοῦ.
Τὸ νὰ καταφέρῃς νὰ κόψῃς κάθε τί, ποὺ γίνετια ῥουτίνα, εἶναι ἡ μεγαλυτέρα νίκη ποὺ μπορεῖς νὰ ἐπιτύχῃς ἐνάντια στὸν τεμπέλη ἑαυτό σου, αὐτὸν ποὺ σὲ ἐμποδίζει ἀπὸ τὸ νὰ ἐκπληρώσῃς τὸ Πεπρωμένο σου. Συνέχεια
Ἄς θυμόμαστε τὴν ταὐτότητά μας!
Ἡ ταὐτότης μας, ποὺ εἶναι μνήμη, συνείδησις κι ἀνάγκη πλέον, εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς προσδιορίζει, μᾶς ἐπιτρέπει νὰ διατηροῦμε συνείδησιν καὶ μᾶς καθορίζει δρόμο!
Ἐὰν ἡ ταὐτότης μας εἶναι κάτι ποὺ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲν μποροῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε, τότε χάνουμε αὐτομάτως ὅλο καὶ μεγαλύτερα τμήματα ἀπὸ τὸν αὐτοσεβασμό μας καὶ κατ’ ἐπέκτασιν χάνουμε τὸν σεβασμὸ τῶν ἄλλων!
Ὅμως, ἐὰν καὶ κάποιοι ἔχουν παρεξηγήσῃ τὰ πράγματα, θεωρ[vντας πὼς ἀρκεῖ ἡ δόξα τῶν προγόνων μας, γιὰ νὰ μᾶς Συνέχεια
Βάραινε στὰ χέρια του ὁ θάνατος… (ἀναδημοσίευσις)
Βάραινε στὰ χέρια του
ὁ θάνατος
καὶ τὰ κορμιά κείτονταν,
δὲν εἶχαν ἄλλη ζωὴ
νὰ δώσουν
Κάποιες μάννες θὰ ραγίσουν
«ὅλοι ἔχουν μάννες
Συνέχεια