Τὸ μέγεθος τῆς σημαίας …ἀνάλογο μὲ τὸ μέγεθος τῆς ἀγάπης γιὰ τὴν Πατρίδα
…στὴν Ἑλλάδα…ἐκτὸς Ἑλλάδος. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: σκέψεις
Μὲ τὸν φεμινισμὸ θὰ ἔχουμε τὸ τέλος τῶν ἀνδρῶν!
Μὲ τὸν φεμινισμὸ (γυναικισμὸ) θὰ ἔχουμε τὸ τέλος τῶν ἀνδρῶν «the end of men», ὅπως καὶ μὲ τὸν ἄπληστο καπιταλισμὸ θὰ καταστρέψουμε τὸν πλανήτη «The nice planet», ποὺ θὰ γίνη «nobody home». Συνέχεια
Κι ἐάν τά παιδιά μας …ἐξεβρώμιζαν τίς βρωμιές τους;
Τί θά συνέβαινε; Θά πάθαινε κάτι ἡ …προσωπικότης τους;
Θά μειωνόταν ἡ αὐτοεκτίμησίς τους; Μήπως θά τούς δημιουργούσαμε ψυχολογικά τραύματα;
Ἤ μήπως ἁπλῶς θά γίνονταν χρήσιμοι ἄνθρωποι;
Περὶ Ἐλευθερίας.
Ὁ Ζεύς, λέγει ὁ φιλόσοφος ποιητὴς Ὅμηρος, ὑστερεῖ τὸ ἥμισυ τοῦ λογικοῦ ἀπὸ ἕνα λαὸν ὑποδουλωμένον, εἰς τρόπον ὅπου γίνεται ἀντιληπτός, ὅτι ἐνόμιζεν τοὺς δούλους νὰ εἶναι μιᾶς διαφορετικῆς φύσεως, καὶ πολλὰ κατωτέρας ἱκανότητος ἀπὸ τοὺς ἐλευθέρους.
Τόσον δὲ ἀναγκαίαν τὴν ἐλευθερίαν ἔκρινε εἰς τὸν ἄνθρωπον, ὅπου χωρὶς αὐτὴν δὲν μποροῦσε νὰ ὀνομασθῇ ἄνθρωπος.
Ἡ ἐλευθερία λοιπόν, ὦ Ἕλληνες, εἰς ἡμᾶς εἶναι, ὡς ἡ ὅρασις εἰς τοὺς ὀφθαλμούς.
Ἂν ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι ἐλεύθερος, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γνωρίσῃ τὴν διαφοράν του ἀπὸ τὸν δοῦλον, καὶ ἐξακολούθως εἶναι ἀναγκαῖον πρᾶγμα εἰς τὸν δοῦλον νὰ γνωρίσῃ τὴν ἐλευθερίαν, διὰ νὰ μισήσῃ τὴν δουλείαν, καὶ νὰ τὴν ἀποστραφῇ.
Καὶ κάπως …ἔτσι, ἐδημιουργήθη τὸ …«ποτάμι»!
(Γιὰ τὴν παραπάνω φωτογραφία σχολιάζει ὁ φίλος Μανώλης Ζαμπέτας:
«Κι ἔτσι λοιπὸν ποὺ λὲς παιδί μου, ἱδρύθη «τὸ ποτάμι»…»
Δὲν ἔχω μπῇ στὸν κόπο νὰ ἀσχοληθῷ σοβαρὰ μὲ τὸ νέο «φροῦτο» ποὺ μᾶς προέκυψε, διότι τὸ θεωρῶ ἤδη …σάπιο… Ἀπὸ τὴν …ἀρχὴ ἀρχή του… Καὶ μὲ τὰ σάπια λοιπὸν δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἀσχολούμεθα… Μεταξὺ τῶν πολλῶν ἄλλων ποὺ ἐμπεριέχουν εἶναι καὶ ὁ κίνδυνος μεταδόσεως μολύνσεων… Ἰσχυρῶν μολύνσεων, σὰν αὐτὴν ποὺ ἔχουν πάθῃ ΟΛΟΙ οἱ …τηλεαστέρες τῶν ἡμερῶν μας, οἱ κομματάρχες καὶ οἱ ἐπίδοξοι σωτῆρες μας.. Συνέχεια
Ὅποιος λατρεύει τὸ πᾶν, λατρεύει καὶ τὸ μέρος.
Ὅποιος λατρεύει τὸ πᾶν, λατρεύει καὶ τὸ μέρος.
Ἐάν αὐτὸς λατρεύῃ μόνον μίαν προσωπικότητα, ὅσον ἰσχυρᾶ καὶ ἀγαθὴ καὶ ἀν εἶναι αὐτή, ὑποτιμᾷ τὸ Σύνολον.
Αὐτὸς ποὺ λατρεύει τὴν Φύσιν καὶ τὸ φῶς της, θαυμάζει, ἀγαπᾷ καὶ σέβεται κάθε συνειδητὸ «ἐγώ» ποὺ εἶναι καρπὸς τῆς φύσεως.
Εἶναι ἐραστής τῆς ἀληθείας καὶ αὐτὴν ἀναζητᾷ εἰς ὅλον τὸν ἐπίγειον βίον του, αὐτήν ἀκολουθεῖ καὶ αὐτήν διδάσκει. Συνέχεια