Τόσα χρόνια λοιπὸν φίλοι μου μου κυττούσαμε (λέμε τώρα) τοὺς κοινωνικοὺς μας ἀγῶνες.
Τόσα χρόνια ἀναζητούσαμε τρόπους γιὰ νὰ βολευθοῦμε καλλίτερα, νὰ χωθοῦμε βαθύτερα καὶ νὰ …πακτωθοῦμε ὁπουδήποτε…
Τόσα χρόνια, ἐν ὀλίγοις, κυττούσαμε στὸ λάθος σημεῖο.
Κι αὐτό, τὸ λάθος σημεῖον, ἴσως νὰ μὴν τὸ ἔχουμε ἀκόμη ἀντιληφθῆ, ἀλλὰ σίγουρα ἔχουμε ἀρχίση νὰ βλέπουμε κάποια ἀπὸ τὰ λάθη μας. Κι ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερά μας λάθη ἦταν ἡ ψωροκωσταινέικη ὀπτική μας γιὰ τὰ γεγονότα.
Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα, ἐὰν αἰσθάνεται κάποιος ὡς παρακατιανός, τότε δρᾶ καὶ ὡς παρακατιανός. Συνέχεια