Ἔχω σοβαροτάτους λόγους νὰ συμφωνήσω μὲ τὴν παρακάτω ἐπιστολή. Δυστυχῶς δὲν τὴν ἔγραψα ἐγώ. Ἀλλὰ περίπου τὰ ἴδια θὰ ἔγραφα. Τὴν ἔλαβα μὲ μήνυμα πρὸ ὁλίγου καὶ τὴν μοιράζομαι μαζύ σας.
Τροφὴ γιὰ σκέψι..
Μια πιο νηφάλια ανάλυση περί των θέσεων του Μίκη. Η αλήθεια είναι ότι παραβλέπει τον προδοτικό ρόλο της “αριστεράς” διαχωρίζοντάς την από την “δεξιά”, παρ΄όλο που όλοι τους είναι συνυπεύθυνοι για την κατάντια του τόπου. Ίσως αδυνατεί να αποκοπεί από το σύνδρομο των κομμάτων ως Συνέχεια
Ἡ καλή φίλη Ἑλένη, μοῦ ἔστειλε τὸ παρακάτω κείμενον. Εἶναι μία πραγματική ἀποκάλυψις γιὰ τὸ ποιόν καὶ τὸ εἶδος τῆς «ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας» ποὺ στήθηκε γιὰ νὰ ἀποκοιμίσῃ τὸν Ἑλληνικό λαό.
Πρωτεργᾶτες; Οἱ γνωστοί! Θὰ βασισθῶ στὴν καλή θέλησι καὶ τὴν καλή καρδιά τους. Ὅμως ἡ κυρία Μαργαρίτα Παπανδρέου, γιατί τόσο πολύ κόπτεται γιὰ τὰ δικά μας; Ὡς σύζυγος τοῦ συζύγου της; Ὡς Ἕλληνίς πολίτης; Ἢ ὡς κάτι ἄλλο;
Τὸ σημαντικότερον εἶναι στὸ ποιός ἦταν ὁ Ἰπεκτσί καὶ πῶς ἐννοοῦσε τὴν «ἑλληνοτουρκική φιλία»… Κάτι σὰν ἕνα Αἰγαῖο μισό μισό… Κάτι σὰν συνεκμεταλλεύσεις… Κάτι σὰν ὄξω οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὴν Θράκη…
Ὁ τίτλος, δανεισμένος κι ἐλαφρῶς παρεφρασμένος ἀπὸ τὸ Ῥεσᾶλτο.
Ὁ κύριος Δημητροκάλλης ἔμαθε τὰ τῶν σχολιασμῶν μου καὶ μοῦ«ἀπήντησε» στὸ σημείωμα ποὺ εἶχα ἀναρτήσει στὶς 27 Φεβρουαρίου 2011. (Ἕνας μήνας εἶναι καλός χρόνος γιὰ προετοιμασία…. Λέω…) Συνέχεια
Πωλεῖται ἡ χώρα Ἑλλάς μᾶλλον… Ὅσο ὅσο…
Καταλάβαμε….
Τό νέο ναρκωτικό τῆς νέας τάξεως πραγμάτων.
Το πολιτικό σύστημα καταρρέει όχι γιατί απέτυχε, όχι γιατί οι κοινωνίες το έχουν στριμώξει στη γωνία και δεν αντέχει άλλο τα λαϊκά χτυπήματα , αλλά για να παρασύρει μαζί του τα Έθνη – κράτη ώστε με πρωτοφανή βιαιότητα να αναδυθεί η αρχέγονη απαίσια μορφή του ,χωρίς τα “φτιασίδια” του παρελθόντος.
Ο καπιταλισμός σαν σύστημα δεν ήταν τελικά παρά μια μουτσούνα αυτού του μισάνθρωπου ολιγαρχικού συστήματος, το οποίο απλώθηκε σαν την λέπρα της οποίας το τελευταίο στάδιο βιώνουμε όλοι σήμερα.
Καταρρέει λοιπόν το σύστημα και μαζί με αυτό θα καταρρεύσουμε και εμείς σαν λαός, σαν οικογένειες, σαν πρόσωπα.
Συνέχεια
Ἐδῶ κι ἀρκετές ἡμέρες λαμβάνω κατ’ ἐξακολούθησιν, ἕνα συγκεκριμένο μήνυμα, μὲ ἕναν συγκεκριμένο τίτλο:
«ἡ καλλιτέρα οἰκονομική ἀνάλυσις ἀπό τὸν Δημήτρη Καζάκη».
Εἰλικρινῶς, τὸ ἔλαβα τόσες πολλές φορές (μάλιστα ἀπό κάποιους διπλό καὶ τριπλό) ποὺ στὸ τέλος ἀπεφάσισα νὰ τὸ παρακολουθήσω. Ἔφτιαξα καφέ, πῆρα τὰ κουράγια μου κοντά, κατέβασα τὰ τηλέφωνα καὶ ξεκίνησα… Δύο ὥρες ἦταν ὅλο αὐτό… Ἤθελε μίαν κάποια προετοιμασία! Συνέχεια
Λαμβάνω προσκλήσεις γιὰ διάφορες ἐκδηλώσεις ποὺ θὰ συμβοῦν ἐντός 
τῶν ἐπομένων ἡμερῶν. Μία ἀπό αὐτὲς ἔχει διοργανωθεῖ ἀπό τὸν δημοσιογρᾶφο Σπῦρο Χατζάρα, ποὺ ἔως πρὸ τινος, ἐκραύγαζε ἀπό τὸν τηλεοπτικό του δέκτη, ἀναφορικῶς μὲ τὰ ὅσα θὰ πάθουμε ἀπό τὰ στίφη τῶν ΛΑΘΡΟεποίκων, ποὺ ἔχουν καταλάβει τὴν χώρα μας. Κι ὄχι μόνον φυσικά! Τὰ ἐθνικά μας θέματα ἦταν στὴν πρώτη διάταξι τοῦ ἐνημερωτικοῦ δελτίου του.
Ἀνέγνωσα λοιπόν τὴν πρόσκλησι μὲ μεγάλη προσοχή. Δυστυχῶς, κι ὁ Χατζάρας ἐπαναλαμβάνει τὸν Καζάκη. Κατά λέξι σχεδόν. Πουθενά, ὡς Συνέχεια
