(Το αρχηγιλίκι βέβαια ευθύνεται, αυτή η ανάγκη την κινεί).
Χθες πραγματικά ήταν η πρώτη μέρα που το διασκέδασα, δεν νευρίασα καθόλου, αντιθέτως μου φάνηκε πολύ αστείο το σκηνικό. Ακούς από τρεις πλευρές ανθρώπους με ντουντούκες και μικρόφωνα να μιλάνε, με τα γνωστά παλαμάκια, κι η πλατεία να σείεται!! Πραγματικά, γι’ αυτόν το λόγο, αξίζει να κατέβει κάποιος Σύνταγμα. Όχι για τον αγώνα, αυτό πια έχει παρέλθει ως σκοπός, έγινε πολύ δευτερεύον. Αξίζει να κατέβεις για να δεις πώς πασχίζει ο άνθρωπος να φανεί για να γραφτεί στην ιστορία. Συνέχεια
