Γιατί καθημερινῶς ἱδρώνουμε καί ἀγωνιζόμεθα;
Μόνον γιά νά ἐπιβιώσουμε; Μόνον γιά νά ἐπιτύχουμε «τόν ἄρτον τον ἐπιούσιον»;
Τότε πῶς ἐπέτυχαν κάποιοι, ἐλάχιστοι ἀλλὰ ὑπαρκτοί, νά ἐπιβιώσουν μέ …ἀκρίδες κι ἀράχνες;
Μήπως κάτι διαφορετικό ἔκαναν;
Ἐφ’ ὅσον ὅμως καλύπτεται αὐτή ἡ ἀνάγκη, ξεκινᾶμε γιά τήν ἐπομένη πού λέγεται ἀσφάλεια;
Τότε πῶς ἐπέτυχαν κάποιοι, ἐλάχιστοι ἀλλὰ ὑπαρκτοί, νά ἐπιβιώσουν δίχως της; Συνέχεια
Συνηθίζουμε τελικῶς νὰ υἱοθετοῦμε κάθε εἴδους ἀπόψεις ποὺ ….ἐπιβεβαιώνουν τὸ σύστημα πεποιθήσεών μας. Ἀκόμη κι ὁ τρόπος ποὺ θρησκευόμεθα ἢ ποὺ ψηφίζουμε ἢ ποὺ δημιουργοῦμε τὶς σχέσεις μας, ἤ, τέλος πάντων, ποὺ ἐπιλέγουμε τὸ ὅ,τι δήποτε, γενικότερα, οὐδόλως πατᾶ ἐπάνω σὲ στέρεες βάσεις ἐπιχειρημάτων, παρὰ μόνον σὲ πρόσκαιρες ἀντιλήψεις κι ἀπόψεις, πού, συνήθως, ἐὰν συναντήσουν ἀντίλογο καλὰ δομημένο, καταῤῥέουν θορυβωδῶς. Κυρίαρχος δὲ μοχλὸς ἐλέγχου τῶν συμπεριφορῶν μας, ποὺ ἐκπηγάζουν ἐκ τῶν ἀπόψεών μας, εἶναι τὸ θυμικό μας.
Συνέχεια
Ἐπιλέγω πάντα τὸν καλλίτερο δρόμο…
Ἐκεῖνον ποὺ θὰ μὲ ὁδηγήσῃ σὲ ἠθικὴ ἱκανοποίησιν.
Μὰ ἡ ἠθικὴ ἱκανοποίησις, ἡ πραγματική, κι ὄχι ἡ ἐπιδερμική, ἀναφέρεται πάντα στὸ κοινὸ καλό. Συνέχεια
Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει πόσων χρονῶν εἶσαι.
Θέλω νὰ ξέρω ἂν ῥισκάρῃς νὰ φανῇς κουτὸς γιὰ χάρη τῆς ἀγάπης καὶ τῶν ὀνείρων σου.
Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ποιοὶ πλανῆτες εἶναι γύρω ἀπὸ τὸ φεγγάρι σου.
Θέλω νὰ ξέρω ἂν ἔχῃς ἀγγίξη τὸ βάθος τῆς δικῆς σου λύπης, ἂν εἶσαι ἀνοικτὸς στὶς προδοσίες ἢ ἐὰν ἔχῃς ζαρώση ἀπὸ τὸ φόβο.
Θέλω νὰ ξέρω ἂν μπορῇς νὰ μείνῃς μὲ τὸν πόνο τὸν δικό σου καὶ τὸν δικό μου, χωρὶς να τρέξῃς νὰ κρυφθῇς. Συνέχεια
Ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται κυρίως ἀπὸ ἀμέτρητες ἐκδοχὲς τῆς κάθε …«ἰδεολογίας», μὲ ἀποτέλεσμα οἱ συνεπακόλουθες -περαιτέρῳ- κοινωνικὲς διασπάσεις νὰ εἶναι αὐτονόητες, ἀναπόφευκτες καί, σὲ ἕναν βαθμό, ἀναγκαῖες. Πῶς εἶναι δυνατόν νά συνεργασθοῦμε/συμπράξουμε/συμπορευθοῦμε μέ ἄλλους ὅταν ἐμεῖς κι αὐτοί χωριζόμεθα ἀπό («ἰεολογικά») χάσματα; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀκολουθήσουμε ἕναν ὁποιονδήποτε «προβατάρη» ἐάν αὐτός κι ἐμεῖς σκοπεύουμε ἄλλα; Πῶς εἶναι τελικῶς δυνατόν νά συμπαραταχθοῦμε μέ ἄλλους, ὅταν ὁ κάθε ἕνας ἐξ αὐτῶν τελικῶς ἀντιλαμβάνεται τίς πρώτιστες ἀνάγκες μέ ἄλλου εἴδους προτεραιότητες; Συνέχεια
Γιὰ νὰ γίνουν πραγματικότης.
Τὰ ὄνειρά μου χρειάζονται τὸ πιστεύω μου σὲ αὐτά.
Χρειάζονται δεσμεύσεις καὶ ἀποφασιστικότητα.
Χρειάζονται ἀκόμη καὶ στερήσεις, μαζὺ μὲ τὴν προσήλωσιν. Συνέχεια
