Α. Ἡ «παραδοσιακή» ἑλληνικὴ διανόησις, ποὺ ἡγεμόνευσε ἰδεολογικὰ ἀπὸ τὶς ἀπαρχὲς τοῦ νεοελληνικοῦ κράτους ἔως τὸ 1950 περίπου, ἀντιστοιχεὶ στὸν μικροαστικό, ἐμπορικὸ καὶ ἀγροτικὸ χαρακτῆρα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Κύριες μορφές της εἶναι ὁ δικηγόρος, ὁ ἰατρὸς καὶ ὁ ἐκπαιδευτικός. Ἰδανικὸ αὐτοῦ τοῦ τύπου διανοήσεως εἶναι ἡ «ἀναγεννησιακή» πανεπιστημοσύνη, ἡ εὐρυμάθεια, ἡ ἐνασχόλησις μὲ «πᾶν τὸ ἐπιστητό». Στὴν κορυφὴ τῆς κλίμακος τῶν ἀξιῶν τῆς εὑρίσκονται ὁ ἐκπαιδευτικὸς οὐμανισμός, ὁ κλασικισμὸς καὶ ἡ ὁλόπλευρος μόρφωσις (Bildung). To νομικὸ ἐγχειρίδιο μὲ τὴν ἀκριβολογία καὶ τὴν διδακτικότητά του, εἶναι τὸ κατ’ ἐξοχὴν ἀντιπροσωπευτικὸ προϊὸν αὐτῆς τῆς διανοήσεως, ποὺ συμβολίζει τὴν δεοντολογικὴ λειτουργία της καὶ τὴν ἠθοπλαστικὴ ἀποστολή της.
Συνέχεια
Ἦσαν οἱ ἐποχὲς τῆς «μεγάλης ἐπιθέσεως» στὴν διάρκεια τῶν ὁποίων ἐπλήγη καὶ ἡ χώρα μας. Τὸ «σουηδικὸ μοντέλο» προωθεῖτο κατὰ κόρον, τὸ CERN ἐλάμβανε μεγάλη δημοσιότητα γιὰ τὰ πειράματα ποὺ προσπαθοῦσαν νὰ …«ἀποδείξουν» ὅτι οἱ βιβλικὲς γραφὲς ἦσαν σωστὲς καὶ μποροῦσε νὰ κατασκευασθῇ ἡ μηχανιστικὴ κατ’ ἐκείνους ὕλη (ἄρα καὶ ὁ αἰσθητὸς κόσμος) ἐκ τοῦ μή-ὄντος, οἱ ἀγγλογύφτοι ἔστηναν τὴν ἀπατεωνιὰ τῶν χρεῶν σὲ κρατικὰ ὁμόλογα ἄλλων χωρῶν (καθὼς καὶ τὰ πλοκάμια καὶ τοὺς καὶ ψευδονόμους εἰσπράξεως πλασματικῶν χρεῶν), τὰ ἐπίσημα ξένα ΜΜΕ «βαροῦσαν τὰ νταούλια» τοῦ πουριτανικοῦ ἠθικουρισμοῦ καὶ οἱ ὀργανωμένες ἐνοχικὲς ἐκστρατεῖες ἅπλωναν τὰ πλοκάμια τους μέσῳ ψευτοπνευματιστικῶν ἀσυναρτησιῶν ἢ σοβαροφανῶν τσιτάτων τοῦ «ῥεαλισμοῦ» (μέτωπο τῆς ψευτολογικῆς)….
Απρέπεια Αφροαμεριικανού τουρίστα μπροστά στην Βουλή των Ελλήνων!