Πάντα προσπαθοῦσα νὰ εὕρω τὶς λέξεις γιὰ νὰ περιγράψω τὸ ξεκίνημα μιᾶς ἱστορίας ἀγάπης, ἀλλὰ δὲν ἔχω καλλίτερη ἀρχὴ ἀπὸ αὐτή:

Νόμιζα ὅτι εἶμαι πλούσιος ἔχοντας ἔνα λουλούδι μοναδικὸ στὸν κόσμο καὶ νὰ τώρα ποὺ δεν ἔχω παρὰ ἔνα κοινὸ τριαντάφυλλο. Καὶ πέφτοντας στὸ χορτάρι ἔκλαψε.

Τότε ἐμφανίστηκε ἡ ἀλεποῦ.
– Καλημέρα εἶπε ἡ ἀλεποῦ.
– Καλημέρα ἀπήντησε εὐγενικὰ ὁ μικρὸς πρίγκηπας, ποὺ στράφηκε μὰ δεν εἶδε τίποτα.
– Ἐδῶ εἶμαι, εἶπε ἡ φωνὴ κάτω  ἀπὸ τὴν μηλιά.
– Ποιά εἶσαι; εἶπε ὁ μικρὸς πρίγκηπας. Εἶσαι πολὺ ὄμορφη….
– Εἶμαι μιὰ ἀλεποῦ, εἶπε ἡ ἀλεποῦ.
– Ἔλα νὰ παίξουμε, τῆς πρότεινε ὁ μικρὸς πρίγκηπας. Εἶμαι τόσο λυπημένος….
– Δὲν μπορὼ νὰ παίξω μαζύ σου, εἶπε ἡ ἀλεποῦ, γιατὶ δὲν μὲ ἔχεις ἐξημερώσει.
– Τί θά πῆ ἐξημερώνω; ῥώτησε ὁ μικρὸς πρίγκηπας.
– Ἐξημερώνω θὰ πῆ δημιουργῶ δεσμούς. Τώρα, προσέθεσε ἡ ἀλεποῦ, δὲν εἶσαι γιὰ ἐμέναν παρὰ ἔνα παιδὶ ὅμοιο μὲ ἄλλα ἑκατὸ χιλιάδες παιδάκια. Δὲν σὲ ἔχω ἀνάγκη καὶ οὔτε κι ἐσὺ μὲ ἔχεις ἀνάγκη. Δὲν εἶμαι γιὰ ἐσέναν, παρὰ μόνον μία ἀλεποῦ, ὅμοια μὲ ἑκατὸ χιλιάδες ἄλλες ἀλεποῦδες. Ἀλλὰ ὅταν θὰ μὲ ἔχης ἐξημερώσει θὰ ἔχουμε δημιουργήσει δεσμούς, θὰ ἔχουμε ἀνάγκη ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Καὶ τότε θὰ εἶσαι γιὰ ἐμέναν μοναδικὸς στὸν κόσμο καὶ θὰ εἶμαι γιὰ ἐσέναν μοναδικὴ στὸν κόσμο…..
Ὁ μικρὸς Πρίγκηπας Ἀντουὰν Ντὲ Σὲντ Ἐξυπερὶ

Ἔτσι ξεκινᾶ μιὰ ἱστορία ἀγάπης ὅταν διακινδυνεύουμε νὰ βγοῦμε στὸ φῶς καὶ νὰ προσφέρουμε τὸν ἑαυτό μας στὸν ἄλλον.
Αὐτὸ μᾶς κάνει νὰ νοιώθουμε ὑπέροχα, τὸ συναίσθημα εἶναι ἐξαιρετικό, εἶναι μεθυστικὸ καὶ δὲν τὸ εἴχαμε φαντασθεῖ ὅταν βρισκόμασταν στὸ σκοτεινὸ σπίτι τῶν περιορισμῶν καὶ τῶν φόβων μας.
Ἂν ὅμως κάτι μᾶς τρομάξῃ ξαναγυρνοῦμε πίσω στὸ παλαιὸ γνώριμο σκοτάδι τοῦ φόβου, ποὺ τὸ προτιμοῦμε ἀπὸ τὴν ἀβέβαιη, εὔθραυστη καὶ χωρὶς ἐγγυήσεις ἀγάπη.
Καὶ παλινδρομοῦμε ἀνάμεσα στὴν ἀγάπη καὶ στὴν φυγή, μέχρι νὰ ἀποκτήσουμε ἀρκετὸ θάῤῥος καὶ νὰ πάψουμε νὰ ἔχουμε ἀνάγκη τὸ σκοτεινό μας καταφύγιο.

Καὶ ξαφνικὰ συμβαίνει ἕνα θαῦμα!!!
Κυττάζουμε γύρω μας καὶ ἀνακαλύπτουμε ἕνα σπίτι ἀπὸ φῶς. Καὶ ἀναρωτιόμαστε πῶς κτίσθηκε.
Ἀπὸ ποῦ προῆλθε.
Κτίσθηκε ἀπὸ τὸ θάῤῥος τῆς καρδιᾶς νὰ ἀναμείξῃ  τὸν φόβο καὶ τὸν θυμὸ μὲ τὴν ἀφοσίωση, τὴν κατανόηση, τὴν ἐμπιστοσύνη καὶ τὴν ἀποδοχή. Γιατὶ θέλει θάῤῥος γιὰ νὰ συνδεθῇς ἀληθινὰ καὶ νὰ ζήσῃς στὸ σπίτι τῆς ἀγάπης, ἀντὶ νὰ ἐπιστρέψῃς στὰ γνώριμα σκοτεινὰ λημέρια.

Ἂν ἔνας ἄνθρωπος ἔχει τὴν ἀγάπη γιὰ ὁρμητήριό του, ὅσα προβλήματα κι ἂν χρειασθῇ νὰ ξεπεράσῃ, τὸ σπίτι τοῦ φωτὸς τελικὰ θὰ τὸ ὁλοκληρώση.

– Θὰ πρέπει νᾶ ἔχῃς μεγάλη ὑπομονὴ γιὰ νὰ ἐξημερώσῃς κάποιον, ἀπήντησε ἡ ἀλεποῦ.
Θὰ κάθεσαι λίγο πιὸ μακρυὰ ἀπὸ ἐμέναν στὸ χορτάρι. Θὰ σὲ κυττάζω μὲ τὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ μου καὶ δὲν θὰ λὲς κάτι.
Ἡ γλῶσσα εἶναι πηγὴ παρεξηγήσεων.
Κάθε ἡμέρα ὅμως μπορεῖς νὰ κάθεσαι ὅλο καὶ πιὸ κοντά…

Γιῶτα Σούσουλα

φωτογραφία