Ἕνας τεράστιος, ὁλόχρυσος καὶ πλήρης φωτὸς Προμηθεύς!!!
Συγκινητικό. Πάρα πολύ.
Βλέπετε οἱ Ἰάπωνες τιμοῦν τὴν ἱστορία τῆς Ἀνθρωπότητος μὲ ὅλους τοὺς τρόπους.
Μὴ τὸν ἀναζητήσετε σὲ ἄλλα μέρη τῆς γῆς καὶ ἰδίως ἐδῶ. Ἐδῶ ἰδιαιτέρως δὲν χωρᾶ!
Ὄχι στὸ Ἑλλαδοκαφριστὰν τοὐλάχιστον.
Διότι στὴν Ἑλλάδα, στὴν καρδιὰ τῶν Ἑλλήνων, ὁ Προμηθεὺς οὐδέποτε ἔπαυσε νὰ ὑπάρχῃ καὶ νὰ χαρίζῃ στιγμὲς ἡρεμίας μὲ τὴν γνώσι του καὶ τὴν προνοητικότητά του.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀνάγκη
Ἡ διαχρονικὴ δουλεία μας.
Ἡ δουλεία ἦταν πάντα ἕνα μέσον διαβιώσεως, συνήθως στὰ ὅρια τοῦ ὑπερμέτρου πλουτισμοῦ, γιὰ σχεδὸν ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς κοινωνίες, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν. Κάποτε, σὲ κοινωνίες ἀπολύτως βαρβαρικές, ὁ δοῦλος ἦταν ἀντικείμενον.
Σὲ ἄλλες πάλι, περισσότερο ἐκπολιτισμένες, ὁ δοῦλος ἦταν ἀνθρώπινον ὄν, ἀλλὰ δίχως πολιτικὴ ἐλευθερία. Μὲ δικαιώματα μέν, ἀλλὰ δίχως πολιτικὸ λόγο. Πρὸς τοῦτο στὴν Ἀθήνα τῶν κλασσικῶν χρόνων συναντᾶμε κοινωνίες ποὺ προστατεύεται ὁ δοῦλος, ἀλλὰ μὲ ὅριο τὴν ἀναγνώρισι τῆς δουλείας του. Νὰ μὴν βιάζεται δῆλα δή, ἀλλὰ νὰ παραμένῃ ἐντὸς τῆς κοινωνίας δουλεύοντας.
Ὅταν μὲ τὸ καλὸ ξεπεράσαμε τὰ χρονικὰ ὅρια τοῦ μεσαίωνος καὶ περάσαμε στὴν ἀναγνώρισι τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, τότε ἡ δουλεία ἄλλαξε ὄνομα καὶ οἱ δοῦλοι ἀνεβαθμίσθησαν σὲ …δουλευτές!!!
Δῆλα δή, καταχρηστικῶς, ἐργαζομένους. Διότι σήμερα δὲν πηγαίνουμε στὴν ἐργασία μας ἀλλὰ στὴν δουλειά μας. Ἄρα ἐξακολουθοῦμε νὰ παραμένουμε δοῦλοι, δίχως φυσικὰ νὰ ἔχῃ ἀλλάξῃ κάτι ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῶν δούλων τῆς Ῥώμης.
«Μὴ ξαναδῶ τσαντίρια, πατσαβούρια καὶ γυφτοπάζαρα στὴν Ἀκαδημία!»
Τὸ περασμένο Σάββατο μόλις, ὁ Καμίνης ἔστειλε τὴν ἀστυνομία στὸ Σύνταγμα καὶ διέλυσε τὸ ἀνταλλακτικὸ παζάρι βιβλίων (πρωτοβουλία ἀριστερῶν ὁμάδων). Καὶ τὸν βρίζανε ὡς «φασίστα» οἱ «δημοκράτες». (Πρὸς ἐνίσχυσιν ποίων Συρίων τὸ παζάρι, δὲν κατάλαβα πάντως. Ἐλπίζω ὄχι ὑπὲρ τῶν «δημοκρατῶν» (ἰσλαμιστῶν), οἱ ὁποῖοι καῖνε ἐκκλησίες, ἀπάγουν ἱερεῖς καὶ ξεπατώνουν τὸν ἐναπομείναντα ἑλληνισμὸ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς.)
Συνέχεια
«Γκρεμίστε την νὰ φτιάξουμε μίαν νέα. Τὴν Ἑλλάδα ἐννοῶ!»
«Τὸ κτίριο δὲν εἶχε ἄλλη ἔξοδο πέρα ἀπὸ τὴν κυρία εἴσοδο…»
«Δὲν ὑπῆρχε σύστημα πυροσβέσεως στὸ κτίριο τῆς Marfin»
«Δὲν ἦταν τὸ πρόβλημα ἡ μολότωφ. Ἦταν ὅτι δὲν ξέραμε τί νὰ κάνουμε. Ὁ χρόνος ὑπῆρχε», σύμφωνα μὲ τὸν μάρτυρα…
καὶ ψάχνονται τώρα μὲ τὴν διοίκηση τῆς τραπέζης….Συνυπαίτειοι!
Μά… Ῥὲ σεῖς οἱ κύριοι ὑπαίτειοι τῆς συμφορᾶς εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἔδωσαν τὴν ἄδεια…Τις ἄδειες παρακαλῶ νὰ λειτουργῇ τὸ ὑποκατάστημα σὰν χῶρος ἐργασίας… βρὲ οὔτε ζῶα δὲν πρέπει νὰ φυλάγονται σὲ κτίριο δίχως Συνέχεια
Οἱ Ἰσπανοὶ εἶναι ἠλίθιοι ποὺ μαζεύουν φράουλες.
Οἱ Ἕλληνες εἶναι ἔξυπνοι ποὺ δὲν μαζεύουν!!!
Πρὸ μερικῶν ἐτῶν εἶχα διαβάσῃ σὲ κάποιο ἱστορικὸ βιβλίο γιὰ τὴν περίοδο στὸ Ναύπλιο, λίγο μετὰ τὴν ἐπανάστασι τοῦ 1821.
Τὰ μόνα χρήματα ποὺ ὐπῆρχαν στὰ ταμεῖα ἦταν τῶν δανείων, τὴν στιγμὴ ποὺ οἱ ἀγωνιστὲς λιμοκτονοῦσαν.
Παρὰ τὴν φτώχεια ὅμως καὶ τὴν πείνα, οὐδεὶς ἤθελε νὰ γίνῃ βαστάζος, ἀχθοφόρος. Κι ἔτσι τὴν δουλειὰ τὴν ἔκαναν οἱ Μαλτέζοι.
Τί σημαίνει αὐτό λοιπόν;
Πώς ἐμεῖς δέν θά δουλέψουμε γιά νά κερδίσουμε τό ψωμί μας; Ἤ μήπως κάτι ἄλλο;
Τὸ κορμί μου εἶναι δεμένο στὸν βράχο τοῦ Προμηθέως Δεσμώτου.
Θλίβομαι πραγματικά. Ἡ ψυχή μου, τὸ κορμί μου εἶναι δεμένο στὸν βράχο, σὰν τὸν Προμηθέα Δεσμώτη…
Νοιώθω τὸ συκώτι μου ἡμέρα μὲ τὴν ἡμέρα νὰ τὸ τρώῃ τὸ σάπιο σύστημα τοῦ νεοέλληνος καὶ τοῦ ῥαγιᾶ… Ἐσύ μήπως νοιώθεις τό ἴδιο;;;
Κάθε ἡμέρα ἔχω σκέψεις ποὺ περνοῦν στὸ μυαλό μου, γιὰ τὸ πῶς θὰ μπορέσω νὰ ἀφήσω πίσω μίαν νέαν Ἑλλάδα… Τί θά ἀφήσω; Συντρίμια καί τέφρα;
Μὲ νοιώθεις, βλέπεις τὸ ἴδιο κι ἐσύ. Κάθε ἡμέρα μὲ τρώει ἡ σκέψις τί θὰ γίνουν τὰ παιδιά μου, ἐὰν μπορῶ νὰ κάνω κάτι βέβαια… Σὲ τί Ἑλλάδα θὰ μεγαλώσουν.
Τὸ νοιώθεις κι ἐσύ… Συνέχεια