Ἀκόμη ΔΕΝ ξεχνῶ!!!

Στὶς 20 Ἰουλίου 1974, 40.000 Τοῦρκοι, εἰσέβαλαν παράνομα στὶς βόρειες ἀκτὲς τῆς Κύπρου, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν παράνομη (σταδιακή-ἔως τὸ τέλος Αὐγούστου τοῦ 1974- καὶ μὲ τὴν «ἀνοχή» τῶν «συμμάχων» μας) κατοχὴ τοῦ 37% τοῦ νησιοῦ.
Περίπου 200.000 ἄνθρωποι ἐξεδιώχθησαν ἀπὸ τὰ σπίτια τους κι ἔγιναν πρόσφυγες στὴν ἴδια τους τὴν πατρίδα.

Περίπου 4.000 σκοτώθηκαν  καὶ 2.500 ἐδηλώθηκαν ὡς ἀγνοούμενοι.

Γιὰ αὐτὸ τὸ ἔγκλημα δὲν θὰ βάλη κάποιος τὴν σημαία τῆς Κύπρου σήμερα στὸ προφίλ του.Ἀκόμη ΔΕΝ ξεχνῶ!!!

Συνέχεια

Οἱ Τρωᾶδες…

Οἱ Τρωᾶδες, ὁ γυναικεῖος θρῆνος σὲ κάθε πόλεμο, κάθε Τροία.

«Ἀρχίζομεν τὸν ἕναν θρῆνον καὶ εἰς ἄλλον πίπτομεν πάλιν».

Ἀνακαλῶντας τὸν στῖχο τοῦ Κάλβου, οἱ Τρωᾶδες εἶναι ἕνα δρᾶμα τοῦ θρήνου. Μὲ αὐτὸν ἀνοίγουν, εἰς αὐτὸν καταλήγουν. Μὲ τὸν θρῆνο τῆς Ἐκάβης ἐπὶ σκηνῆς ἀνοίγει τὸ πρῶτο στάσιμο τῶν Τρωάδων τοῦ Εὐριππίδου, μὲ τὸν θρῆνο μίας Τρωαδίτισσας τῆς φλεγομένης Συρίας ἀνοίγουν καὶ οἱ Τρωᾶδες τῆς Συρίας, στὸ Old Vic τοῦ Λονδίνου. Ἐχει παρατηρηθεῖ ὅτι οἱ Τρωᾶδες εἶναι ἕνα δρᾶμα στὸ ὁποῖον λείπει ἡ δραματικὴ δομή. Ἐὰν ἡ τραγῳδία εἶναι «πρᾶξις τελεία», ἐδῶ ἡ πρᾶξις ἔχει ἤδη συντελεσθεῖ καὶ τὸ δρᾶμα συνίσταται σὲ ἕναν θρῆνο, πού, χωρὶς καμμία ἀναστολή, καμμία ἀνακούφιση, ὅλο βαθαίνει.   Συνέχεια

Λίγα λουλούδια κι ἕνα δάκρυ μόνον ἀπὸ τοὺς πραγματικοὺς βετεράνους…

Πλησιάζει ἡ Μαύρη Ἐπέτειος τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς…

Πάλι οἱ ἐπαγγελματίες βετεράνοι θὰ πάρουν τὰ μπαϊράκια τους καὶ θὰ πᾶν νὰ καταθέσουν στεφάνια καὶ θὰ στριμωχθοῦν νὰ φωτογραφηθοῦν μὲ τοὺς ἐπισήμους, πού, κάνοντας ἀγγαρεία, θὰ κυττοῦν τὸ ῥολόϊ  τους, ἀναρωτώμενοι γιὰ τὸ πότε θὰ περάσῃ ἡ ὥρα νὰ ἐπιστρέψουν στὸ σπίτι τους, χαμογελώντας ἀμήχανα, δεξιὰ κι ἀριστερά… Συνέχεια

Γνωρίζοντας σὲ βάθος τὴν τουρκικὴ βαρβαρότητα

Αὐτοὶ οἱ δύο νέοι Ἕλληνες τῆς Κύπρου συνελήφθησαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους στρατιῶτες, ἐν συνεχείᾳ ἐξετελέσθησαν καὶ ἐπετάχθησαν σὲ πηγάδι, κατὰ τὴν δευτέρα φάση τοῦ Ἀττίλα τὸ 1974.

Συνέχεια

Ἀλήθεια… Ποῦ ἐχάθησαν οἱ καταθέσεις διασωθέντων ΕΛΔΥΚαρίων τοῦ ’74, γιά μέχρι σήμερα ἀγνοουμένους τους; Ποιός τίς ἐξηφάνισε;

Γιὰ χρόνια ὁ πόνος τῶν συγγενῶν τῶν Ἀγνοηθέντων-Ἀγνοουμένων τῆς Κυπριακῆς Προδοσίας, ποὺ ἐξελίχθη σὲ Τραγῳδία, εἶναι ὄχι μόνον μεγάλος, ἀλλὰ …διαρκής!
Καὶ βέβαια δὲν εἶναι κάτι ποὺ τὸ  συνηθίζεις!!!

Συνέχεια

Θά πληρώση κάποτε ἡ Τουρκία γιά τά ἐγκλήματά της;

Ποιός θά καθήση τήν Τουρκία στό σκαμνί γιά ἐγκλήματα πολέμου τό 1974 στήν Κύπρο;;;

«Τί εἶναι γκιαούρης στρατιώτης; Σοικτῆρ… ἐκτελέστε τον…»

Ὁ Μιθριδατισμὸς ποὺ σκοπίμως ἐκαλλιεργήθη ἐπὶ 40+ χρόνια στὸ νησὶ ἀλλὰ καὶ στὸν μητροπολιτικὸ Ἑλληνικὸ χῶρο, ἔγινε ἡ αἰτία νὰ εἴμαστε ὅλοι θεατὲς σὲ ἕνα ἀποκρουστικὸ θέαμα: Νὰ βλέπουμε καὶ νὰ μαθαίνουμε ὅτι ἀδήλωτοι αἰχμάλωτοι πολέμου Ἕλληνες στρατιῶτες καὶ ἐκ κυρίως Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ ἐκ Κύπρου, ἐξετελέσθησαν ἐν ψυχρῷ μὲ μίαν σφαίρα στὸ κεφάλι καὶ πλέον νὰ τὸ θεωροῦμε κάτι …ἁπλᾶ «γνωστό». Συνέχεια