Ἀρχεῖα ἐτικέττας: «ἐδῶ Πολυτεχνεῖο»

Ἡ «γενεὰ τοῦ Πολυτεχνείου» μόνον γιὰ νὰ μᾶς ζαλίζῃ τὰ μέζεα ὑπάρχει!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἡ «γενεὰ τοῦ Πολυτεχνείου» συνεχίζει καὶ μᾶς ζαλίζει τὰ μέζεα, σαράντα χρόνια μετά…
Δὲν τοὺς ἀρκεῖ ποὺ κατέστρεψαν τὴν οἰκονομία καὶ τὸ Κράτος, πρέπει νὰ καταστρέψουν Ἱστορία καὶ Ἔθνος γιὰ νὰ ὁλοκληρωθῇ τὸ σχέδιο…

Ὑποστηρικτὴς τοῦ «Σχεδίου Α(ὐ)νάν.
Μὲ ἀπόφαση τοῦ ΣτΕ εἶχε καθαιρεθῆ ἀπὸ τὴν πανεπιστημιακὴ ἕδρα του, ἀλλὰ ἐπὶ 16 χρόνια δὲν ἐφαρμόζεται ἡ ἀπόφασις αὐτή!!!

Ὑπόθεσις Δημητρίου Μιχαλοπούλου -Ἀντωνίου Λιάκου: Εἴπαμε γιὰ «παραδημοκρατικὲς διαδικασίς» ῥὲ κοπρίτες, ἀλλὰ ὄχι κι ἔτσι!!! Συνέχεια →

Καλὸ εἶναι νὰ μαθαίνουμε καλλίτερα τὴν ἱστορία μας.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Καλὸ εἶναι νὰ μαθαίνουμε καλλίτερα τὴν Ἱστορία.
Εἶναι ὅμως τουλάχιστον γελοῖο νὰ πετάγονται ὅλα τὰ σημερινὰ ἀπολιτίκ φλωρόπαιδα καὶ νὰ καταφέρονται ἐναντίον τοῦ Πολυτεχνείου καὶ τῆς γενεᾶς του. Ζοῦμε μία ἀπὸ τὶς χειρότερες ἐποχὲς λογοκρισίας πολιτικοῦ λόγου καὶ στερήσεως στοιχειωδῶν πολιτικῶν (καὶ δικαστικῶν) ἐλευθεριῶν. Τὰ προβατάκια τῆς πολιτικῆς ὀρθοβλακείας καὶ τῆς λογοκρισίας, τὰ φλώρια ποὺ μεταμορφώθηκαν σὲ μπάτσους γιὰ τοὺς γείτονές τους, ποὺ δὲν ἔχουν νὰ ἐπιδείξουν τίποτε πέρα ἀπὸ τὴν λοβοτομὴ ποὺ διακρίνεται στὸ ἐξαιρετικὰ φτωχὸ λεξιλόγιό τους καὶ τὴν ἐθελοδουλεία τους, καλὸ εἶναι νὰ κάτσουν ἥσυχα στὸ κοπάδι τους καὶ νὰ σταματήσουν τὸ βέλασμα. Γιατὶ κυκλοφοροῦν καὶ Λύκοι.. Συνέχεια →

Ἡ βιομηχανία τοῦ «Πολυτεχνείου» ποὺ ὅμως εἶχε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ νεκρούς.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Κατέκρινα τὴν «βιομηχανία τοῦ Πολυτεχνείου» (γιὰ νὰ παραφράσω τὸν Φιλκενστάιν) ποὺ ἔστησε τὸ καθεστὼς ποὺ χρεωκόπησε τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ 1974 μέχρι σήμερα,
ἀλλά,
ἡ παρατήρησις τοῦ κ. Βαρδουλάκη γιὰ τοὺς νεκρούς (ἀλλὰ καὶ τὴν «παλλαϊκὴ ἀντίσταση στὴν χούντα», σωστή.
Ἐδῶ νεκροὺς εἴχαμε ἐπὶ δημοκρατίας, τὸ 1956 στὴν Ἀθήνα, κατόπιν ἐπεμβάσεως τῆς ἀστυνομίας τῆς τηρούσης πολιτικὴν «ἀψόγου στάσεως» στὶς ἑλληνοβρετανικὲς σχέσεις κυβερνήσεως Καραμανλῆ, στὶς διαδηλώσεις γιὰ τοὺς ἀπαγχονισμοὺς τοῦ Καραολῆ καὶ τοῦ Δημητρίου ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους κατακτητὲς τῆς Κύπρου· δὲν θὰ εἴχαμε στὸ Πολυτεχνεῖο; Συνέχεια →

Ἐρχομένης τῆς …«ἐθνικῆς ἑορτῆς»…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἐρχομένης τῆς «ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ» θέλω νὰ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣΩ, ἀλλὰ δὲν μπορῶ νὰ ἀποφασίσω γιὰ τὸ ἔτος παραγωγῆς….Ἐρχομένης τῆς ...«ἐθνικῆς ἑορτῆς»...
Συνέχεια →

Περὶ τῶν …«ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων».

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἐπειδὴ ἀρχίζει ἡ τριήμερη «ἑορταστικὴ ἐπέτειος» τῆς πιὸ μούφα ἱστορίςα (Πολυτεχνεῖο Α.Ε.), ποὺ μᾶς φόρτωσαν στὸν σβέρκο τὰ λαμόγια τοῦ ’73 – ὁρίστε τὶ ἔλεγε τὸ λαλίστατο ΚΚΕ τότε, διὰ τῆς Πανσπουδαστικῆς. (Παράνομος Τύπος τῆς φοιτητικῆς παρατάξεως τοῦ ΑΝΤΙ-ΕΦΕΕ) στὸ παράνομο φυλλάδιο Νο 8 (Ἰανουάριος-Φεβρουάριος 1974).
Περὶ τῶν ...«ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων».1   Συνέχεια →

Ἀκυρώνοντας τὴν λογική μας, τρεφόμεθα μὲ …ἐλπίδες!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Εὑρεθήκαμε μὲ κάποιους φίλους ἀπὸ τὰ παλαιά, πρὸ ἡμερῶν. Μαζύ τους, στὴν συνάντησιν, ἦσαν καὶ οἱ γονεῖς τους.
Τὰ λέγαμε χαρούμενοι καὶ χαλαροί… Ζέστη εἴχαμε… Χρόνο εἴχαμε… Καλὸ κρασάκι εἴχαμε…
Καλὴ καρδιὰ ἐπίσης…
Κι ἐκεῖ, ἐπάνω στὴν κουβέντα, πιάσαμε καὶ τὰ πολιτικά. (Πῶς νά τό ἀποφύγουμε ἄλλως τέ;)

Ὁ πατέρας τοῦ φίλου μας ἕνας ῥομαντικὸς ἄνθρωπος, πολὺ γλυκός, ποὺ ἐπέρασε τὰ χρόνια του μὲ πολὺ κόπο, δουλειὰ κι ἀγωνία, ἀλλὰ πάντα ἐστάθη ἀποστασιοποιημένος. Ἡ ζωή του ΔΕΝ τοῦ ἄρεσε καὶ σιγὰ σιγὰ ἔφτιαξε ἕναν δικό του κόσμο, ἕναν κόσμο ποὺ χωροῦσε ὅλα αὐτὰ ποὺ δὲν κατάφερε καὶ ποὺ δὲν ἐτόλμησε νὰ διεκδικήσῃ καὶ νὰ ζήσῃ.
Τὸ παθαίνουν αὐτὸ οἱ εὐαίσθητοι ἄνθρωποι.
Ὅμως σὲ ἐκείνην τὴν συνάντησιν δὲν ἦταν ὁ καταθλιπτικὸς κυριούλης, ἀλλὰ ἕνας ἰδιαιτέρως ἱκανοποιημένος κι εὐχαριστημένος ἄνθρωπος. Ὅ,τι καὶ νὰ λέγαμε ἐκεῖνος χαιρόταν.
Κι ὅταν τὸν ἐρώτησα γιὰ τὰ αἴτια τῆς ἱκανοποιήσεώς του, μοῦ ἀπεκάλψυε πὼς ἔρχεται ἡ ἀριστερὰ ἐπὶ τέλους στὰ πράγματα καὶ τοῦ φεύγει ἕνα βάρος. Τώρα δικαιώνεται ἡ γενιά του. Τώρα, ἐπὶ τέλους, μπορεῖ νὰ ἐλπίζῃ… Συνέχεια →