Το πραγματικό τέλος του Αθανασίου Διάκου
(του Ευθύμιου Χριστόπουλου, εκπ/κού-δημοσιογράφου)
Το καλοκαίρι του 1947 ως μαθητής της Β’ τάξης της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, δέχτηκα την παρακίνηση του αείμνηστου Διευθυντού της Δημητρίου Κρικέλα να συγκεντρώσω πληροφορίες από γέρους Λαμιώτες που τις είχαν από τους πατεράδες τους, για ποιο ήταν το πραγματικό τέλος του Αθανασίου Διάκου. Ταξινομώντας αυτές που συγκέντρωσα, είδα ότι τέσσερες ήταν ακριβώς ίδιες, αν και προέρχονταν από γερόντια που ζούσαν σε διαφορετικά σημεία της Λαμίας ο καθένας, και μάλιστα ένας παππούς ήταν απ’ τη Ροδίτσα.
Διαρκῆς…
Ἀσταμάτητος…
Δίχως ἀρχὴ καὶ τέλος…
Αὐτὰ τὰ δεσμὰ πρέπει νὰ σπάσουν…
Νὰ διαλυθοῦν…
Νὰ γίνουν σκόνη κι ἀέρας…
Καλὴν λευτεριὰ νὰ ἔχουμε.
Καλὸν ἀγώνα.
Καὶ …καλὸ βόλι…
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς θὰ νικήσουμε…
Συνέχεια
Μόνον Ἕλληνες.
Νὰ σκέπτονται ὡς Ἕλληνες.
Νὰ ζοῦν ὡς Ἕλληνες.
Νὰ πορεύονται ὡς Ἕλληνες…
Δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος…
Γιὰ ὅλον τὸν πλανήτη, γιὰ κάθε Ἄνθρωπο, γιὰ κάθε πορεία…
Ο Σέρλοκ Χολμς και ο βοηθός του Δρ. Γουάτσον πάνε για κάμπινγκ.
Αφού λοιπόν το βράδυ έφαγαν και ήπιαν το κρασάκι τους, την πέφτουν για ύπνο…
Ξαφνικά, μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, ο Σέρλοκ σκουντάει τον Γουάτσον…
-Γουάτσον, ξύπνα… Κοίτα προς τα πάνω και πες μου τι βλέπεις…
-Τι να δω, κ. Χολμς; Εκατομμύρια των εκατομμυρίων αστέρια…
-Και τι συμπέρασμα βγάζεις από αυτό;
-Κοιτάξτε :
Συνέχεια
