Λαπήθου καὶ Καραβᾶς στὰ χέρια τῶν Τούρκων

Ἐφημερὶς τῆς 7ης Αὐγούστου 1974, ποὺ ἀνακοινώνει ὅτι ἔπεσε ὁ Καραβᾶς στὰ χέρια τῶν Τούρκων.
(φωτογραφία τοῦ Ἀ. Γεωργιάδου)

Λαπήθου καὶ Καραβᾶς στὰ χέρια τῶν Τούρκων2

Σὰν σήμερα, στὶς 6 Αὐγούστου 1974, οἱ δύο κωμοπόλεις Καραβᾶ καὶ Λαπήθου, ἔπεσαν στὰ χέρια τῶν Τούρκων.

Ὁ σκληρὸς ἀγῶνας τοῦ Κρητικοῦ Ἀνθυπολοχαγοὺ Σταύρου Μπιτσάκη καὶ ὁ ἡρωικὸς θάνατός του περιγράφονται ἀπὸ ἔνα ἱστορικὸ ντοκουμέντο – τοῦ Μαρκίδου – ποὺ περιέχεται στὸ βιβλίο μου «Κύπρος 1974, Ἡ Μεγάλη Προδοσία.»

Εὐρισκόμεθα στὰ Δυτικὰ τοῦ προγεφυρώματος. Περίοδος ἐκεχειρίας. Μιᾶς ἐκεχειρίας ποὺ δὲν ἀπέτρεψε οὔτε τὴν προώθηση τῶν Τούρκων, οὔτε βέβαια τὴν ἀπόβαση τῆς 28ης Μηχανοκίνητης Μεραρχίας τους ὑπὸ τὸν Ὑποστράτηγο Φαζὶλ Πολάτ. Συνέχεια

Γνωρίζουμε αὐτούς πού πραγματικά κατέβασαν σημαῖες ἐπί Κατοχῆς;

Γνωρίζουμε αὐτούς πού πραγματικά κατέβασαν σημαῖες ἐπί Κατοχῆς;3Ἐπειδὴ δὲν ἐξαργύρωσαν ὅλοι τὸ κατέβασμα τῆς σημαίας τοῦ κατακτητοῦ…
Ἐπειδὴ οἱ ἴδιοι ἐφρόντισαν «οἱ πολλοί» οὐδέποτε νὰ τὸ μάθουν…
…ὀφείλουμε νὰ τιμήσουμε τοὺς πραγματικοὺς ἥρωες…
Εἶναι κάποιοι καὶ πραγματικοὶ ἥρωες, ξεχασμένοι, ποὺ δὲν τοὺς γνωρίζει ὁ κόσμος…

Ὁ λόγος γιὰ τὸν Πελοποννήσιο ἥρωα Ἠλία Τσάγκλα…

Συνέχεια

Ὁ Ἥρως Ὑποπλοίαρχος Τσομάκης Ἐλευθέριος

Ὁ Ἥρως Ὑποπλοίαρχος Τσομάκης Ἐλευθέριος1

Ήταν ο διοικητής της Ναυτικής βάσεως στην Κερύνεια το 1974 με βάση το κάστρο της πόλεως.
Γεννήθηκε στην Καλλιθέα Αττικής στις 26/9/1944 και σκοτώθηκε για την πατρίδα του στις 20/7/1974 στην Κύπρο.

Ο Τσομάκης είναι ο πρώτος Αξιωματικός του Π.Ν. προερχόμενος από την Σ.Ν.Δ. μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος έδωσε την ζωή του μαχόμενος κατά εχθρού, σε έναν άνισο και εκ προοιμίου χαμένο αγώνα, πιστός στον όρκο τους προς την Πατρίδα και τις παραδόσεις του Ναυτικού μας. Μαζί του έπεσαν και τα υπόλοιπα οκτώ από τα εννέα μέλη του πληρώματος της Τ3.
Η θυσία τους ελάχιστα έχει γίνει γνωστή στο πανελλήνιο. Η Πατρίδα μετά τον θάνατό του απένειμε μόνο τον επόμενο βαθμό του Πλωτάρχου και καμμία τιμητική διάκριση και μόλις το 2009 τον βαθμό του Αντιναυάρχου. Συνέχεια

Λίγα λουλούδια κι ἕνα δάκρυ μόνον ἀπὸ τοὺς πραγματικοὺς βετεράνους…

Πλησιάζει ἡ Μαύρη Ἐπέτειος τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς…

Πάλι οἱ ἐπαγγελματίες βετεράνοι θὰ πάρουν τὰ μπαϊράκια τους καὶ θὰ πᾶν νὰ καταθέσουν στεφάνια καὶ θὰ στριμωχθοῦν νὰ φωτογραφηθοῦν μὲ τοὺς ἐπισήμους, πού, κάνοντας ἀγγαρεία, θὰ κυττοῦν τὸ ῥολόϊ  τους, ἀναρωτώμενοι γιὰ τὸ πότε θὰ περάσῃ ἡ ὥρα νὰ ἐπιστρέψουν στὸ σπίτι τους, χαμογελώντας ἀμήχανα, δεξιὰ κι ἀριστερά… Συνέχεια

Ὕμνος γιὰ τὸν Ἱερὸ Λόχο

Στὸ Δημοτικὸ εἴχαμε ἕναν Δάσκαλο…
Εἶναι ἀδερφὸς τοῦ Πατέρα μου… Συνέχεια

Ὑστατο χαῖρε στὸν Ἥρωα «πατέρα» τῆς ΕΛΔΥΚ

Ἦταν νὰ κατεβῶ στὴν Κύπρο πιὸ νωρίς…
Τὸ ἤξερες… Ἀλλὰ πλέον ἔφθασε ἡ στιγμὴ νὰ τὸ πάρης κι ἐσὺ ἀπόφαση.

Μοῦ ζήτησες νὰ σὲ πάω στὸν Ψαθόπυργο, λὲς καὶ ἤξερες ὅτι τὸ τέλος πλησίαζε…
Νὰ δῇς γιὰ τελευταία φορὰ τὸ χωριό σου…
Καὶ πήγαμε… Συνέχεια