Ἀρκετοὶ ἀπὸ ἐμᾶς, ἐπέλεξαν νὰ βλέπουν τὴν ζωή τους σὰν …ταξείδι γεύσεων, ἐμπειριῶν καὶ ἀπολαύσεων.
Ὅμως… Ὅταν, συχνὰ πυκνά, ἀσχολούμεθα μόνον μὲ τὸ νὰ κυττᾶμε τὸ πῶς θὰ κάνουμε ἀπολαυστικότερο τὸ…«ταξείδι τῆς ζωῆς» μας, ποὺ εἶναι μία περιπέτεια γιὰ τοὺς περισσοτέρους, καλὸ εἶναι νὰ …φιλτράρουμε πολλὲς ἀπὸ τὶς σκέψεις μας, τὶς ἀποφάσεις μας καὶ τὶς ἐπιθυμίες μας. Ὄχι φυσικὰ διότι τὸ …ταξείδι τῆς ζωῆς δὲν πρέπει νὰ εἶναι ὅσο τὸ δυνατὸν πιὸ ἀπολαυστικό, ἀλλὰ διότι δὲν ἀξίζει τὸν κόπο νὰ εἶναι μόνον ἀπολαυστικό. Τὸ μυαλό, τὸ δικό μας μυαλό, δὲν τὸ κατέχουμε μόνον γιὰ νὰ ἐφευρίσκουμε ἰδέες, πρὸ κειμένου νὰ κάνουμε αὐτὸ τὰ …ταξείδι πιὸ ἀπολαυστικό, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ χρησιμοποιοῦμε (συχνὰ πυκνά), πρὸ κειμένου νὰ κάνουμε τὸ …ταξείδι πιὸ …ἐποικοδομητικό!!! Συνέχεια →

Δὲν μᾶς τὸ εἶπαν…
Οὐδεὶς τὸ παρεδέχθῃ…
Οὐδὲ μία ἀνακοίνωσις συνέβῃ…
Κι ὅμως, ἡ ἀλλαγὴ συμβαίνει.
Ἡ μετάβασις ἀπὸ τὸ παλαιὸ καθεστὼς στὸ νέο, συμβαίνει. Γίνεται… Καὶ μέσα μας καὶ γύρω μας… Ὁπουδήποτε…
Ἡ μεταμόρφωσίς μας σὲ κοινωνίες συνειδητοποιημένες εἶναι γεγονός… Συνέχεια →

Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει πόσων χρονῶν εἶσαι.
Θέλω νὰ ξέρω ἂν ῥισκάρῃς νὰ φανῇς κουτὸς γιὰ χάρη τῆς ἀγάπης καὶ τῶν ὀνείρων σου.

Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ποιοὶ πλανῆτες εἶναι γύρω ἀπὸ τὸ φεγγάρι σου.
Θέλω νὰ ξέρω ἂν ἔχῃς ἀγγίξη τὸ βάθος τῆς δικῆς σου λύπης, ἂν εἶσαι ἀνοικτὸς στὶς προδοσίες ἢ ἐὰν ἔχῃς ζαρώση ἀπὸ τὸ φόβο.

Θέλω νὰ ξέρω ἂν μπορῇς νὰ μείνῃς μὲ τὸν πόνο τὸν δικό σου καὶ τὸν δικό μου, χωρὶς να τρέξῃς νὰ κρυφθῇς. Συνέχεια →

Μέσα στὴν δίνη τοῦ πολέμου, ποὺ βιώνουμε, ἀκοῦμε, βλέπουμε καὶ ἀντιμετωπίζουμε καταστάσεις παραλογίας. Τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό, σὰν ἔννοιες, διαστρεβλώνονται καὶ χρησιμοποιοῦνται προσχηματικά.
Ἡ λογικὴ παραβιάζεται καὶ γελοιοποιεῖται καὶ μοναδικὸ μέλημα τῶν κρατούντων εἶναι ἡ διατήρησις τῆς ἐξουσίας τους μὲ κάθε μέσον.
Μᾶς προτάσσουν ἕναν σωρὸ ἄσχετες ἀφορμές, πρὸ κειμένου νὰ ἀσχολούμεθα μὲ τὰ δευτερεύοντα καὶ νὰ χάνουμε τὰ οὐσιώδη. Συνέχεια →