Κάθαρσις ἀπὸ ἐδῶ ἀκούγεται…
Νὰ πᾷν οἱ κλέφτες στὴν φυλακή, ἀκούγεται παρὰ πέρα…
Νὰ ἐπιστραφοῦν τὰ κλαπέντα, ἀναμένουν πολλοί…
Νά, τέλος πάντων, μὲ κάποιον τρόπο, ἐὰν καὶ ὅσο εἶναι δυνατόν, νὰ διορθώσουμε αὐτὰ ποὺ ἔχουμε, τὰ χαλασμένα, τὰ βρώμικα, τὰ γκρεμίδια… Δῆλα δὴ αὐτὸ τὸ ἄῤῥωστο σῶμα, τὸ μολυσμένο, τὸ βρωμερὸ νὰ τὸ κρατήσουμε, γιὰ ὅσο τὸ δυνατόν, ζωντανό. Τάχα μου διότι μᾶς ἀπέδειξε (πῶς ἄρα γέ;) ὅτι δὲν εἶναι λάθος τὸ σύστημα ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ συμμετέχουν σὲ αὐτό, γιὰ νὰ τὸ στελεχώνουν.
Συνέχεια →

Βρέχει, βρέχει δυνατά…
Κεραυνοί, ἀστραπές, νερά… Τῆς καταστροφῆς συμβαίνει γύρω μας… Ἰδίως αὐτὴν τὴν ὥρα, ποὺ σᾶς γράφω, δύο ποτάμια ἔχουν σχηματισθεῖ ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι μου… Δύο, τὸ ἕνα μεγάλο, στὸν κεντρικὸ δρόμο, καὶ τὸ ἄλλο μικρότερο, στὸν παράδρομο…
Διαφορετικῆς ῥοῆς καὶ διαφορετικῆς ὁρμῆς… Χαοτικὲς καταστάσεις… Συνέχεια →