Ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται σὲ μιὰ  βαθειὰ οἰκονομικὴ κρίση. Τίποτα καινούργιο. Αὐτὴ ἡ κρίσις ἐπεκτείνεται σὲ ὅλες τὶς πτυχὲς τῆς ζωῆς, στὴν παιδεία, τὸν πολιτισμό, τὴν κοινωνικὴ ἠθική. Κοινὲς διαπιστώσεις, δίχως τίποτα τὸ σημαντικό.

Ζοῦμε σὲ μιὰ χώρα ποὺ οὐδέποτε ἦταν βιομηχανική, ἀφοῦ ποτὲ δὲν ἔφθασε στὸ σημεῖο νὰ γίνῃ. Οἱ περισσότερες κοινωνικὲς κατακτήσεις τῶν δυτικῶν κρατῶν, μετὰ τὸν μεσαίωνα, δὲν πέρασαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα στὸν χρόνο τους, μὲ συνέπεια πολλὲς ἀπὸ τὶς δυτικὲς ἐπιρροὲς νὰ καταφθάνουν ἀργοπορημένες καὶ κάθιδρες μέσα ἀπὸ τὴν πολιτική, τὰ κόμματα καὶ τοὺς ἠγέτες ποὺ ἀναδεικνύει ὁ λαός μας. Συνέχεια →

Θαυμᾶστε τὸν καταγγελτικὸ λόγο ἑνὸς μεγάλου Ἕλληνος!
(Τόσα πολλὰ μόνον σὲ τέσσερα λεπτά!!!) Συνέχεια →

Τὴν πρό-περασμένη ἑβδομάδα κάποιοι φίλοι παρέδωσαν ἕνα ψήφισμα στὸν Παπούλια καὶ ἀφῳροῦσε στὴν γλῶσσα μας καὶ στὴν παιδεία μας. Ἕνα ψήφισμα, σὰν πολλὰ ἄλλα, ἀλλὰ ταὐτοχρόνως ἐν τελῶς διαφορετικό.
Διότι τὸ σκεπτικό του, ὁ στόχος του, ἡ πρόθεσίς των δὲν εἶναι νὰ ξυπνήσῃ πεθαμένους ἤ νὰ κρατήσῃ ζωντανοὺς τοὺς ἡμιθανεῖς. Αὐτὸ τὸ ψήφισμα ἀφορᾶ στὸν ἐντοπισμὸ τῶν ζωντανῶν, στὸν σχηματισμὸ μίας «ἁλυσίδος ζώντων ὀργανισμῶν ἐπὶ τοῦ πλανήτου» καὶ στὴν ἐνεργοποίησιν αὐτῶν ποὺ ἔχουμε ξεχάσῃ πρὸ πολλοῦ: τὸ δικαίωμά μας στὴν γνώσι, στὴν σκέψι, στὴν αὐτοδιαχείρισι.

Συνέχεια →