Τὴν πρό-περασμένη ἑβδομάδα κάποιοι φίλοι παρέδωσαν ἕνα ψήφισμα στὸν Παπούλια καὶ ἀφῳροῦσε στὴν γλῶσσα μας καὶ στὴν παιδεία μας. Ἕνα ψήφισμα, σὰν πολλὰ ἄλλα, ἀλλὰ ταὐτοχρόνως ἐν τελῶς διαφορετικό.
Διότι τὸ σκεπτικό του, ὁ στόχος του, ἡ πρόθεσίς των δὲν εἶναι νὰ ξυπνήσῃ πεθαμένους ἤ νὰ κρατήσῃ ζωντανοὺς τοὺς ἡμιθανεῖς. Αὐτὸ τὸ ψήφισμα ἀφορᾶ στὸν ἐντοπισμὸ τῶν ζωντανῶν, στὸν σχηματισμὸ μίας «ἁλυσίδος ζώντων ὀργανισμῶν ἐπὶ τοῦ πλανήτου» καὶ στὴν ἐνεργοποίησιν αὐτῶν ποὺ ἔχουμε ξεχάσῃ πρὸ πολλοῦ: τὸ δικαίωμά μας στὴν γνώσι, στὴν σκέψι, στὴν αὐτοδιαχείρισι.

Πρὶν σᾶς παρουσιάσω τὰ σχετικὰ μὲ τὸ ψήφισμα, θὰ σᾶς μεταφέρω μέρος τοῦ διαλόγου μου ποὺ εἶχα μὲ τὸν Ἰωάννη Δέμο τὴν Κυριακή, ἀναφορικῶς πάντα μὲ τὸ θέμα μας.
Κάποιαν στιγμή, μέσα στὴν κουβέντα μας, μοῦ λέει ὁ Ἰωάννης: «πρέπει νὰ σταματήσουμε τὸ ξήλωμα τοῦ πουλόβερ ἀκόμη καὶ τώρα».
Τὸν διέκοψα, διότι ἄν καὶ τὸν σέβομαι πάρα πολύ, σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖον διαφωνῶ.
Πρέπει νὰ ἀφήσουμε τὸ πουλόβερ νὰ ξηλωθῇ πλέον μόνο του, τοῦ εἶπα.
 Ἐμεῖς ἀρκετὰ κάναμε γιὰ νὰ τὸ ξηλώσουμε. Σημασία δὲν ἔχει καμμία αὐτὸ τὸ πουλόβερ. Σημασία πλέον ἔχει νὰ στρωθοῦμε καὶ νὰ πλέξουμε νέο.
Ἀλλά πῶς θά εἶναι αὐτό;
Μέ κάτι ἀπό τά παλαιά ὑλικά; Μέ κενά στήν πλέξι του; Μέ πόντους πού θά ἔχουν ξεφύγῃ ἀλλά θά βαριόμαστε νά ἐπιστρέψουμε πίσω γιά νά τούς μαζεύσουμε; Μέ νήματα πού στήν πρώτη ἐπαφή τους μέ τόν ἀέρα θά λειώσουν; Μέ σκόρο πού θά παραμονεύῃ; Ἤ μήπως ἐπί τέλους πρέπει νά τό φτιάξουμε ἀπό τήν ἀρχή μέ ἀνθεκτικά ὑλικά, μέ σωστές βελονιές, μέ προσοχή στό μέτρημα τῶν πόντων καί μέ συγκεκριμένα μέτρα;

Ὁ Ἰωάννης, ἄν καὶ τὸν διέκοψα, συνεφώνησε μαζύ μου. Ἐνθουσιάσθη, μπορῶ νὰ πῶ…
Ἀλλά πῶς; Πῶς γίνεται νά τό πιάσουμε ἀπό τήν ἀρχή;

Τὸ ἀφήνω στὸν κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμᾶς νὰ ἀποφασίσῃ τὸ ἐὰν θέλῃ  αὐτὸ τὸ νέο «πουλόβερ» ἀρχικῶς.
Ἁπλῶς τώρα πιὰ πιστεύω πὼς πρέπει νὰ παύσουμε νὰ ἀσχολούμεθα μὲ τὸ παλαιό. Αὐτὸ μᾶς ἐτελείωσε!
Ὅμως, νὰ ἐνθυμούμεθα πάντα, πὼς ἐὰν μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο πασκίσουμε νὰ σταματήσουμε τὸ ξήλωμα τοῦ ὑπάρχοντος, τὸ μόνον ποὺ θὰ καταφέρουμε θὰ εἶναι νὰ ἔχουμε ἕνα ξηλωμένο πλεκτό, ἄχρηστο, διότι δὲν θὰ εἶναι πουλόβερ.
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην, ἐὰν χρησιμοποιήσουμε ὁποιοδήποτε τμῆμα τῶν παλαιῶν κομματιῶν, ἕνα εἶναι σίγουρο. Θὰ ἀποτύχουμε. Συῤῥαφὲς θὰ κάνουμε, ὄχι ῥοῦχο. Μπαλώματα, μπαλώματα… πολλὰ μπαλώματα… Μέ τά μπαλώματα θά ζοῦμε λοιπόν ἀπό ἐδῶ καί πέρα; Δέν βαρεθήκαμε νά μᾶς ταΐζουν μέ τά ἀποφάγια καί νά μᾶς ποτίζουν μέ τά ἀπόνερα; Δέν δικαιούμεθα κάτι καλλίτερο; Δέν ὀφείλουμε λοιπόν νά τό διεκδικήσουμε;

Τὸ ὀρθό, λοιπόν, τὸ λογικό, τὸ ἀναγκαῖον εἶναι νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς εἶναι πάρα πολλοὶ γύρω μας ποὺ τὸ ἔχουν κάψῃ αὐτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ λέγεται ἐγκέφαλος. Εἶναι δυνατόν νά κάνῃς κάποιον μΠατΣοΚο ἤ κάποιον ΝεοΔημοκράτη ἤ κάποιον ἀριστερό ἤ κάποιον δεξιό ἤ κάποιον τέλος πάντων πού ἔχει μάθῃ νά σκέπτεται μέ ἕναν τρόπο ἄλφα νά τόν ἀλλάξῃ; Εἶναι δυνατόν νά ἐπέμβουμε στόν τρόπο σκέψεως κάποιου; Εἶναι δυνατόν νά ἀλλάξουμε τά μυαλά τῶν ἄλλων;
Τὸ μόνον ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε εἶναι νὰ ἀλλάξουμε ἐμᾶς. Μόνον!
Νὰ ἀναζητήσουμε, νὰ ἐντοπίσουμε καὶ νὰ συνταχθοῦμε μὲ αὐτοὺς ποὺ ἤδη ἄλλαξαν.
Δὲν φτιάχνει ἡ σαπισμένη τομάτα. Φυτεύεις νέα, ἐὰν θέλῃς νὰ φᾷς τομάτα. Τέλος!

Αὐτὸ τὸ ψήφισμα, ἄν καὶ παρεδόθῃ λοιπὸν στοὺς πεθαμένους, οὐσιαστικῶς ἀξιώνει τὴν ἐνεργοποίησι τῶν ζωντανῶν.
Θὰ ἐξηγηθῶ.
Ἡ «παιδεία» μας σὲ αὐτὸν τὸν τόπο ἔχει περιέλθῃ στὰ χέρια ἀνικάνων, ἠλιθίων, ἀνθελλήνων. Αὐτὰ τὰ ὑπανθρωπίδια, ἔχοντας πρόσβασι στὴν μαζικὴ ἐκπαίδευσι, ἐπίστευσαν πὼς ἐνίκησαν. Κι ἐξακολουθοῦν, καθημερινῶς ὅλο καὶ θρασύτερα, παράγοντας κυριολεκτικῶς στρατιὲς νέων δούλων.
Κακῶς λοιπὸν ἀναρωτώμεθα γιὰ τοὺς λόγους ποὺ ἐφθάσαμε στὸ ἐδῶ καὶ τώρα. Τοὺς ἔχουμε ὅλους ἐμπρός μας. Ἔχουμε μεταμορφωθῇ σὲ δούλους!!! Χαριτωμένους, συμβιβασμένους, μυαλοκομμένους δούλους!!!

Καί πῶς ἀλλάζει αὐτό; Πῶς μποροῦμε νά τό ἀνατρέψουμε; Πῶς καταφέρνουμε νά ἀναποδογυρίσουμε τίς καταστάσεις κι ἀπό ἐκεῖ πού μᾶς ἐλέγχουν νά πάρουμε τίς ζωές μας στά χέρια μας καί τήν τύχη τῆς Ἑλλάδος νά τήν ἀλλάξουμε διά παντός; Πῶς θά κάνουμε ξανά τήν Ἑλλάδα μας φωτοδότη τῆς οἰκουμένης; Πῶς θά ἀνατρέψουμε κάθε πρόβλεψι; Μποροῦμε; Ἤ δέν μποροῦμε;
Ἀντιστεκόμενοι ἤ ὀργανωτές, κυβερνῆτες τῆς ζωῆς μας κι ἀπελευθερωτές τῆς Πατρίδος μας;

Θὰ θεωρήσω, ἄν καὶ εἶναι λᾶθος, πὼς ὅλη ἡ δική μας γενεὰ εἶναι χαμένη.
Θὰ θεωρήσω, καταχρηστικῶς, πὼς ἐμεῖς ὅλοι, ἀπὸ τὰ τριάντα κι ἐπάνω, ἤ ἀπὸ τὰ σαράντα, ἤ ἀπὸ τὰ πενήντα κι ἐπάνω, διαλέξατε μόνοι σας, ἔχουμε τελειώσῃ. Ἔχουμε κλείσῃ διὰ παντὸς δῆλα δὴ τὸν πεπαιδευτικό  μας κύκλο. Ὅ,τι μάθαμε τὸ μάθαμε. Ὅ,τι μπορούσαμε νὰ προσλάβουμε, ὡς γνώσι κι ὄχι ὡς πληροφορία, τὸ ἔχουμε ὁλοκληρώσῃ. Ὅ,τι ἰδέα ἦταν νὰ δομήσουμε, τὴν ἐδομήσαμε.
Ἐὰν ὅμως εἶναι ἔτσι, τότε τί πρέπει νά κάνουμε γιά νά τά ἀλλάξουμε ὅλα καί νά τά ξαναπιάσουμε ἀπό τήν ἀρχή;
Γίνεται νά φᾶμε τήν σάπια τομάτα; Γίνεται νά μᾶς ζεστάνῃ τό ξηλωμένο πουλόβερ;

Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ φίλοι μου!
Ἀπὸ τὸ μηδέν!
Ὑπάρχουν πλέον μόνον αὐτοὶ ποὺ θέλουν, μποροῦν καὶ εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ πολεμήσουν! Ὄχι ἴσως γιὰ τὴν δική τους ἐπιβίωσι, ἀλλὰ γιὰ ὅλες τὶς γενεὲς ποὺ ἀκολουθοῦν. Τοὺς τὸ χρωστᾶμε! Τοὺς ἀξίζει κάτι καλλίτερο! Κι ἐξαρτᾶται μόνον ἀπὸ ἐμᾶς!

Πῶς; Πῶς θά καταφέρουμε λοιπόν νά φτιάξουμε τόν τόπο μας ὅπως τοῦ ἀξίζει, τήν στιγμή πού τά πάντα τά σκιάζει ἡ φοβέρα καί τά πλακώνει ἡ σκλαβιά;  Μποροῦμε; Ἤ μήπως εἶναι ἁπλῶς ὄνειρα θερινῆς νυκτός;

Ναί, μποροῦμε!
Ἀπὸ τὸ ἁπλούστερον ποὺ λέγεται παιδεία ἔως τὸ δυσκολότερον ποὺ λέγεται συνείδησις!!!
Ἀπὸ τὸ εὐκολότερον, ποὺ λέγεται αὐτάρκεια, ἔως τὸ πλέον ἐξειδικευμένον ποὺ λέγεται ἐπιστήμη!
Ἀπὸ τὸ αὐτονόητον ποὺ λέγεται κοινωνία, ἔως τὸ ἰδανικὸν ποὺ λέγεται κοινωνία Ἀνθρώπων!!!

Γιατί τά κατάφεραν κάποιοι ἄλλοι στό παρελθόν καί δέν μποροῦμε ἐμεῖς σήμερα;
Γιατί κάποιοι ἐπέτυχαν καί δέν θά ἐπιτύχουμε ἐμεῖς;
Γιατί κάποιοι ἔγιναν φωτοδότες καί σημεῖα ἀναφορᾶς γιά κάθε σκέψι, τέχνη, ἐπιστήμη καί δέν μποροῦμε ἐμεῖς;

Ἔχουμε μείνῃ πίσω;
Ἔ, καιρὸς νὰ βγοῦμε ἐμπρός.
Πεθαίνει ὁ κόσμος ἀπὸ τὴν πείνα…
Ἔ, καιρὸς νὰ ἐκμεταλλευθοῦμε τὶς δυνατότητες ποὺ μᾶς δίδει ἡ Ἑλληνικὴ Γῆ.
Μᾶς ἔκλεψαν τὴν ζωή, μᾶς ἔκλεψαν τοὺς ὑδρογονάνθρακες, μᾶς ἔκλεψαν τὰ σπίτια…
Τί; Σιγά… Τίποτα δὲν ἔχουν κλέψῃ. Ἔτσι νομίζουν. Οἱ πραγματικοὶ ἰδιοκτῆτες, ἐμεῖς, ἐδῶ παραμένουμε. Αὐτοὶ ἀκόμη ὀνειρεύονται πὼς ἐπάτησαν πόδι. Νὰ πατήσουν ἀποκλείεται. Πρόβες κάνουν. Πρόβες ἐξουσίας… Θὰ τὸ διαπιστώσουμε ὅλοι μας συντόμως. Γιὰ τὴν ὤρα, ἀκόμη κι ἐὰν εἶναι ἔτσι, τότε γιατί νά δικαιούμεθα κάτι πού δέν μποροῦμε καί δέν τολμοῦμε νά ὑπερασπισθοῦμε; Δικά μας εἶναι τὰ πάντα, ἀλλὰ πρέπει νὰ τὰ ξανά-κερδίσουμε καὶ νὰ τὰ κατοχυρώσουμε. Δὲν μᾶς χαρίζεται τίποτα. Ὅλα εἴπαμε ἀπὸ τὴν ἀρχή! Ὅλα ἀπὸ μηδενικὴ βάσι. Ὅλα πρέπει νὰ τὰ ξαναμάθουμε. Ὅλα! Τὸ πουλόβερ ἐξήλωσε… Πάει.
Τί θά κάνουμε; Θά μείνουμε γυμνοί; Θά καθόμαστε καί θά κλαῖμε τήν Μοίρα μας;
Ἤ θά φτιάξουμε Ἐμεῖς, Μόνοι μας, μίαν πολιτεία ὅπως τήν ὀνειρευόμεθα, τήν δικαιούμεθα αί τήν ἀξίζουμε;

Δὲν θέλω νὰ πῶ περισσότερα.
Θέλω νὰ ἀναλογισθοῦμε ὅλοι μας τὶς εὐθύνες μας.
Θέλω νὰ ἀρχίσουμε νὰ ὀνειρευόμεθα ὅπως μόνον ἐμεῖς ξέρουμε! Θέλω νὰ ἀρχίσουμε, ἐπὶ τέλους, νὰ δομοῦμε μέσα στὰ μυαλά μας τὸ …«παράλογον καὶ τὸ παράδοξον». Νὰ τὸ πιστεύουμε, διότι μόνον τότε θὰ γίνῃ! 
Νὰ γίνουμε Κολοκοτρώνηδες, ποὺ ὄπως κι ἐκεῖνος κάποτε, μόνος ἔμεινε τόσες καὶ τόσες φορές, ἔτσι κι ἐμεῖς σήμερα, ἄν καὶ φαινομενικῶς μόνοι, οὐσιαστικῶς ἱκανοὶ νὰ ἁλώσουμε κάθε κέντρο ἐξουσίας τοῦ ἐχθροῦ!!! 
Θέλω νὰ ἀρχίσουμε νὰ πολεμοῦμε ὅπως μόνον ἐμεῖς μποροῦμε! Ὥς Ἥρωες! Διότι μόνον ἔτσι πολεμοῦν οἱ Ἕλληνες!

Πῶς θά τά καταφέρουμε;
Αὐτὸ θὰ τὸ ἀνακαλύψουμε!
Ξεκινᾶμε ἀπὸ τὰ ἁπλᾶ!
Γινόμεθα δάσκαλοι καὶ μαθητές!
Γινόμεθα δότες καὶ λῆπτες! Ἀποκτοῦμε γνώσεις κι ἀφήνουμε ἔξω ἀπὸ τὰ μυαλά μας τὶς πληροφορίες. Προσφέρουμε αὐτὲς τὶς γνώσεις δίχως ἀντάλλαγμα… Διότι ὁ πραγματικὸς δάσκαλος, εὑρίσκει τοὺς πραγματικοὺς μαθητές, καὶ πορεύονται παρέα… Δίχως συναλλαγές… Μαθαίνουν ὁ ἔνας ἀπὸ τὸν ἄλλον καὶ μαθαίνουν τὸν κόσμο ἀπὸ τὴν ἀρχή. 

Γινόμεθα τέλος πάντων αὐτὸ ποὺ θέλουμε, δίχως νὰ ὑπολογίζουμε κανέναν ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὸ παίζουν ἀφεντικά. Διότι ἀφεντικὰ τοῦ Ἑαυτοῦ μας παραμένουμε μόνον ἐμεῖς! Ὅλοι οἱ ἄλλοι εἶναι γιὰ τὰ μπᾶζα!!!!

Ἡ μάχη ποὺ θὰ δόσουμε, τότε, εἶναι ἐκεῖ καὶ μᾶς περιμένει. 
Τὰ ὅπλα μας εἶναι ὄμως ἡ γνώσις, ἡ διαυγὴς σκέψις, ἡ κρυστάλλινη συνείδησις. 
Στὴν μάχη πρέπει νὰ μποῦμε καθαροί, πανέτοιμοι καὶ κυρίως ἱκανοί!

Ἀλλὰ ἄς μὴ γράψω περισσότερα σήμερα.
Ἤδη ἐδῶ καὶ μερικὰ χρόνια διατηροῦμε «κρυφὰ σχολεία» στὶς γειτονιές μας. 
Καιρὸς νὰ τὰ αὐξήσουμε. Νὰ τὰ γεμίσουμε μαθητές! Νὰ γίνουμε ἐμεῖς μαθητές. 
Τὰ παιδιά μας, μαζὺ μὲ ἐμᾶς, νὰ γίνουν οἱ πρῶτοι ποὺ θὰ καθίσουν στὰ θρανία. 
Νὰ ξαναμάθουμε ἱστορία, γλῶσσα, μυθολογία, ἐπιστῆμες, τὸν κόσμο μας, τὴν φύσι, μὲ τέτοιους τρόπους, ποὺ οὐδεὶς ἔως σήμερα μᾶς ἐδίδαξε. 

Ἔχουμε λοιπὸν ἑτοιμάσῃ ἔνα ψήφισμα. 
Τὸ ψήφισμα αὐτὸ δὲν ἔχει καμμίαν ἀπολύτως ἀνάγκη νὰ ἀναγνωρισθῇ ἀπὸ μίαν ἀνύπαρκτον πολιτεία. Ἐμεῖς ἁπλῶς ἀνακοινώσαμε πὼς ἀξιώνουμε παιδεία. Τὸ ἐὰν θὰ τὴν ἀποκτήσουμε μόνοι μας ἤ ὄχι, δὲν τοὺς ἀφορᾷ. 
Αὐτὸ τὸ ψήφισμα λοιπὸν δὲν ἐδημιουργήθη τόσο γιὰ νὰ τὸ παρουσιάσουμε σὲ πρόσωπα κι ὄντα ποὺ ἔχουν πρὸ πολὺ ἀπαξιωθῇ, ἀλλὰ γιὰ νὰ δηλώσουμε τὴν συμμετοχή μας, τὸν πόθο μας γιὰ μία νέα, καθαρὴ ἀντίληψι καὶ τὴν στήριξί μας σὲ ὅσα τὴν ἀφοροῦν!!! Εἶτε ἀποφασίσουν νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουν σοβαρά, εἶτε ὄχι, ποὺ εἶναι τὸ πιθανότερον, ἐμεῖς θὰ ἔχουμε ἤδη κάνῃ τὸ πρῶτο βῆμα. 
Αὐτὸ λοιπὸν τὸ βῆμα ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν ἀπόφασι.
Κι ὅσο περισσότεροι εἴμεθα, τόσο πιὸ γρήγορα θὰ φθάσουμε στὸν στόχο μας, ποὺ λέγεται ἐλευθερία!!!

Συγκροτοῦμε ὁμάδες ποὺ πραγματεύονται μόνον τὴν πραγματικὴ παιδεία, αὐτὴν ποὺ μᾶς ἔκλεψαν. 
Ἐντοπίζουμε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν κάποιες γνώσεις, ἀλλὰ σὲ καμμίαν περίπτωσιν ἀπολύτως ἐξειδικευμένους. Αὐτοὶ ἔχουν χάσῃ τὸ 95% τῆς ἐπιστημοσύνης τους μόνον ἀπὸ τὴν ἐξειδίκευσι.
Ἀναζητοῦμε ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν πρόθεσι καὶ θέλησι νὰ βοηθήσουν. 
Ἀπομακρύνουμε αὐτοὺς ποὺ θὰ ἔλθουν γιὰ νὰ κἀνουν κακὸ ἤ γιὰ νὰ διαλύσουν. 
Στόχος μας εἶναι νὰ πιάσουμε τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ὄχι νὰ ἀναπαράξουμε κάτι ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἤδη ἔχουμε διαπιστώσῃ πὼς εἶναι λάθος. Γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀπαραίτητον νὰ διδάσκουμε καὶ νὰ διδασκόμαστε ταὐτοχρόνως!!!

Διαδίδουμε τὸ ψήφισμα… Ἀφορᾷ σὲ κάθε Ἐλεύθερο Ἕλληνα, σὲ ὅλον τὸν πλανήτη!!! Διότι ὅλος ὁ πλανήτης πλέον εἶναι Ἐλλάς! Ἐὰν ἀποφασίσουμε νὰ τὸ ὑπογράψουμε, ἐφ΄ ὅσον φυσικὰ συμφωνοῦμε, τότε αὐτομάτως ἀποδεχόμεθα τὸν ῥόλο ποὺ μᾶς ἀντιστοιχεῖ:
Ἐὰν εἴμεθα, ἤ ἐὰν αἰσθανόμεθα  Ἕλληνες καὶ πρέπει νὰ τὸ κερδίσουμε. Νὰ τὸ κτίσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή! Νὰ ξαναγίνουμε αὐτὸ ποὺ δηλώνει ἡ λέξις Ἕλλην!!!

Καὶ φυσικὰ αὐτὸ δὲν εἶναι μόνον τῶν Ἑλλαδιτῶν ζήτημα. Ἀφορᾷ σὲ ὅλον τὸν πλανήτη!
Ἐὰν πράγματι θέλουμε νὰ ἀναδομήσουμε τὰ πάντα, ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ στραφοῦμε εἶναι οἱ οὐσία κι ὄχι τὰ λόγια. Ἀπὸ λόγια κι ἀπὸ παραμύθια χορτάσαμε. Τώρα πρέπει νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ τὰ ἔργα. Ἔργο ὅμως, ποὺ ἐξυψώνει τὸν Ἄνθρωπο κι ἀπαξιεῖ τὰ ψεύδη, εἶναι μόνον ὁ ἴδιος ὁ Ἄνθρωπος, ὅπως θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι.
Πῶς θά τό ἀνακαλύψουμε;
Ἐπιστρέφοντας στὶς ἀρχές. Στὶς ῥιζες.
Ὁ μόνος πολιτισμός, θεώρησις, ἰδεολογία ποὺ πράγματι ἐξυψώνει τὸν Ἄνθρωπο κι ὄχι κάτι ἄλλο, εἶναι ἡ Ἑλληνικὴ σκέψις καὶ ὁ Ἑλληνικὸς τρόπος Ζῆν.
Ἔχετε νά προτείνετε κάτι καλλίτερο;

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, κάθε μας πράξις, ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, ἔχει τόσο μεγάλην βαρύτητα, ποὺ οὐσιαστικῶς θὰ ἀνασκευάσῃ καὶ θὰ γκρεμίσῃ ταχύτερα ὅλα τὰ ἀποτυχημένα μοντέλα. 

Τὸ ψήφισμα εἶναι ἐδῶ:

ψήφισμα γιὰ τὴν γλῶσα καὶ τὴν παιδεία

καὶ στὸ μουροβιβλίο ἐδῶ:

ὁμάδα ὑποστηρίξεως στὸ facebook

Ἡ Ἑλλὰς εἶναι δική μας ὑπόθεσις Ἕλληνες. 
Ἐμεῖς πρέπει νὰ ξαναγίνουμε Ἕλληνες, μαθαίνοντας ἀπὸ τὸ Ἄλφα τὰ πάντα, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀλλάξουμε τὰ πάντα. 
Κάθε προσπάθεια, ποὺ δὲν βασίζεται στὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀλλαγή, ἀποτυγχάνει καὶ θὰ ἀποτυγχάνῃ! Εἶτε τὸ συνειδητοποιοῦμε, εἶτε ὄχι, ἔτσι εἶναι. 
Μήπως ἐπί τέλους πρέπει νά τό …δοῦμε ἀλλοιῶς;

Φιλονόη. 

Σημείωσις.

Σὲ συνεργασία μὲ ἄλλους φίλους, θὰ ἐτοιμάσουμε κάποια ταινιάκια, ποὺ θὰ παρουσιάζουν διαδικτυακὰ μαθήματα καὶ στὴν γλῶσσα ἀλλὰ καὶ στὶς ἀρχὲς ποὺ χάσαμε. Κάθε βοήθεια δεκτή! Κάθε Ἕλλην εὐπρόσδεκτος!

φωτογραφία