Μαθαίνοντας μόνοι μας Ἀρχαία Ἑλληνικὰ

Ὅποιος θέλῃ νὰ μάθῃ Ἀρχαῖα Ἑλληνικὰ ἐκ τοῦ μηδενός καὶ ἄνευ διδασκάλου, ἂς κάνῃ τὸ ἑξῆς:

Νὰ πάρῃ τὸ ἔργο τοῦ Πλάτωνος «Κρατῦλος» καὶ κάθε βράδυ ποὺ θὰ ξαπλώνῃ νὰ διαβάζῃ μεγαλόφωνα τὸ ἀρχαῖο κείμενο ἐπὶ μία ὥρα, καὶ ἂς μὴ καταλαβαίνῃ τίποτα.

Μετὰ νὰ κοιμᾷται ἀμέσως χωρὶς νὰ κάνῃ κάτι ἄλλο ἐνδιάμεσα. Συνέχεια

Ἀρχαία Ἑλληνικὰ καὶ δυσλεξία

Αἰσθανόμασθε τὴν ὑποχρέωση νὰ σᾶς ἐνημερώσουμε γιὰ αὐτὸ τὸ ἄκρως σημαντικὸ θέμα, τὸ ὁποῖον ἐμεῖς πρῶτοι θέσαμε ὑπὸ συζήτησιν σὲ πανεπιστημιακὸ ἐπίπεδο , ἀλλὰ δυστυχῶς τὰ Μ.Μ.Ε φρόντισαν νὰ διαστρεβλώσουν διττῶς. Κάποια ἠλεκτρονικὰ μέσα μὲ τὸν παραπλανητικὸ τίτλο ὅτι «Τὰ ἀρχαῖα θεραπεύουν τὴν δυσλεξία» καὶ κάποια ἄλλα ὡς ἐπιτιμητὲς τῶν πρώτων μὲ τὸν ἐξίσου παραπλανητικὸ τίτλο «Η μελέτη των αρχαίων ελληνικών ΔΕΝ αναπρογραμματίζει τον εγκέφαλο δυσλεκτικών παιδιών.» Ὁ δεύτερος μάλιστα τίτλος φέρει τὴν κάτωθι βαρύγδουπη ὑπογραφή (ELLINIKA HOAXES.GR – ΨΕΥΔΟΕΠΙΣΤΗΜΗ).
Συνέχεια

Θεραπεύεται ἡ δυσλεξία;

Ἁπλῶς ἔκαναν ὅτι δὲν ἄκουσαν…

DYSLEXIA AND THE CLASSICS (Latin, Classical Greek, Classical Studies) 2013, British Dyslexia Association

Dyslexia Help at the University of Michigan: Latin and Greek root words. Συνέχεια

Ἡ ἐπιταχυνομένη μείωσις τῆς εὐφυΐας τῶν Εὐρωπαίων ἔχει αἴτια…

Ἡνωμένη Εὐρώπη – Ἑλλαδοκαφριστάν:
Δίωξις τῶν ἀρίστων, μείωσις τοῦ ἐπιπέδου ἐκπαιδεύσεως τῶν πολιτῶν, πτῶσις τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἀπαιτήσεων, διάλυσις τῆς κλασσικῆς παιδείας, ἀπομάκρυνσις τῶν παιδιῶν ἀπὸ τὶς βασικὲς γνώσεις (ποὺ γιὰ αἰῶνες ἀνέβαζαν τὸν δείκτη νοημοσύνης σταθερά), αὔξησις τῆς πολτοποιήσεως τῶν …μαζῶν σὲ ἐπίπεδον μαζανθρώπων καὶ ἀνάδειξις μόνον πιστῶν δούλων σὲ θέσεις-κλειδιά, μὰ κυρίως σὲ ζητήματα ἐκπαιδεύσεως:
Συνέχεια

Ἡ χρῆσις τῆς βαρείας κ.ἄ.

Πρὸς ἀνάμνησιν τῶν παλαιῶν, βεβαίωσιν τῶν ἀμφιβαλλόντων καὶ διδαχὴν τῶν νεωτέρων ἢ ἀρχαρίων τοῦ πολυτονικοῦ.

Ἡ βαρεῖα γράφεται ἀντὶ τῆς ὀξείας (ποτέ τῆς περισπωμένης) ὅταν τὴν ὀξύτονον λέξιν ἀκολουθῇ λέξις φέρουσα τόνον, ἀδιαφόρως ἐὰν ἡ ἑπομένη φέρῃ ὀξεῖαν, βαρεῖαν ἢ περισπωμένην καὶ ἐπὶ τίνος συλλαβῆς.

Ἡ βαρεῖα γράφεται, δηλαδή, μόνον ἐπὶ τῆς ληγούσης, λέγεται ὅμως ἐν πάσει «μὴ τονουμένῃ» συλλαβῇ, χωρίς νὰ γραφῇ. Αἱ ἄτονοι συλλαβαί, ὀνομάζονται διὰ τοῦτο καὶ «βαρύτονοι». 

Συνέχεια

Μαθήματα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (13ον)

Μαθήματα Ἀρχαίων ἙλληνικῶνΜΑΘΗΜΑ 13ον

Σήμερα φίλοι μου ὁλοκληρώνουμε τὴν Γ΄ κλίσι τῶν ὀνομάτων μὲ μία συνοπτικὴ ἀναφορὰ στὴ ἡμιφωνόληκτα ὀνόματα, αὐτὰ δηλαδὴ τῶν ὁποίων ὁ χαρακτὴρ τοῦ θέματος εἶναι ἡμέφωνο σύμφωνο. («ν», «λ», «ρ» ἢ «σ»)

(χαρακτὴρ λέγεται τὸ  τελευταῖο  γράμμα τοῦ θέματος, τὸ ὁποῖο βρίσκουμε ἀπὸ τὴν γενικὴ ἑνικοῦ τῆς λέξεως, ἀφοῦ ἀφαιρέσουμε τὴν κατάληξι)

{Τὰ συμφωνόληκτα, ὃπως ἢδη εἲπαμε, χωρίζονται σὲ ἀφωνόληκτα (ὃσα δηλαδὴ ἒχουν ὡς χαρακτῆρα σύμφωνο οὐρανικὸ (κ,γ,χ) ἢ χειλικὸ (π,β,φ) ἢ ὀδοντικὸ (τ,δ,θ)) καὶ σὲ ἡμιφωνόληκτα (ὃσα ἒχουν ὡς χαρακτῆρα τὸ ἒνρινο «ν» ἢ ἓνα ἀπὸ τὰ ὑγρὰ  «λ», «ρ» ἢ τὸ «σ»).} Συνέχεια