Ἡ ἀληθινὴ Ἐπανάστασις εἶναι ἐκείνη κατὰ τοῦ ἰδίου σου τοῦ Ἑαυτοῦ.
Τὸ νὰ καταφέρῃς νὰ κόψῃς κάθε τί, ποὺ γίνετια ῥουτίνα, εἶναι ἡ μεγαλυτέρα νίκη ποὺ μπορεῖς νὰ ἐπιτύχῃς ἐνάντια στὸν τεμπέλη ἑαυτό σου, αὐτὸν ποὺ σὲ ἐμποδίζει ἀπὸ τὸ νὰ ἐκπληρώσῃς τὸ Πεπρωμένο σου. Συνέχεια →

Ἡ ταὐτότης μας, ποὺ εἶναι μνήμη, συνείδησις κι ἀνάγκη πλέον, εἶναι αὐτὸ ποὺ μᾶς προσδιορίζει, μᾶς ἐπιτρέπει νὰ διατηροῦμε συνείδησιν καὶ μᾶς καθορίζει δρόμο!
Ἐὰν ἡ ταὐτότης μας εἶναι κάτι ποὺ ἐμεῖς οἱ ἴδιοι δὲν μποροῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε, τότε χάνουμε αὐτομάτως ὅλο καὶ μεγαλύτερα τμήματα ἀπὸ τὸν αὐτοσεβασμό μας καὶ κατ’ ἐπέκτασιν χάνουμε τὸν σεβασμὸ τῶν ἄλλων!
Ὅμως, ἐὰν καὶ κάποιοι ἔχουν παρεξηγήσῃ τὰ πράγματα, θεωρ[vντας πὼς ἀρκεῖ ἡ δόξα τῶν προγόνων μας, γιὰ νὰ μᾶς Συνέχεια →

Λέγει τὸ Δράμα:
Καὶ ὅμως ἑὰν ἠκολούθῃς κατὰ πόδα τὸν ἄνθρωπον ἐκεῖνον, θὰ τὸν ἤκουες κοπτόμενον εἰς θεωρίας ὑπὲρ τῆς Μεγάλῃς Δημοκρατίας, δι’ ἥς ἕκαστον ὄν ἔχει ἕν σημεῖον ἐπὶ  τῆς γῆς, διὰ νὰ ἴσταται, καὶ ἕν Ζενὶθ εἰς τὸν οὐρανόν, διὰ ν’ ἀτενίζῃ. Ἐρωτῶ: Καὶ δὲν ὑπάρχει Δημοκρατία ἐπὶ τῆς γῆς; Ναί, ὑπάρχει μία, ἀλλὰ καὶ ἐκείνη εἰς μίαν εἰκόνα. Αἱ λοιπαὶ εἶναι τερατώδεις τῆς ἐλευθερίας εἰρωνίαι, ὑπὸ τὸ προσωπεῖον τῶν ὁποίων ὀργιάζουσι Μοναρχικοὶ ὀδόντες, καὶ Συμμορῖες καταξεσχίζοντες πᾶσαν ἐλευθερίαν.
Καὶ εὑρίσκομαι ἀκαριαῖως εἰς μεγάλην Πινακοθήκην, ἔνθα βλέπω κόσμον πολὺν θεωροῦντα εἰκόνα.
Ἄλλοι ἔλεγον:…Τὶ ὡραῖα χρώματα! Τὶ ὡραῖον πλαίσιον! Καὶ ἄλλοι: Τὶί φυσικὸν ἐκεῖνο τὸ βόδιον!
Τὶ ζωηρός ἐκεῖνος ὁ ἀστήρ!
Τὶ φυσικὰ ἐκείνα τὰ ἄχυρα!

Συνέχεια →

Μποροῦμε κάθε στιγμὴ νὰ ἐπιλέξουμε …

νὰ ἐμπιστευόαστε ἀντὶ νὰ προσπαθοῦμε νὰ ἐλέγχουμε …

νὰ συμμετέχουμε ἀντὶ νὰ βαριόμαστε … Συνέχεια →